Θα στηριζόμαστε μόνο στα δάνειαΧάος με παρακράτος καταστρέφει τον τουρισμό Στο παρακράτος παραδόθηκε χθες η Αθήνα, σε μια επανάληψη των Ιουλιανών του 1965, με το σχέδιο που τέθηκε σε εφαρμογή στις 15 Ιουνίου, ημέρα κατά την οποία ο πρωθυπουργός παραιτήθηκε και ξεπαραιτήθηκε μέσα σε λίγες ώρες, να ολοκληρώνεται.

Οι συμπλοκές, οι αγριότητες, οι επιθέσεις σε ανύποπτο χρόνο και η ανοχή προς ύποπτους κουκουλοφόρους, που, όπως προκύπτει από εξόχως ενδιαφέρον βίντεο του Άλτερ, κατά διαστήματα ετύγχαναν αστυνομικής προστασίας (φυγαδευόμενοι μάλιστα μέσω της Βουλής), αποδεικνύουν πως ο τελικός στόχος είναι να προκληθεί χάος και να διαλυθούν οι ειρηνικές διαδηλώσεις.

Αν δεν συμβαίνει αυτό, τότε η αστυνομία απέτυχε οικτρά στην αντιμετώπιση των επεισοδίων.

Η ηγεσία της δεν έχει παρά να επιλέξει: Είτε απέτυχε, είτε έλαβε μέρος στα επεισόδια.

Και να θυμάται: Την τελευταία φορά που συνέβη το ίδιο – την περίοδο μεταξύ Ιουλίου και Σεπτεμβρίου 1965 – η κατάληξη ήταν τραγική για τη χώρα.

Αν πρόκειται περί αποτυχίας, οφείλουν να παραιτηθούν όλοι όσοι συναποτελούν σήμερα, πολιτικοί και μη, την ηγεσία των σωμάτων ασφαλείας.

Αν πρόκειται περί συμμετοχής σε σχέδιο αποσταθεροποίησης, αν ανέστησαν τον Γεωργαλά, τότε πρέπει να παραιτηθεί ολόκληρη η (πανηγυρίζουσα για την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου) κυβέρνηση.

Πολύ περισσότερο που τα χθεσινά επεισόδια έβλαψαν όσο δεν παίρνει την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό και μάλιστα μέσα στην τουριστική σεζόν.

Ψήφισαν χθες 155 βουλευτές υπέρ του Μεσοπρόθεσμου. Αλλά, ακόμη και αν δεχθούμε ότι αυτό έγινε για να πάρει ανάσα η χώρα, η βλάβη στον τουρισμό ήταν τέτοια, που στο τέλος θα στηριζόμαστε μόνο στα δάνεια.

Η Αθήνα πνίγηκε στα χημικά, ξενοδοχεία εκκενώθηκαν, τουρίστες απομακρύνθηκαν και ποιος ξέρει πόσες ακυρώσεις θα έχουμε.

Ουσιαστικά, αυτό που συνέβη χθες ήταν η επιβεβαίωση ότι η κυβέρνηση δεν κάνει ό,τι πρέπει για να υπάρξουν έσοδα για τη χώρα και ουσιαστικά την οδηγεί στην απόλυτη υποδούλωση, αφού έσοδα πλέον θα είναι μόνο τα δάνεια και δεν υπάρχει περίπτωση να στηριχθούμε στις δικές μας δυνάμεις – με την ανάπτυξη του τουρισμού, για παράδειγμα.

Είναι παράδοξο το γεγονός ότι στο εσωτερικό της Βουλής οι υπέρμαχοι του Μεσοπρόθεσμου υποστήριζαν πως ψηφίζουν για να μην χρεοκοπήσει η χώρα και εκτός Βουλής συνέβαινε ό,τι ακριβώς θα οδηγήσει την χώρα στην χρεοκοπία.

Είναι επίσης παράδοξο να θεωρείται επιτυχία το γεγονός ότι «λειτούργησε το κοινοβούλιο», την ώρα που εδώ και καιρό δεν λειτουργεί η οικονομία της χώρας.

Είναι παράδοξο να μιλούν όλοι περί «πατριωτισμού», την ώρα που δεν κάνουν το πατριωτικό τους καθήκον να αποκτήσει η χώρα πηγές εσόδων.

Και μπορεί να πανηγύρισαν χθες στην Ευρώπη για την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, αλλά απέφυγαν να πουν μια λέξη για την βεβαιότητα ότι η χώρα δεν μπορεί να αναπτυχθεί και να αποκτήσει έσοδα ούτε με σκληρά μέτρα, ούτε με συνεχή επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας.

Όλα αυτά δεν δείχνουν να απασχολούν το πολιτικό προσωπικό της χώρας και κυρίως την κυβέρνηση, η οποία εμφανίζεται έτοιμη να εφαρμόσει ένα σχέδιο επί ανύπαρκτης χώρας και εξεγερμένου λαού.

Χθες, ο Γιούργκεν Σταρκ, μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ξεκαθάρισε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει πως θα στηρίζεται για πάντα από τους άλλους.

Και όμως. Η χώρα είναι τόσο πολύ διαλυμένη, θέτοντας σε κίνδυνο καθημερινά και την βαριά της βιομηχανία, δηλαδή τον τουρισμό, που το μόνο για το οποίο ενδιαφέρεται είναι να παίρνει την επόμενη δόση.

Είναι αδύνατον να φανταστούμε πως κάτω από αυτές τις συνθήκες θα υπάρξει ανάπτυξη, ώστε να σηκώσει η χώρα κεφάλι.

Χθες, οι βουλευτές έπαιξαν το μέλλον της χώρας κορώνα – γράμματα. Δεν έδωσαν θετική ψήφο στο Μεσοπρόθεσμο, αλλά στον φόβο και στον εκβιασμό.

Ψήφισαν χωρίς να πιστεύουν ότι το Μεσοπρόθεσμο μπορεί να εφαρμοστεί και να αποδώσει.

Και όταν δεν πιστεύεις σε κάτι, αλλά το κάνεις επειδή θεωρείς πως είναι αναγκαίο κακό, πώς θα το εφαρμόσεις;

Στην πραγματικότητα, οι βουλευτές που υπερψήφισαν το Μεσοπρόθεσμο, έδωσαν απάντηση στο μοναδικό δίλημμα: Ανεξέλεγκτη χρεοκοπία τώρα ή ελεγχόμενη το 2013.

Επέλεξαν την ελεγχόμενη χρεοκοπία, στην οποία θα οδηγηθούμε όταν η ΕΕ θα έχει τα «εργαλεία», όπως τα αποκαλεί, για να οδηγηθεί εκεί η Ελλάδα χωρίς να υποστεί κατάρρευση η ευρωζώνη.

Δηλαδή, κορώνα κερδίζω, γράμματα χάνεις, για τους δανειστές μας…