Γράφει ο Μίμης Ν.
Καλαντζόπουλος

Μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, το νέο Κίνημα των πολιτευτών του Σύριζα ήλθε στην εξουσία με καινούργιες ιδέες για να σώσει υποτίθεται την πατρίδα μας, έχουν δε ήδη παρέλθει δύο μήνες που είναι στην κυβέρνηση. Όπως οι ίδιοι διατείνονται , προσπαθούν σκληρά στην Ευρωπαϊκή Ένωση να κάνουν κάτι τελείως διαφορετικό από το παρελθόν, αλλά και πολύ καλό για την Ελλάδα μας.

Στα άτομα της Κυβέρνησης -Κινήματός τους, με τη προοπτική εξεύρεσης μιας κάποιας λύσης , την άλλη μέρα κιόλας που πραγματοποίησαν το όνειρό τους να καταλάβουν εσπευσμένα και ανεπίκαιρα την εξουσία, η λέξη “Λαός”, εγκαταστάθηκε σε μορφή τέλεια ρυθμισμένων cd’s, όχι μόνο στα στόματα τους, αλλά κυριολεκτικά μπήκε βαθιά και στο μυαλό , στην καρδιά και θα τόνιζα, ολοκληρωτικά πλέον σε αυτό τούτο το είναι τους.

Σε κάθε περίπτωση μιας τυχόν ανυπέρβλητης δυσκολίας τους ή και κάποιου τυχόν αδιέξοδου, αυτοί ακροβατώντας πολύ επικίνδυνα , ωρύονται και πάλι ότι η λύση είναι πάντοτε, η επανάληψη των εκλογών , για να μιλήσει όπως λέγουν πάλι ο “Λαός” ! Κραυγάζουν αναίσχυντα, δονούμενοι με όλο τους το είναι, παντού έξω και μέσα στην Ελλάδα ότι , «“Ο Λαός “ τους έδωσε αυτήν την εντολή , προκειμένου να πραγματοποιήσουν, και τη χειρίστη φαντασίωσή τους ακόμα ! Τέτοιους ακροβατισμούς κάνουν διαρκώς εις βάρος μας - χωρίς δισταγμό και όριο - πράγμα που σε μια τέτοια στιγμή είναι πολύ ενδεχόμενο να προκαλέσει, ακόμα και την ολοκληρωτική καταστροφή μας !

Στο ελληνικό Λεξικό , οι εννοιολογικοί ορισμοί αυτής της Μαρξιστικής προέλευσης λέξης «Λαός», όπως εκεί παρατίθενται ( το σύνολο των πολιτών του κράτους, οι απλοί πολίτες, το πλήθος , οι κάτοικοι, κλπ), με αυτή την τελείως αόριστη σε συγκεκριμένους αριθμούς - ή και τα πολλαπλάσια τους - λέξη, ο οιοσδήποτε είναι σε θέση να τη χρησιμοποιεί ελεύθερα κατά τη βούλησή του, χωρίς όμως να μπορεί και να προσδιορίζει με κάποια έστω και χονδροειδή εκτίμηση το συγκεκριμένο αριθμό ατόμων που μετέχουν σε αυτόν τον καλούμενο «Λαό». Εκτός βέβαια του ότι ο αριθμός αυτός, είναι πάντως μεγάλος !

Το μεγάλο κακό για την Ελλάδα τώρα είναι ότι οι τόσοι πολλοί «αριστερίζοντες » - μια άλλη ακόμα αόριστη έννοια - «Λαϊκιστές», που επιζητούν να «κυβερνούν» τη χώρα, μετέρχονται κάθε θεμιτό αλλά και αθέμιτο μέσο, προς αυτόν τον σκοπό. Αποτέλεσμα, ότι όλοι εμείς βρισκόμαστε αδιάκοπα, στα σκοτεινά νερά της «άγνοιας» και της «σύγχυσης».

Εμείς οι υπόλοιποι, σε κάποια τέτοια ομιχλώδη κατάσταση ευρισκόμενοι , τους αφήνουμε να παίζουν ελεύθερα αυτό το αδιάντροπο και καταστρεπτικό παιχνίδι τους . Σε τέτοιους όμως μασκαράδες- πολιτικούς, πολύ αρέσουν αυτά τα τέτοιας υφής παιχνίδια, γιατί αποτελούν τη συνέχεια των θεωρούμενων από αυτούς «έξυπνων παιχνιδιών» εξαπάτησης , που έχουν εφεύρει οι εξωτερικοί ή και εσωτερικοί «ινστρούχτορές» τους, έναν ακόμη εύκολα προσλαμβανόμενο από την πελατεία τους – τους ψηφοφόρους τους – τρόπο, για να επιτείνουν τα δύο μας αυτά δεινά προ των εκλογών. Τη « σύγχυση» μας και την «άγνοια» μας, που με τα δύο αυτά, πάμε και ψηφίζουμε, αυτοί δε να κερδίζουν. Μέσα εδώ ή και έξω στην Ευρώπη, για να παίρνουν εύκολα τα χρήματα που θέλουν! Εμείς όμως εδώ … τι κάνουμε ;;;

Αντί να κάνουν κάτι θετικό για τη χώρα μας και να λύνουν τα πάμπολλα ήδη υφιστάμενα καθώς και τα νέα προβλήματα, αυτοί παίζουν σχεδόν καθημερινά το βρώμικο παιχνίδι τους. Ακατάπαυστα, εμφανίζονται με τη στάση και τις παράξενες ενέργειές τους, ακριβώς ως να ευρίσκονται σε μια πορεία διαδήλωσης στους δρόμους και να επιζητούν με κάποιον ακαταλαβίστικό τρόπο, να αλλάξουν ό, τι ακόμα έχει μείνει όρθιο στο τόπο μας.

Στο σκοτεινό τους αυτό παιχνίδι και αποσκοπώντας στη διατήρηση και περαιτέρω ενίσχυση των δύο καλών γι’ αυτούς δεινών μας , της «άγνοιας» και της «συγχύσεώς» μας, εισάγουν νέες αόριστες και ακαθόριστες ελληνικές λέξεις , δεδομένου ότι κάτι τέτοιας συστάσεως πρωτάκουστες λέξεις στο Λαό , τους βοηθούν πολύ στις βλαβερές επιδιώξεις τους. Απλά ακολουθούν πιστά, τις οδηγίες από το «χωνί» του «ινστρούχτορα» - καθοδηγητή τους!

Δεν σας θυμίζει άραγε και κάτι άλλο … αυτό, μαζί πάντοτε και με τα τόσα άλλα που το συνοδεύουν ;;; Εκείνη μήπως, την όχι τόσο μακρινή, εγκληματική περίοδο της ζωής μας, των ανελέητων, συνεχών αντεθνικών προσπαθειών των τότε κομμουνιστών ηγετών, το 1944 το Δεκέμβρη, αλλά και από το 1941 μέχρι το 1949 που τελείωσαν οι τρεις εμφύλιοι; Eμένα, που όλα εκείνα τα είχα πολύ ζωντανά ζήσει τότε σαν έφηβος … εμένα, ακριβώς αυτό και μόνο αυτό, μου θυμίζουν!!!

Βέβαια, τότε εκείνοι που είχαν προγραμματίσει το ειδεχθές έγκλημά τους για τη πλήρη, την αποτρόπαιη καταστροφή της πατρίδας μας, δεν το κατόρθωσαν και τούτο έγινε χάρη των σωστών πάντα ελλήνων , του Λαού μας (χωρίς εισαγωγικά) , που με την πρωτοβουλία του και τις ένοπλες δυνάμεις του, είχε εγκαίρως επέμβει. Στη παρούσα όμως ιστορική μας φάση , εμείς, αυτός ο πραγματικός Λαός, σήμερα τι κάνουμε;;;

Παρήχθησαν τελευταία κάποιες καινούργιες και παράξενες λέξεις, όπως είναι π.χ. η «σεισάχθεια», το επίθετο «αμφίσημος, ο», και η έκφραση «δημιουργική ασάφεια». Τολμώ πάλι να πω εδώ ότι εγώ , αλλά και τόσοι άλλοι κανονικοί έλληνες, όλοι μας, για τις λέξεις αυτές δεν έχουμε τη δυνατότητα να προσδιορίσουμε το ακριβές νόημά τους. Σκοπός τους, να παραμένει ζωντανή πάντοτε η επαναλαμβανόμενη «Σύγχυση» και η «Άγνοια»!

Σε ένα πάλι ακόμα φαινομενικά μεν ανόητο αλλά και επικίνδυνο τέτοιο παιχνίδι τους, που το αποκαλεί «Παιχνίδι Γνώσεων», αναφέρεται πολύ χαρακτηριστικά η διακεκριμένη δημοσιογράφος Αλεξάνδρα Στεφανοπούλου , σε άρθρο της εγκρίτου και παλιάς εφημερίδας ΕΣΤΙΑ, φύλλο της 3ης Μαρτίου 2015, εκείνο δηλαδή που σε αυτή την ανεξάντλητη σειρά, παίζεται τώρα από τους ίδιους, όχι μόνο για το εσωτερικό κοινό τους αλλά και για την Ευρώπη, όπου υποτίθεται ότι αυτοί πηγαίνουν για να μας σώσουν δήθεν. Και εκεί, όπως εκτίθεται στο άρθρο αυτό, «συμβαίνει, αντί να δίδεται ο ορισμός κάποιας λέξεως και να ζητείται να βρεθεί η λέξη, δίδεται πρώτα η λέξη και μετά αναζητείται ο ορισμός της » ! Έτσι έχουμε πάλι κάτι, όπου κάποιος δήθεν έξυπνος ή και οιοσδήποτε άλλος τυχοδιώκτης , το παίρνει στην ευκαιριακή και τελείως απροσδιορίστου μορφής δουλειά που κάνει, και το χρησιμοποιεί κατά περίπτωση όπου και όπως τον βολεύει! Δηλαδή, να λέει «Ναι» και να εννοεί «Όχι»!

Η κυβέρνησή μας είχε προηγούμενα υπογράψει κάποια χαρτιά , όπως είναι το « Μνημόνιο», προκειμένου να πάρει τα δάνεια , τώρα δε αυτοί στην εξαπάτησή τους, το « Μνημόνιο», το αποκαλούν «Συμβόλαιο για την Ανάκαμψη» και τη λέξη «Αξιολόγηση» - που κάνουν οι δανειστές πριν μας δώσουν τα λεφτά – αυτοί τη μεταποιούν σε « Review », ενώ παράλληλα διατυμπανίζουν «τρελά» και προς πάσα κατεύθυνση -μέσα και έξω - ότι όλες τους οι προσπάθειες βασίζονται στην αρχή πάντα ότι οι έλληνες είμαστε υπερήφανοι και αξιοπρεπείς!!!

Αναγκάζουν έτσι συνεχώς το «Λαό» τους υποτίθεται, να μένουν ήσυχοι και απαθείς . Τούτο δε πράγματι και συμβαίνει - « ελλείψει γνώσεων » - δηλαδή, λόγω των κακών γνώσεων και της κακής μορφώσεως αυτού του «Λαού » τους!

Και δεν είναι τελείως παράδοξο και παρανοϊκό , το ό, τι αυτοί οι πολιτικοί - ακόμα ως Κυβέρνηση πλέον - να υπογράφουν εκείνα που τους ζητούν οι δανειστές μας, για να καταστεί δυνατή η δανειοδότηση που τους είναι απαραίτητη για να μη καταρρεύσει το κράτος, και αμέσως μετά, να γυρίζουν αυτοί εσωτερικά, στο «Λαό» τους – στους ψηφοφόρους τους - και να διατυμπανίζουν ότι όλοι οι ξένοι που μας δανείζουν, μας περνάνε δήθεν «θηλιά στο λαιμό», έτοιμοι να μας κρεμάσουν! Ποιόν άραγε επιζητούν να κοροϊδεύουν;

Η νέα αυτή , ήδη θεσπισθείσα « μεταλλαγμένη ονοματολογία», που περιλαμβάνει μερικές νέες λέξεις ( όπως π.χ. είναι η «σεισάχθεια» κ.α.), αλλά και νέες σύνθετες κάπως λέξεις, δίκην εκφράσεων , στη σκοπίμως πλέον μεταλλαγμένη φρασεολογία τους , όπως είναι π.χ. η «δημιουργική ασάφεια», πιστεύω ότι εισήχθη τώρα στη χώρα μας, κατόπιν μιας εκ μέρους των καθαρά ιστορικής μελέτης, θρησκευτικού μάλιστα περιεχομένου!

Τούτο δε γιατί το εν λόγω γεγονός, θεωρώ ότι μπορεί να συνδεθεί με εκείνο που είχε λάβει χώρα στο Άγιο Όρος στην εποχή των Τσάρων στη Ρωσία, με την δημιουργηθείσα εκεί τότε κάποια ρωσική αίρεση της «Λατρείας του Ονόματος», που την έλεγαν «Αίρεση των Ονοματολατρών», στην οποία τα μέλη επαναλάμβαναν συνεχώς την ίδια και μόνη λέξη, διαρκώς τη λέξη του «Χριστού». Το υπόψη φαινόμενο φαίνεται ότι είχε μεγάλη αποτελεσματικότητα, δεδομένου ότι δημιουργούσε στους υποψήφιους πιστούς, την «έκσταση » εκείνη σε ποσότητα ικανή, για να τους μετατρέψει σε « πιστούς οπαδούς του Χριστού». Με τη διαρκή επανάληψη του ίδιου και του ίδιου, τελικά όλοι εκ φύσεως, κατέληγαν να πιστεύουν ακράδαντα σε εκείνο. Όπως άλλωστε συμβαίνει και για οτιδήποτε άλλο πράγμα ή και λέξη , ακατάπαυστα επαναλαμβανόμενη!!!

Όπως όμως πολύ χαρακτηριστικά γράφει στις 27-2-2015 στην έγκριτο και παλαιά εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, ο εθνικός μας δάσκαλος Σαράντος ‘Ι. Καργάκος , σχετικά με τις Εκλογές, «που κανονικά συνιστούν τη μεγαλύτερη γιορτή της Δημοκρατίας, τον τελευταίο καιρό οι εκλογές αυτές κατάντησαν πρωτάθλημα μωρολογίας, μικρολογίας και υβρεολογίας. Από τη μια μεριά οι αριστερολογούντες και αοριστολογούντες και από την άλλη οι τρομολογούντες, ενδιαμέσως δε και οι χυδαιολογούντες. Και ήταν επόμενο ,να ξεπέσουμε στο μαύρο μας το χάλι».

Αξίζει ακόμα να σημειωθεί σήμερα ότι για όλες αυτές τις κατά κάποιο τρόπο εγκληματικές χυδαιότητες αυτών των πολιτικών, εμφανίζονται οι πολιτικοί που εκλέγονται από τους εκάστοτε τέτοιους «Λαούς» τους, να διατείνονται ότι ο πραγματικός Λαός μας - ο καθένας από εμάς, εσύ κι’ εγώ φίλε μου - τους έχουμε δήθεν δώσει πλήρη εξουσιοδότηση να τα κάνουν, και μάλιστα έτσι χυδαία και εγκληματικά όπως αυτοί τα κάνουν. Τώρα δε αυτός ο «Λαός» , μεταβάλλεται σε ένα ζωντανό πρόσωπο, το οποίο και δίνει στον υπόλοιπο Λαό , συγκεκριμένες και απαράβατες διαταγές , στις οποίες όλοι οφείλουν να συμμορφωθούν!!!

Όλοι μας, λέμε και πιστεύουμε απόλυτα στην ουσιαστική και πολύ καθαρή έννοια της Δημοκρατίας, όπως αυτή ξεπήδησε από τους αρχαίους προγόνους μας. Συμβαίνει όμως σε εμάς σήμερα αυτή η σπουδαία λέξη - το ανεκτίμητο αυτό «διαμάντι» του ελληνικού λεξιλογίου, να επαναλαμβάνεται διαρκώς και από όλες τις κοινωνικές στάθμες και να διατυμπανίζεται μόνο και μόνο για να δώσει έμφαση , ιδιαίτερα σε πολιτικές συζητήσεις και διατυπώσεις, προκειμένου να επιτύχει ο σκοπός, σε κάθε επιχείρημα των ομιλούντων! Και εύλογα διερωτάται κανείς το λόγο γι’ αυτό;

Φαίνεται ακόμα καθαρά ότι αυτή η επίμονη χρήση της εν λόγω λέξεως, από τους σημερινούς πολιτικούς μας και όλους τους άλλους συναφείς – οι οποίοι οραματίζονται όταν ξυπνάνε κάθε πρωί - ωραία και πρωτότυπα οράματα για σώσουν δήθεν τη χώρα, τύπου ακόμα και «Αρμαγεδδώνα » (δηλαδή καταστάσεις καταστρεπτικών συγκρούσεων) – όταν εκείνο τους βολεύει – πραγματοποιείται από εκείνους εσκεμμένα, γιατί αυτοί είναι της σχολής ότι όλα τα μέσα είναι επιτρεπτά προκειμένου να επιτύχεις το σκοπό σου! Ο σκοπός, σε τέτοιες αδιανόητες περιπτώσεις, περιλαμβάνει και τη φημισμένη ελληνική «ζαριά», και εκείνη δηλαδή της ανεπιστρεπτί καταστροφής μας!

Ο Γκαίτε, σε κάποιες τέτοιες περιστάσεις , είχε πει : “ Σαν αμάρτημα βαρύ, μισώ την κάθε πολιτική απατεωνιά, που μπορεί να οδηγήσει ένα λαό ή μια χώρα στην καταστροφή. “ Εμείς, εσύ κι’ εγώ φίλε, τώρα τι κάνουμε;

Tο Κίνημα που σήμερα μας κυβερνά, συνεχίζει και μάλιστα κάνει ακριβώς όσα προηγούμενα έλεγε ως αντιπολίτευση, που τότε είχε κάνει πολλές διασυνδέσεις με «αριστερίζοντα», αορίστων μορφών συγκροτήματα στη νότιο Ευρώπη και αλλού, προκειμένου να έχει την υποστήριξή τους στις προσπάθειές του για αλλάξει ως Ελλάδα τις δομές στη νέα – όπως πάντα διατεινόταν – διαμόρφωση της Ευρώπης. Ό , τι κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις και αλλαγές προσπαθεί αυτό το κίνημα να κάνει εδώ τώρα που κυβερνάει τη χώρα μας, είναι απόλυτα βέβαιο ότι γίνονται ώστε τελικά η Ελλάδα μας, να καταστεί βασικά το χαρακτηριστικό «παράδειγμα», για όλη την Ευρώπη!!!

Οι τολμηρές ακροβασίες που εδώ εκτελεί τώρα το Κίνημα-Κυβέρνηση, και παίζουν κορώνα-γράμματα τις ζωές μας, γίνονται μόνο και μόνο κατ’ αυτούς ώστε η χώρα μας να γίνει ένα σύμβολο, και η αρχή μιας επαναστατικής μορφής αλλαγής σε ολόκληρο την Ευρώπη!!!

Με πολύ απλά και μετρημένα λόγια, εσύ φίλε και εγώ, τα παιδιά και τα εγγόνια μας, έχουμε ήδη χάρη σε αυτό το Κίνημα-Κυβέρνηση, καταστεί οι ηρωικοί αγωνιστές, όχι πλέον για το καλό της χώρας μόνο, αλλά και για τις υπόλοιπες χώρες γύρω μας!!!

Συμπέρασμα: Με τις συνθήκες ζωής που έχουμε κληρονομήσει και ιδιαίτερα τις τωρινές που αποκτήσαμε από τις πολύ πρόσφατες εκλογές, εύλογο νομίζω είναι να πιστεύουμε πλέον ότι οι επαναλαμβανόμενες εκλογές, δεν αποτελούν τη μόνιμη λύση για να σωθεί η χώρα μας, και εμείς μαζί της. Τούτο δε πιστεύω ότι ισχύει και στην περίπτωση ακόμα, που τυχόν συνεχίζουμε κατά κάποιο τρόπο να παίρνουμε δάνεια. Όμως εκεί, δεν είναι το βασικό πρόβλημά μας!

Η χώρα πρέπει να αλλάξει συμπεριφορές, μορφή και ο πανάγαθος Θεός να δώσει σε όλους μας τη διαύγεια για να το καταλάβουμε, επί τέλους, και όχι να περιμένουμε από αυτόν μας σώσει. Αντίθετα δε, ολόκληρος ο Λαός, να ξυπνήσει κάποια σύντομη στιγμή, και με την πρωτοβουλία μιας «κρίσιμης μάζας» του (εσύ φίλε, ο διπλανός σου, κι’ εγώ), να βγάλει μια «Κραυγή Αγωνίας » σε μια τελευταία προσπάθεια να περισώσει στην Ελλάδα ό, τι είναι δυνατόν ακόμη να σωθεί!!!