Υπάρχει ελπίς; Ίσως!Εκατόν ογδόντα χρόνια προσπαθούμε να γίνουμε Ευρωπαίοι και τελικά ούτε Ευρωπαίοι γίναμε, αλλά ούτε και Έλληνες παραμείναμε. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του Έλληνα που αιώνες τον διατηρούσαν αλώβητο και άφθαρτο, δηλ. το φιλότιμο, η λεβεντιά, η αγάπη για την πατρίδα του και η σθεναρή του πίστη, άρχισαν ταυτόχρονα να χαλαρώνουν και να εξαφανίζονται, δείγματα πλέον «Λαού της απώλειας».

Σήμερα η χώρα μας έφθασε σε μια τραγική κατάσταση, την οποία όλοι αντιλαμβανόμαστε. Βαυκαλιζόμαστε ότι ο ευρωπαϊκός πολιτισμός και όχι μόνο, γεννήθηκε στην χώρα μας και εμείς κατορθώσαμε τελικά να γίνουμε στους Ευρωπαίους αυτούς και όχι μόνο, «κακόν παράδειγμα προς μίμηση», φθάνοντας στα οικονομικά, εθνικά και κοινωνικά θέματα, σ’ ένα λυχναράκι που το φως του τρεμοσβήνει πλέον επικίνδυνα.

Οι Έλληνες σήμερα είμαστε ένας λαός που μοιάζει να μην πιστεύει σε τίποτε, ούτε στην ιστορία του, ούτε στην γλώσσα του, ούτε στον άλλοτε πολιτισμό του, ούτε στο Κράτος, ούτε στους κοινωνικούς θεσμούς, μα ούτε στην αξιοπρέπειά του και το πάλε πότε φιλότιμό του. Λαός με ανήκεστα κατεστραμμένη την σωρεία των χαρισμάτων του, που τον διατήρησαν μέχρι σήμερα αλώβητο.

Ας μη μιλήσουμε σήμερα για τους λόγους που φθάσαμε σ’ αυτήν την κατάσταση, αυτό το γνωρίζουν όλοι οι σκεπτόμενοι Έλληνες, ας δούμε όμως υπάρχει ελπίς να σωθεί η Πατρίδα μας;

Ίσως ακόμη δεν συνειδητοποιήσαμε, πόσο γονατίσαμε με την συνεργασία μας με το Δ.Ν.Τ. Γνωρίζουμε πλέον ότι, όσα κράτη συνεργάστηκαν, βυθίστηκαν σαν Χώρες. Το λένε αυτό σήμερα οι νομπελίστες, οι οικονομολόγοι της Αμερικής ακόμη και της Ευρώπης.

Επειδή μετά την μεταπολίτευση, αυτό που βασικά μπορούσαμε να φτιάξουμε ήταν να νοικοκυρέψουμε το σπίτι μας, σε στέρεες λειτουργίες, δυστυχώς καμία κυβέρνηση, δεν θέλησε να το αγγίξει, με αποτέλεσμα η σημερινή Κυβέρνηση, με την πίεση των Δανειστών της, προσπαθεί να πάρει τα αναγκαία πλέον μέτρα μήπως και αποφύγουμε την πτώχευση.

Τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνησή μας, ο τρόπος που σκέπτεται και η συμμετοχή της ως πρότυπο και παράδειγμα της ιδίας και των υπευθύνων της προς μίμηση δεν εντυπωσιάζουν και δεν δημιουργούν ελπίδες για αίσιο αποτέλεσμα:

ΠΡΩΤΟΝ: Επενέβη άμεσα στους μισθούς και στις συντάξεις. Κατήργησε τον 13ο και 14ο μισθό και μείωσε τις συντάξεις κατά 9%. Υπ’ όψιν ότι μεγάλη μερίδα συνταξιούχων, ιδίως των φιλοτίμων, είναι η σύνταξη γι’ αυτούς το μοναδικό εισόδημα. Αλλά αν τα βάρη κατανέμονται ανάλογα εξ  ίσου σ’ όλους τους Έλληνες, εμείς πρέπει να είμαστε πρώτοι, διότι αυτή είναι μια θυσία των Ελλήνων για την Ελλάδα που πρέπει οπωσδήποτε να γίνει .

ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Δεν είναι όμως σωστό και είναι απαράδεκτο, όταν η μεγάλη μερίδα των φιλοτίμων Ελλήνων, μόλις ειδοποιηθεί για το χρέος της προς Πολιτεία, σπεύδει αμέσως με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να ξοφλήσει τις οικονομικές του υποχρεώσεις προς την Πολιτεία, να υπάρχουν από την άλλη πλευρά Έλληνες με τεράστιες περιουσίες που να φοροδιαφεύγουν.

Πληροφορούμενα π.χ. ότι, η λαβίδα της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων, εντόπισε 990 φοροφυγάδες με ανεξόφλητους φόρους ύψους 6,75 εκατ. ευρώ. Και! οι οποίοι διαθέτουν συνολικά παρακαλώ, 6.121 ακίνητα, αντικειμενικής αξίας 568 εκατ. ευρώ και εξ’ αυτών ευρίσκονται στην Μύκονο και Σαντορίνη τα 2.197 ακίνητα αξίας 289 εκατ. ευρώ. Εκ των κυρίων αυτών παρά τις πιέσεις της πολιτείας μικρός αριθμός προσήλθε στις εφορίες. Οι υπόλοιποι προκλητικά αδιαφορούν, για την εξόφληση ή ρύθμιση των οικονομικών τους υποχρεώσεων. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν επάνω τους τίποτε το Ελληνικό ή Ευρωπαϊκό, δεν νοιώθουν Ενοχή, δεν έχουν τύψεις, δεν φοβούνται την οργή του Λαού, των εργαζομένων, των συνταξιούχων, τι να πει κανείς. Εδώ! όμως φαίνεται η αδυναμία του Κράτους και το παράπονο των σκεπτόμενων Ελλήνων, επειδή αδυνατεί στους έχοντες και κατέχοντες να επιβάλλει τον Νόμο, σκληρά και δυναμικά, όπως και αυτοί φέρονται στις υποχρεώσεις των προς την πολιτεία.

ΤΡΙΤΟΝ: Κάθε νοήμων οικογενειάρχης μικρός ή μεγάλος επιχειρηματίας ρυθμίζει τα του οίκου του, ώστε τα έξοδά του να μην υπερβαίνουν τα έσοδά του. Το απλό αυτό, που είναι και κολοσσιαίος κανόνας της οικονομίας, για την πολιτεία, καλούνται να το εφαρμόσουν οι εκάστοτε Κυβερνήσεις της Χώρας μας. Εδώ! τίθεται ένα βασικό ερώτημα: Είναι δυνατόν να χειριστούν οικονομικά θέματα με το πνεύμα αυτό, όταν δεν διαθέτουν ανάλογη πείρα από τη ζωή των, με μόνη την πανεπιστημιακή γνώση και εκείνη λόγω του σαθρού Κράτους να μην μπορεί να εφαρμοσθεί; Επίσης! είναι δυνατόν Κομματικές Κυβερνήσεις όπως τις ξέρουμε, να διαχειρίζονται ορθολογικά τα οικονομικά του Κράτους, όταν αδυνατούν να διαχειρίζονται τα οικονομικά του Κόμματός των; (Το ΠΑΣΟΚ 111,8 εκατ. ευρώ και η Ν.Δ. 120 εκατ. ευρώ χρωστούν σε τράπεζες).

Η αδυναμία εφαρμογής των Νόμων, η συνεχιζόμενη διαφθορά και ανασφάλεια, η αύξηση της εγκληματικότητας, η έλλειψη παραδείγματος εκ μέρους των ιθυνόντων (οικονομίας, χρηστής Διοίκησης, αυστηρά τήρηση των νόμων κ.λπ.) και η έλλειψη έμπρακτης απόδειξης της πολιτείας στην παραδειγματική και με θυσίες συμμετοχή στο μεγάλο της χώρας μας πρόβλημα, δείχνουν στοιχεία ότι η Ελλάδα κινδυνεύει να τελειώσει. Υπάρχει ελπίς; Ίσως! Αλλαγή πολιτικής νοοτροπίας των Κυβερνήσεων και Συνταγματική Συνέλευση για ένα καινούργιο Σύνταγμα.