Το Βατοπέδι είναι πρόβλημα πολιτικό και ηθικό. Δεν είναι ποινικό. Αν σήμερα, μετά την (δια της κυβερνητικής πλειοψηφίας) απόφαση της Προανακριτικής Επιτροπής για παραπομπή πέντε πολιτικών προσώπων της αντίπαλης παράταξης, έβγαινε κάποιος στον δρόμο και ρωτούσε τον κόσμο αν επιτέλους νιώθει μια ελάχιστη έστω ικανοποίηση, ποια απάντηση θα έπαιρνε;

Έχω την αίσθηση ότι ουδείς αισθάνεται ικανοποιημένος. Κατά βάθος, ούτε και αυτοί που μεθόδευσαν την παραπομπή – αν και ο δικός τους σκοπός ήταν καθαρά προπαγανδιστικός και αποπροσανατολιστικός.

Όλοι γνωρίζουν πως τα αδικήματα έχουν παραγραφεί. Αλλά στο πόρισμα τους, οι συγγραφείς της πλειοψηφίας εθελοτυφλούν, κάνουν σα να μην υπάρχει. Και κυρίως ως εάν να μην ευθύνονται και οι ίδιοι για το γεγονός ότι – αν και προηγήθηκε συνταγματική αναθεώρηση – εξακολουθούν να ισχύουν οι διατάξεις που οδηγούν στην παραγραφή.

Όλοι γνωρίζουν επίσης ότι στην υπόθεση εμπλέκονται και πολιτικοί από την παράταξη αυτών που αποφάσισαν την παραπομπή. Και επ’ αυτού δεν υπάρχει λογική εξήγηση, δεν υπάρχει απάντηση στο ερώτημα για ποιον λόγο δεν παραπέμφθηκαν και αυτοί – έτσι κι’ αλλιώς και τα δικά τους χαΐρια παραγεγραμμένα είναι.

Όλοι γνωρίζουν τελικά πως και για το Βατοπέδι δεν υπάρχει περίπτωση να τιμωρηθεί κανείς. 

Αυτό συμβαίνει όχι μόνο λόγω της παραγραφής, αλλά και εξαιτίας του γεγονότος ότι η υπόθεση του Βατοπεδίου δεν ήταν τόσο ποινική, όσο ήταν κυρίως ηθική και πολιτική.

Αυτά που έπρεπε να τιμωρηθούν είναι η αλαζονεία της εξουσίας, η πελατειακής υφής συναλλαγή με τους άρχοντες της Μονής, οι επισκέψεις στο πολυτελές κελί του Εφραίμ λες και υπήρχε περίπτωση να μας προσφέρει κάποιο είδος σωτηρίας, ακόμη – ακόμη και εκφράσεις του τύπου «ό,τι είναι δίκαιο είναι και ηθικό».

Αλλά πολιτική τιμωρία στον τόπο αυτό δεν υπάρχει. Οπότε δεν έχουμε καμιά ελπίδα να τιμωρηθούν κάποιοι για τον τρόπο που συμπεριφέρθηκαν, ώστε να μην επαναληφθούν τέτοια φαινόμενα πολιτικής υπεροψίας και πολιτικών γονυκλισιών σε μονές,  όπως αυτά που παρακολουθήσαμε με αφορμή το Βατοπέδι.