Αυτή τη φορά έχουμε το Γυμναστήριο στην εξουσία Θα τα καταφέρει η κυβέρνηση Παπανδρέου; Όσο περνά ο καιρός τόσο πληθαίνουν οι αρνητικές απαντήσεις. Όσο πληθαίνουν οι σπασμωδικές κινήσεις, πότε με επενδυτικές χίμαιρες, πότε με προεκλογικού τύπου επιδόματα, τόσο βαθαίνει η απογοήτευση.


Τι μπορεί να κάνει η κυβέρνηση για να πετύχει κάποια αποτελέσματα; Δυστυχώς, ίσως τίποτα.


Θα μπορούσε να κάνει κάτι μια κυβέρνηση υπό τις παρούσες δυσμενείς συνθήκες; Ίσως, αν δεν ήταν «κυβέρνηση του γυμναστηρίου και των διακοπών».


Υπερβολές; Μάλλον όχι να ρίξει κανείς μια προσεκτική ματιά στα πρόσωπα και στο ιστορικό της γνωριμίας τους με τον κ. Παπανδρέου.


Κάποτε, αυτό ίσως ακουγόταν και λίγο χαριτωμένο. Διαβάζαμε στις εφημερίδες ανάλαφρα ρεπορτάζ σχετικά με τους ανθρώπους του Προέδρου και χαμογελούσαμε συγκαταβατικά: «Γνωρίστηκαν στο γυμναστήριο». «Τους ενώνει η αγάπη για την τεχνολογία». «Επιλέγουν μαζί το επόμενο νησί για το Συμπόσιο της Σύμης».


Όλα αυτά ήταν καλά όσο ήταν φολκλόρ. Συνήθως, ό,τι κοροϊδεύεις το λούζεσαι. Ούτε που μας περνούσε από το μυαλό η σκέψη ότι το γυμναστήριο θα πήγαινε στην κυβέρνηση.


Είναι παλιά η ιστορία του γυμναστηρίου. Τον Μάιο του 2002, η τουρκική επιθετικότητα βρισκόταν στο ζενίθ. Ο κ. Πάγκαλος είχε φθάσει στο σημείο να ζητήσει να σταματήσει ο ελληνοτουρκικός διάλογος. Το πρώτο τρίμηνο εκείνης της χρονιάς, ο αριθμός των τουρκικών παραβιάσεων στο Αιγαίο είχε αυξηθεί κατά 426%! 759 παραβιάσεις έναντι 178 το 2001. Ο αριθμός των παραβάσεων των κανόνων εναέριας κυκλοφορίας είχε αυξηθεί κατά 555%. 710 παραβάσεις έναντι 128.


Μέχρι το τέλος του 2002, 6.443 τουρκικά αεροσκάφη είχαν μπει στον εναέριο χώρο του Αιγαίου χωρίς να καταθέσουν σχέδια πτήσης. Κρύβονταν οι πληροφορίες, σύμφωνα με τις οποίες ο ανεφοδιασμός των τουρκικών μαχητικών γινόταν εν πτήσει, ανατολικά της Καρπάθου και ενός του FIR Αθηνών.


Ποια ήταν η είδηση που συζητήθηκε περισσότερο τον Μάιο του 2002; Ότι ο κ. Γ. Παπανδρέου, υπουργός των Εξωτερικών, δεν πήγε στην κυβερνητική επιτροπή που συζητούσε την εξωτερική πολιτική, προφασιζόμενος ασθένεια.


Αποκαλύφθηκε, όμως, πως ήταν στο γυμναστήριο! Γιατί ως γνωστόν, τα γυμναστήρια είναι όπως τα κομμωτήρια. Σ’ αυτούς τους χώρους οι άνθρωποι χαλαρώνουν, μιλούν πολύ και αρέσκονται να μιλούν για τις γνωριμίες τους και εκτός – γυμναστηρίων και κομμωτηρίων.


«Τον τάδε; Τον ξέρω, πάμε μαζί γυμναστήριο». «Την τάδε; Και βέβαια την ξέρω, χτενιζόμαστε πλάι-πλάι, καμιά φορά την συναντώ και στο μανικούρ». Κάπως έτσι γράφεται η Ιστορία. Και όταν πια γραφτεί, είναι αργά.


Αρκεί να είσαι μανιώδης των laptops, να κάνεις υγιεινή ζωή, να τρέχεις στα γυμναστήρια, να σου αρέσουν τα extreme sports, να σου αρέσουν τα μπαράκια, τα τρελαίνεσαι για κοψίδια, να θυμάσαι τα πιο καλά ανέκδοτα, να πηγαίνεις στο γήπεδο, να ανήκεις στην παρέα, τέλος πάντων.


Γνωρίσαμε πολλές παρέες σ’ αυτήν την χώρα. Τώρα, την πιο δύσκολη ώρα, είμαστε υποχρεωμένοι να την περάσουμε με την «παρέα του γυμναστηρίου». Δηλαδή με την πιο ναρκισσιστική και υπεροπτική παρέα που μπορούσαμε να πετύχουμε μέσα στην κρίση.


Δεν είχε πάει, λοιπόν, στην κυβερνητική επιτροπή για την εξωτερική πολιτική ο κ. Παπανδρέου, επειδή έπρεπε να πάει στο γυμναστήριο. Να γνωριστεί με αυτούς που κάποτε θα διόριζε υπουργούς. Το ίδιο είχε κάνει και το 2000. Είχε προτιμήσει το γυμναστήριο από κρίσιμη συνεδρίαση του Εκτελεστικού Γραφείου, προκαλώντας, όπως γράφηκε στον Τύπο, την ενόχληση του κ. Σημίτη.


Τώρα, μπορούν να συζητούν όλοι μαζί, συντροφιά με τον Ερντογάν για το «πρωτόκολλο» που θα ακολουθηθεί στο Αιγαίο. Όταν θέλεις να μπεις σ’ ένα σπίτι χτυπάς, «να μπω;», ρωτάς.  Κάπως έτσι δεν το είχε πει ο κ. Παπανδρέου τον περασμένο Μάιο, οκτώ ακριβώς χρόνια μετά τον Μάιο του 2002, κατά την προηγούμενη συνάντησή του με τον κ. Ερντογάν.


Οπότε, σου λέει κι’ αυτός, αφού εγώ πρέπει να είμαι ευγενής και να χτυπάω την πόρτα, γιατί να μην είναι και οι γείτονες; Και μας γυρεύει τώρα να καταθέτουμε κι’ εμείς σχέδια πτήσης στο Αιγαίο.


Το δε Φθινόπωρο του 2002, όταν διεξάγονταν και πάλι δημοτικές εκλογές, ο Τύπος σημείωσε την εξαφάνιση του κ. Παπανδρέου από τον προεκλογικό αγώνα του κόμματός του. Τι είχε συμβεί πάλι; Α, τίποτε το σπουδαίο. Απλώς είχε μεταφερθεί η άσκηση του ΝΑΤΟ «Destined Glory» στην Ιταλία, διότι οι Τούρκοι αρνούνταν να καταθέσουν σχέδια πτήσης. Α, ναι. Είχαν δημιουργηθεί και κάτι ψιλοπροβλήματα στην άσκηση «Παρμενίων».


Αποτέλεσμα: Το 2003 οργίασαν οι Τούρκοι στο Αιγαίο. Μέχρι τις 4 Φεβρουαρίου 2003 είχε καταγραφεί ο μεγαλύτερος αριθμός παραβάσεων, παραβιάσεων, παρενοχλήσεων (ακόμη και επιβατικών αεροπλάνων ξένων εταιριών) και εμπλοκών από το 1974. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Πολεμικής Αεροπορίας, εμφανίσθηκε νέα αύξηση παραβιάσεων κατά 300% σε σχέση με το 2002.


Έπαιξαν κανέναν ρόλο όλα αυτά στην κρίση του λαού και στην πορεία του γυμναστηρίου προς την εξουσία; Καμία.


Συμπέρασμα: Το γυμναστήριο είναι η τέλεια λύση για όλα: Ασφαλές καταφύγιο, υγιεινή συνήθεια, κάνεις γνωριμίες. Ο πιο σίγουρος και πιο ασφαλής δρόμος προς την εξουσία…