Της αγιογράφου, κριτικού βιβλίου- τέχνης Μαριλένας Φωκά (ΜΑ)

   Η σύνθεση Πρωϊνό Τοπίο του Αχιλλέα Δρούγκα είναι ένα χαρακτηριστικό έργο ποιητικής απόδοσης της φωτογραφικής ζωγραφικής. Πρόκειται για μια δημιουργία διαστάσεων 1.20 Χ 90. Το εν λόγω έργο έχει αποτυπωθεί σε μεταξοτυπίες  σε 200 ενυπόγραφα αντίγραφα. 

Στο κέντρο της σύνθεσης και σε πρώτο πλάνο εξεικονίζεται ένα τραπέζι με άσπρο τραπεζομάντηλο και ένα πρόσθετο ναπερόν γαλάζιου χρώματος, τοποθετημένο με χαλαρή διάθεση αλλά έντεχνα ώστε να φιλοξενήσει και να αναδείξει  τα επιμέρους αντικείμενα νεκρής φύσης που «συνθέτονται» με ποιητική διάθεση: Πάνω στο κέντρο του τραπεζιού βρίσκεται ασημένιος δίσκος με φρούτα εποχής, ροδάκινα και σταφύλια, ενώ δύο επιπλέον ρόδια είναι τοποθετημένα συμμετρικά στο δεξί τμήμα μπροστά από μια καράφα και ένα ποτήρι με νερό.

Την σύνθεση συμπληρώνει ένα ανθοδοχείο με μια δημιουργία λευκών λουλουδιών που έχουν στο κέντρο ένα κόκκινο άνθος, το οποίο ισορροπεί χρωματικά με τα ρόδια. Το σύνολο αυτό των μεμονομένων αντικειμένων έχει αρθρωθεί με την τεχνική της διακόσμησης- σκηνογραφίας σε μια ενότητα που παράγει ένα ρεαλιστικό και ευχάριστο αισθητικά απότέλεσμα  γεμάτο χρώματα και οσμές, που υποδηλώνει την ανθρώπινη δραστηριότητα και εγείρει θετικά συναισθήματα, προσμονής, φιλοξενίας και  συντροφικότητας. Το τραπέζι βρίσκεται σε εξωτερικό χώρο, μπροστά από ένα μπαλκόνι με στηθαίο δομημένο με λευκές πλάκες και αντιδιαμετρικά δύο πεσσούς με κλίση πρός το επάνω μέρος που έχουν αναφορά σε ελληνορωμαϊκά πρότυπα.

Στην επίστεψη της σύνθεσης ένα ύφασμα με μοτίβο από ρίγες φιλοτεχνημένες με  μπλέ και ώχρα προσδίδει θεατρικότητα επαναλαμβάνοντας  τα χρώματα που αναπτύσσονται στο οπτικό πεδίο του θεατή στο σημείο του ορίζοντα, την ώρα της ανατολής του ηλίου με κυρίαραχα τα χρώματα του ουρανού και της θάλασσας που φωτίζεται  αμυδρά με θερμή παλέτα από  πορτοκαλί –κίτρινα- κόκκινα. Στο βάθος στο φόντο σχηματίζονται νησίδες, γεγονός που υποδηλώνει κάποιο χώρο μακριά από το αστικό τοπίο. Η ζωγραφική απόδοση στηρίζεται στην οφθαλμαπάτη όσον αφορά στην επιζωγραφισμένη κορνίζα. Επίσης, εστιάζει στη λεπτομέρεια σε σημεία που έρχονται πιο κοντά στο οπτικό πεδίο του θεατή όπως οι τσακίσεις από το φρεσκοσιδερωμένο τραπεζομάντηλο. Επιπρόσθετες πληροφορίες, ή λεπτομέριες  ατονούν προοπτικά στον ουρανό όπου εκεί υπάρχει μια πιο γενικευμένη απόδοση που χαρίζει μια φωτογραφική υφή.

Στην τεχνοτροπία του καλλιτέχνη δε διακρίνονται τα στάδια επεξεργασίας του έργου, ενώ παρατηρούνται απαλές μεταβάσεις στα χρώματα γνώρισμα φλαμανδικής ζωγραφικής. Αυτή η προσέγγιση εξυπηρτεί την σύλληψη και απόδοση του «εδώ και τώρα» καθώς το ζητούμενο του καλλιτέχνη είναι «το πάγωμα του χρόνου», « η λάμψη ενός φλάς»,  «η απόδοση της στιγμής»  που μια φωτογραφία αποτυπώνει. Εμφανής η στροφή του στο ρεαλισμό και στην άρτια απόδοση της μορφής που ενέχει υπαινιγμούς  σχετικά με την ανθρώπινη φύση και τις δραστηριότητές της, κυρίως  μέσω της απουσίας της.

Ο Αχιλλέας Δρούγκας γεννήθηκε στο Πειραιά το 1940. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ σκηνογραφία και χαρακτική (1959-1964), με δάσκαλο τον Κ. Γραμματόπουλο, ενώ συνέχισε τις σπουδές χαρακτικής στη Slade School of Fine Art του Λονδίνου, κοντά στους Α. Gross και Β. Dos Santos, με υποτροφία (1970-1973), και στο Tamarind Institute of Lithography του Νέου Μεξικού, ΗΠΑ, με υποτροφία του Ιδρύματος Ford (1976). Μέχρι το 1974 ασχολήθηκε  με τη χαρακτική, και δημιουργώντας υπερρεαλιστικές συνδέσεις αινιγματικού χαρακτήρα, στοχεύοντας στο παιχνίδι με τα επίπεδα του ζωγραφικού χώρου και την οπτική ψευδαίσθηση [Αρωματικό τριαντάφυλλο, Τομή). Από το 1974 στράφηκε στην ελαιογραφία με στροφή στον  μεταμοντερνισμό. Το έργο του διακρίνεται για τη μεγάλη ρεαλιστική ακρίβεια, αλλά και την αξιοποίηση της ψευδαίσθησης που προκαλεί η οφθαλμαπάτη, καθώς και στυλιστικών και εικονογραφικών θεμάτων της τέχνης της Αναγέννησης και του Μπαρόκ. Το 1982 φιλοτέχνησε μια τοιχογραφία μήκους 45 μ. για το ξενοδοχείο «Athenaeum Intercontinental». Έργα του υπάρχουν στην ΕΠΜΑΣ, στο Victoria and Albert Museum του Λονδίνου, στο Museum of Modern Art της Ν. Υόρκης, στο Institute of Contemporary Graphics της Tate Gallery του Λονδίνου, στη Bibliotheque Nationale στο Παρίσι. Είναι μέλος του ΕΕΤΕ και του Συνδέσμου Σύγχρονης Τέχνης    (KAPOPOULOS FINE ARTS). Όποιος ο ίδιος αποκάλυψε για την τεχνοτροπία του,  «στα έργα μου συνήθως υπάρχει ο διάλογος δύο διαφορετικών στοιχείων που είτε παλεύουν μεταξύ τους είτε βρίσκονται σε αρμονία, χωρίς να ξεχνώ ποτέ τη γεωμετρία.Λειτουργώ όπως ο ποιητής, που χρησιμοποιεί λέξεις καθημερινές, αλλά ο τρόπος που τις βάζει στη σειρά είναι εκείνος που δημιουργεί το ύφος του. Ετσι κι εγώ αναπαριστώ καθημερινά αντικείμενα για να συνθέσω το δικό μου παραμύθι, που δεν έχει ανάγκη θεωρητικής υποστήριξης και επεξηγήσεων.»

(Πηγή : ΑδαμοπούλουΜαίρη «Καλλιτέχνες στο Ατελιέ»,TANEA ,9/10/2015, KAPOPOULOS FINE ARTS).