Γράφει ο Αμφικτύων*

Τι έχεις μάνα μου και κλαις

γιατί είσαι λυπημένη

ποια μαχαιριά σε χτύπησε

και στέκεις ματωμένη;

Από παιδιού μου χέρι λαβωματιά

δέχθηκα στην καρδιά μου

οι  μαχαιριές που μούδωσε

ξανάσφαξαν τα  παιδιά μου.

΄

Φιλικό  χέρι με λάβωσε

πώς να στο περιγράψω

φρικτό πόνο μου δωσε

δύσκολα να τον ξεχάσω.

Δικό μου παιδί με λάβωσε

στον Ελληνικό τον Πόντο

οι Τούρκοι εκεί μας έσφαξαν

στη  ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ  Γερμανοί

κρατούσαν το σεκόντο

Και αν ήταν από χέρι  γείτονα

ανέκαθεν   αυτός με γενοκτονούσε

πως το παιδί σου να συγχωρέσεις

των αδελφών του τον σφαγέα δικαιολογούσε;

Όμως αυτός ο άθλιος

λόγια στον εχθρό   λέει ωραία

σ’ αυτόν τα δίκια έριξε

στων αδελφών του το σφαγέα

Τέτοια παιδιά γενίτσαροι

είναι και οι ευρωλάγνοι

την λευτεριά επρόδωσαν

για το ευρωπαϊκό  τσουνάμι

Την υπερηφάνεια πέρα από το μέτρο μην αφήσεις

ούτε την υπερβολή να επιζητήσεις

γιατί η υπεροψία τότε θ’ ανθίσει

και  το στάχυ της καταστροφής

δεν θα αργήσει να καρπίσει

έτσι  το μικρόβιο της χρεοκοπίας πέρασε

και της σήψης

Ελάτε Ελληνόπουλα

παιδιά παραστρατημένα

στην αγκαλιά της μάνας  Ελλάδας

όλα μαζί και μονοιασμένα

Κι’ όσα μακριά μου φύγατε

προσέξτε μη χαθείτε

ο Ελληνισμός Αλήθεια είν’ διαχρονική

στο Πνεύμα και στη Δράση θα τον βρείτε

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών

http://amphiktyon.blogspot.com/