Γράφει ο
Κώστας Παδουβάς

Οι κοινές ευθύνες των Ελλήνων πολιτών ( οικονομικές, αλληλεγγύης κ.ά.) στη δημόσια ζωή ανήκουν στις  «αξίες της  Δημοκρατίας», ενώ, όσες δεν είναι δημόσιες (προσωπικές επιλογές) και προέρχονται μέσα από το θεσμό  της οικογένειας αποτελούν υποσύνολα και δεν πρέπει να αντιστρατεύονται τις πρώτες.

Αμφότερες λαμβάνουν χώρα χάριν του πανάρχαιου πυρήνα του Ελληνισμού και των κανόνων δικαίου της σύγχρονης Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ).

Είναι εύλογη, επομένως, η επιδίωξη εκ μέρους των ενεργών Ελλήνων πολιτών να μη θεωρούνται από τις λοιπές χώρες της  ΕΕ «ελαττωματικοί» σε καμιά περίπτωση, δίδοντας προβάδισμα-προτεραιότητα στις κοινές δημόσιες θυσίες όλων των Ελλήνων, στο μέτρο που προστατεύουν ή δεν προσβάλλουν-παραβιάζουν το θεμελιώδες δικαίωμα της ατομικής (ιδιωτικής) ανθρώπινης αξιοπρέπειας, σύμφωνα με τις ερμηνείες της παμπάλαιας Ελληνικής παράδοσης και των θεσμοθετημένων κανόνων της ΕΕ.

Προς τούτο αναζητούνται από τους ιθύνοντες και τίθενται σε εφαρμογή αδιάλειπτα σε όλη την Ελληνική  επικράτεια οι κατάλληλοι κανόνες είτε «χρυσές τομές» με δημοκρατικούς τρόπους, όπως τη χρυσή τομή μεταξύ, εσωστρέφειας- εξωστρέφειας, πατριδοκαπηλίας- ξενοφοβίας, ρατσισμού-εθνικισμού, αδικαιολόγητων και δικαιολογημένων εχθροτήτων μεταξύ των πληθυσμών των χωρών, αρρωστημένων  και υγιών νοοτροπιών ότι για όλα φταίνε μόνο άλλοι ή μόνο «εμείς», απαιτήσεων και αποδοχών μίζερων βοηθημάτων-επιδομάτων από το υστέρημα άλλων χωρίς τον ευγενή ανταγωνισμό και άλλες κάθε λογής πρακτικές που συνάδουν με το Ευρωπαϊκό ιδεώδες σε συνδυασμό, όσο είναι δυνατό, με την Ελληνική παράδοση, αφού έχει συνειδητοποιηθεί πλέον το ότι η Ελλάδα  ανήκε και θα ανήκει για πάντα στους κόσμους της ΕΕ (δυτικής Ευρώπης).

Ωστόσο, έχει αναγνωριστεί, ακόμη και από την ολομέλεια των κρατών της ΕΕ, ότι οι σύγχρονες επίπονες οικονομικές και διοικητικές θυσίες  των Ελλήνων πολιτών είναι πολύ μεγαλύτερες συγκριτικά από τις αντίστοιχες θυσίες άλλων χωρών της ΕΕ για πολλούς λόγους, όπως ιστορικούς ( που επιβάλλουν δαπανηρούς παραδοσιακούς τρόπους συνέχισης της Δημοκρατίας όπως γεννήθηκε και μεταλλάχτηκε στον τόπο τους και τον τρόπο σκέψης εκ του Αρχαίου και νεότερου Ελληνικού πνεύματος), γεωγραφικούς ( λόγω θέσης και έκτασης της χερσαίας και θαλάσσιας επικράτειας με τα πολλά χιλιόμετρα παραλίων, τις χιλιάδες νήσους και βραχονησίδες),  της προβληματικής γειτονίας πολλών άλλων χωρών στο νοτιοανατολικότερο άκρο της ΕΕ, που έχουν διαφορετική συγκρότηση των λαών  και πολλούς άλλους λόγους που η οικονομία χρόνου αποτρέπει την αναφορά τους.  

Ειδικότερα, η μεγαλύτερη ποσοστιαία αύξηση των εμπράκτων θυσιών-προσφορών της Ελλάδας οφείλεται στη γιγάντωση των  ποικίλων εισροών μεταναστών-λαθρομεταναστών και πρόσφατα των προσφύγων, προερχόμενες από το πλήθος και τη πληθυσμιακή έκρηξη των διαφόρων γειτονικών και μη χωρών της  Ελλάδας, από τις νοτιοανατολικές χώρες της Ευρωπαϊκής Ηπείρου εκτός ΕΕ, Ασιατικές χώρες της εγγύς Ανατολής και χώρες της Βορείου Αφρικής, από το Μεσογειακό ήπιο κλίμα που ευνοεί τις μετακινήσεις κ.λπ.

Όπως διατείνονται οι κάθε είδους μετανάστες των εισροών αυτών στην Ελλάδα, οι κύριοι λόγοι που τους ώθησαν στην μετανάστευση ή προσφυγιά συνοψίζονται στην ανάκτηση της χαμένης ελευθερίας στη χώρα τους και της στοιχειώδους  ανθρώπινης αξιοπρέπειας, στις αναζητήσεις καλύτερων συνθηκών διαβίωσης  σε χώρες της ΕΕ, σε επανενώσεις  οικογενειών , στις απειλές ζωής  στη χώρα τους οπότε ζητούν άσυλο, για να ενσωματωθούν στους πληθυσμούς των χωρών της ΕΕ κ.ά.

Όμως, το γεγονός της μετανάστευσης και ιδιαίτερα της λαθρομετανάστευσης περιλαμβάνει αδιαμφισβήτητα την εγκατάλειψη (για οποιονδήποτε λόγο) της γενέτειρας γης και την αναζήτηση τόπου νέας εγκατάστασης και ταυτόχρονα την ενσυνείδητη αδιαφορία  για το αμφίδρομο τίμημα της απόφασης αυτής, δηλαδή, τις απώλειες χιλιάδων ζωών όλων των ηλικιών και αμφοτέρων των φύλων κατά τις μετακινήσεις στις θάλασσες και στεριές και τη δημιουργία  διαφόρων επίκαιρων και μακροχρόνιων αρνητικών παραγόντων που αλλοιώνουν την κανονική  και παραδοσιακή ζωή των πληθυσμών  του τόπου υποδοχής τους στην Ελλάδα.

            Ωστόσο, δεν είναι πάντοτε ειλικρινείς οι απλοϊκοί ισχυρισμοί των μεταναστών -προσφύγων, αποκρύπτοντας το γεγονός ότι  θα μπορούσαν να αποτελέσουν δίδαγμα ηρωικής ατομικής και συλλογικής ανθρώπινης θυσίας  μέχρι θανάτου υπέρ της ελευθερίας (των ιδίων και απογόνων τους) στη γη τους, δεδομένων, μάλιστα, των θανατηφόρων απωλειών  ζωών  που μοιραία υφίστανται, ιδιαίτερα οι ανασφαλείς λαθρομετανάστες. 

Επίσης, έντεχνα αποκρύπτουν τις μολυσματικές νόσους και άλλα ζητήματα δημόσιας υγείας που μεταφέρουν, την παραγωγή καταθλιπτικών συναισθημάτων στις τοπικές κοινωνίες υποδοχής τους λόγω των  πολύ κακών συνθηκών νομαδικής διαβίωσης (σε σκηνές ή Hot spots) και σε ακραίες περιπτώσεις  ηθικά και ανήθικα αλλότρια θέματα, ενώ αποτελούν πανεύκολο φορέα διείσδυσης της   διεθνούς τρομοκρατίας στις ανθρώπινες μάζες τους, οπότε ανακύπτουν ζητήματα ασφάλειας-προστασίας της ζωής και των περιουσιών των πληθυσμών υποδοχής τους (και των ιδίων). Ακόμη, γνωρίζουν ότι υπάρχουν και ανακύπτουν νομικά ζητήματα σε εθνικό και Ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο , όπως στην εκπαίδευση, στα θρησκεύματα, στην κοινωνική ένταξη  και σε πολλά άλλα που αλλοιώνουν τα κυβερνητικά οικονομικά και κοινωνικά προγράμματα και περαιτέρω τα ποσοστά των μειονοτήτων, τους παραδοσιακούς τρόπους ζωής, τα ποσοστά του πληθυσμού που έχουν ανάγκη κρατικής οικονομικής βοήθειας, υγειονομικής κάλυψης  κ.λπ.

Με άλλους λόγους, οι αρνητικές επιρροές από την παρουσία των κάθε είδους μεταναστών-προσφύγων εμπεριέχουν  έντονα χρώματα και καταθλιπτικά μηνύματα της καθημερινότητας, τα οποία όχι μόνο δεν είναι δυνατό να παρακαμφθούν αλλά αντιθέτως δημιουργούν  μια ιδιόμορφη, σημαντική ανθρωπιστική κρίση η οποία περιλαμβάνει αμφότερα τα μέρη (Έλληνες πολίτες και μετανάστες).  Μια κρίση που βιώνει με πολλές δυσκολίες η Ελλάδα επί δεκαετίες, καθόσον δεν προϋπάρχουν είτε δεν εφαρμόζονται επαρκώς οι ασφαλείς και νόμιμοι τρόποι διακινήσεων και προστασίας των Προσφύγων-Μεταναστών και ταυτόχρονα των γηγενών κατοίκων, όχι μόνο στο εθνικό αλλά και στο ευρύτερο θεσμικό Ευρωπαϊκό πλαίσιο.

Επομένως, είναι αδήριτη η ανάγκη να βρεθούν και εφαρμοστούν άμεσα  θεσμικοί τρόποι και κοινοί κανόνες στον ευρύτερο χώρο της ΕΕ, προκειμένου να οδηγήσουν προοδευτικά στην εξάλειψη των ζητημάτων που ανακύπτουν κατά τις διακινήσεις λαθρομεταναστών (υγείας, ηθικής, άμυνας κ. ά).

Μια πρώτη προσέγγιση αποτελεσματικών τρόπων και κανόνων θα μπορούσε να γίνει  με τη λήψη αυστηρότερων προληπτικών και κατασταλτικών μέτρων  ελέγχου των εισροών μεταναστών-προσφύγων, ώστε να διακρίνονται έγκαιρα (πριν από την οριστική υποδοχή τους) οι νόμιμες από τις λαθραίες  εισροές.

Στις  νόμιμες εξ αυτών να εφαρμόζονται οι κανόνες υποδοχής Προσφύγων-Μεταναστών, ενώ για τους λαθρομετανάστες να εφαρμόζονται άλλου είδους προσωρινά μέτρα, προκειμένου να επιστρέφονται με ασφάλεια στον τόπο συγκρότησής τους και εάν τούτο είναι αδύνατο να αντιμετωπίζονται προσωρινά και ανθρωπιστικά με δίκαιο τρόπο σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.

Ειδικότερα, η σημερινή αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης στην Ελλάδα δεν είναι νοητό να τηρεί  τους ίδιους κανόνες της νόμιμης μετανάστευσης σε οποιοδήποτε στάδιο των εισροών είτε των οποιωνδήποτε  μεταναστών είτε προσφύγων.

Η ισοπέδωση αυτή, πέραν του ότι εμπεριέχει μακροχρόνιους κινδύνους αλλοίωσης και οπισθοδρόμησης των πληθυσμών της ΕΕ, δίδει την εντύπωση ότι αμέσως μετά τη διάσωση και είσοδο τους σε Ελληνικό-Ευρωπαϊκό έδαφος υπερισχύει η ανοχή των λαθραίων έναντι των διεθνών δικαιωμάτων των νόμιμων μεταναστών-προσφύγων. Περαιτέρω, αγνοείται το γεγονός ότι η δήθεν ειρηνική λαθραία εισβολή ανθρώπινων μαζών στη χώρα μας έχει μεγάλη ομοιότητα με την εχθρική ένοπλη εισβολή σε περίπτωση πολέμου, καθόσον οι μετέπειτα παρενέργειες αμφοτέρων των ενεργειών αυτών έχουν οδυνηρές επιπτώσεις στους πληθυσμούς και πολύ πιθανόν στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μακροχρόνια.

Οι ευθύνες είναι τεράστιες διότι νομοτελειακά επεκτείνονται και επιβαρύνουν όλους, συμπεριλαμβανομένων των επόμενων γενεών των Ελλήνων πολιτών της Ελλάδας.