Γράφει ο
Κώστας Χρόνοπουλος

Οι αρμόδιοι, τα ΜΜΕ, οι πολίτες συζητούν για τη σημασία του τουριστικού προϊόντος η οποία είναι όντως σημαντική. 

Θα μπορούσε όμως να γίνει σημαντικότερη / αποδοτικότερη, αν δεν αφθονούσαν και τα… υποπροϊόντα.

Χαρακτηριστικά θα (αυτο)περιοριστώ σήμερα σε ένα βασικό, τυπικό παράδειγμα: Στη νοοτροπία της αρπαχτής.                                                                                                     

Το δράμα είναι ότι δεν αφορά μόνον στους ιδιώτες πολίτες αλλά και σε κρατικούς αξιωματούχους ιδιώτες (:πάσχοντες από ιδιωτία) οι οποίοι αδυνατούν να αντιληφθούν το πόσο μετράει η εικόνα / εντύπωση που θα μεταφέρει ο τουρίστας όταν επιστρέψει στον τόπο του. Πως πχ θα δικαιολογήσει την τιμή 3 ευρώ για ένα μπουκάλι νερό στην Ακρόπολη;

Επειδή έχω ξαναασχοληθεί με το ζήτημα – όχι το συγκεκριμένο – και έχω κάνει προτάσεις, θα επανέλθω τηλεγραφικά. 

1. Μετράει η πρώτη και η τελευταία εντύπωση. Πώς τους υποδέχεσαι και πώς τους κατευοδώνεις.
2. Στους τουριστικούς τόπους θα έπρεπε να υπάρχει τρεχούμενο νερό για όλους. (Ευτυχώς νερό έχουμε, ακόμη).
3. Σε περίπτωση εμφιαλωμένων νερών η τιμή να είναι τιμή κόστους σχεδόν.
4. Τα πρόστιμα είναι γελοία υπόθεση – οριστικό κλείσιμο.
5. Όλα τα τουριστικά περίπτερα, εστιατόρια κ.ο.κ στους Αρχαιολογικούς χώρους ή σε πύλες εισόδου / εξόδου από τη χώρα –Λιμάνια, Αεροδρόμια κλπ – τα οποία έχουν αποκλειστικότητα διάθεσης προϊόντων (καφέ, νερό, αναψυκτικά, snacks κ.α) να έχουν ελάχιστο ποσοστό κέρδους.

(Σ.Σ Αν συμφέρει τους ιδιώτες ας τα νοικιάσουν. Αν όχι ας τα διαχειριστεί το κράτος. Όσο για τις ήδη υπάρχουσες συμβάσεις , ας αναθεωρηθούν και ας τους αποζημιώσουν).

1. 6.    Εκείνο που δεν ανέχονται οι ξένοι είναι να τους κοροϊδεύουν / κλέβουν, όπως ακριβώς δεν το θέλουμε και εμείς.
2. Οι απώλειες από το χαμήλωμα των τιμών δεν είναι υπερβολικές.

       Αν πάλι νομίζουν οι «Αρμόδιοι» ότι χάνουν σημαντικά έσοδα, ας αυξήσουν –κατά τι –πχ το εισιτήριο των μουσείων.

1. Η αισχροκέρδεια πρέπει να παταχθεί. Όλοι εκείνοι που δραστηριοποιούνται στον τουρισμό (ταξί, εστιατόρια, ξενοδοχεία, θέρετρα) οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι ο τουρισμός μας αφορά όλους.

9. Αναγκαία η χαμογελαστή, πρόθυμη (όχι δουλοπρεπής) προσφορά / παροχή υπηρεσιών.

10. Να καταβληθεί προσπάθεια ώστε να απαλειφθούν όλοι οι παράγοντες που δίνουν την εντύπωση αρπακτικών όρνεων που κυνηγούν – αντί παντός – το πορτοφόλι του τουρίστα και όχι την ανθρώπινη , φιλική επαφή μαζί του.

Υ.Γ Κοντολογίς:

• Λιγότερος εξυπνακισμός. Περισσότερη εξυπνάδα.
• Αλλαγή νοοτροπίας.
• Δραστική κρατική παρέμβαση. Και - όπου χρειαστεί – εξοντωτικές ποινές.