Γράφει ο
Ηλίας Ηλιόπουλος

Την Τετάρτην 20^ήν Μαΐου, έλαβε χώραν η ορκωμοσία, διά δευτέραν φοράν, της Κυρίας TsaiIng-wen ως Προέδρου της Δημοκρατίας της Κίνας/Ταϊβάν (RepublicofChina/Taiwan).

Η Πρόεδρος TsaiIng-wen θριάμβευσε κατά τις εθνικές προεδρικές εκλογές της 11^ης Ιανουαρίου 2020 και επανεξελέγη εις το αξίωμά της με το συντριπτικόν ποσοστόν του 57,1% των εγκύρων ψήφων. Η λαμπρά νίκη της κυρίας TsaiIng-wen και του κυβερνώντος Δημοκρατικού Προοδευτικού Κόμματος (DemocraticProgressiveParty/DPP) απετέλεσε, συγχρόνως, δεινή ήττα γοήτρου αλλά και πολιτικής του Πεκίνου. Οι προσπάθειες της (ηπειρωτικής) Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (People’sRepublicofChina), της ιθυνούσης γραφειοκρατικής ελίτ του Κομμουνιστικού Κόμματος και του Προέδρου κ. XiJinping να απομονώσουν πολιτικώς την Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Κίνας κυρία TsaiIng-wen, να τιμωρήσουν οικονομικώς την Taiwanκαι να τρομοκρατήσουν τους πολίτες της δεν απέδωσαν. Απ’ εναντίας, η εκστρατεία πιέσεως και εκφοβισμού της Taiwan, στην οποίαν απεδύθη το Πεκίνον, επέφερε αποτελέσματα αντίθετα των προσδοκωμένων. Οι πολίτες της Taiwan κατέφεραν ηχηρόν ράπισμα κατά της κρατικής και κομματικής γραφειοκρατικής ελίτ της ηπειρωτικής Κίνας επανεκλέξαντες την κυρία TsaiIng-wen, η οποία υπεσχέθη να περιφρουρήσει την ελευθερία και κυριαρχία της πατρίδος της, δίχως να πτοείται από τις απειλές του Πεκίνου και τις απόπειρές του να καθυποτάξει την νησιωτική χώρα. Η επιχείρησις οικονομικού στραγγαλισμού της Taiwan και τιμωρίας της Προέδρου Tsaiεκ μέρους της Λ.Δ. της Κίνας, οι απόπειρες παρεμβάσεως των Υπηρεσιών Πληροφοριών της ηπειρωτικής Κίνας στις εκλογές, οι απειλές του κ. XiJinping και λοιπών ιθυνόντων του Πεκίνου ότι η «επανένωσις» της Taiwanμε την Λ.Δ. της Κίνας «πρέπει να γίνει και θα γίνει» και, εν τέλει, η εκστρατεία πολιτικής απομονώσεως, απονομιμοποιήσεως και υπονομεύσεως της κυρίας TsaiIng-wen επενήργησαν, τελικώς, υπέρ της Προέδρου.

Προς το αποτέλεσμα αυτό βοήθησαν, εξ αντικειμένου, και οι πολύμηνες διαμαρτυρίες των φοιτητών και λοιπών πολιτών στο HongKong, εναντίον της αποπείρας του Πεκίνου να περιστείλει τις ελευθερίες που απολαμβάνει η περί ης ο λόγος πρώην βρεταννική αποικία (η οποία, ως γνωστόν, ενσωματώθηκε, προ ετών, στην επικράτεια της Λ.Δ. της Κίνας και διέπεται έκτοτε από ημιαυτόνομον καθεστώς κατά τα συμπεφωνημένα μεταξύ βρεταννικής και σινικής πλευράς). Πράγματι, ο ηγέτης της ηπειρωτικής Κίνας κ. XiJinping είχε διακηρύξει την ισχύν του δόγματος «Μία Χώρα – Δύο [πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά] Συστήματα» (One Country, Two Systems) και για την περίπτωση της Taiwan, όπως συνέβη στις περιπτώσεις ενσωματώσεως του HongKong και του Macau (πάλαι ποτέ πορτογαλικής αποικίας). Η κυρία Tsai απέρριψε κατηγορηματικώς την πρότασιν αυτή. Οι εκλογές έκαμαν απολύτως σαφές ότι «η Taiwan πρέπει να παραμείνει Taiwan!»

Εν τω μεταξύ, ο εκνευρισμός του Πεκίνου ωξύνθη εξ αιτίας του απολύτως δικαιολογημένου θαυμασμού και σεβασμού, που απέσπασε διεθνώς η Κυβέρνησις της Προέδρου TsaiIng-wen συνεπεία της επιτυχούς αντιμετωπίσεως της πανδημίας του νέου κορωνοϊού (όρα μεταξύ άλλων το άρθρο των JaronLanier και E. GlenWeyl, «Taiwan's initial success against the novel coronavirusis a model for the rest of the world», όπερ δημοσιεύεται εις το τρέχον τεύχος της επιθεωρήσεως «Foreign Affairs», Μαΐου–Ιουνίου 2020). Αντί να αποδεχθεί σιωπηρώς το γεγονός αυτό και να εργασθεί προς εξομάλυνσιν των διμερών σχέσεων, το Πεκίνον κατέστησε σαφές ότι θα εξακολουθήσει την πολιτική διεθνούς απομονώσεως της Taiwan, με πλέον πρόσφατον παράδειγμα τον τορπιλλισμόν του ευλόγου και δικαίου αιτήματος της Taiwan περί συμμετοχής της, υπό καθεστώς «παρατηρητού», εις την Σύνοδον περί Παγκοσμίου Υγείας (WorldHealthAssembly/WHA) του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας (WorldHealthOrganization/WHO) της 18^ης και 19^ης Μαΐου.

Προσέτι, η ηπειρωτική Κίνα εξακολουθεί την χρήσιν στρατιωτικών μέσων προς άσκησιν πιέσεως επί της Taiwan. Η κατάστασις, όμως, θα ηδύνατο να κλιμακωθεί, και δη επικινδύνως. Ο Πρόεδρος XiJinping και το κρατούν Κομμουνιστικόν Κόμμα θα μπορούσαν να ενδώσουν εις τον πειρασμόν να παίξουν το «χαρτί» της Taiwan, προκειμένου να ενισχύσουν την οιονεί ιδεολογική νομιμοποίησίν των εις το εσωτερικόν. Πράγματι, διαρκούσης ακροάσεως ενώπιον του Κοινοβουλίου της Taiwan περί τα τέλη Μαρτίου, ο επί κεφαλής της Υπηρεσίας Πληροφοριών της χώρας κατέθεσε ότι, επί κλίμακος από του αριθμού ένα (1) μέχρι του δέκα (10), ο βαθμός πιθανότητος αμέσου χρήσεως βίας («αύριον»!) υπό της ηπειρωτικής Κίνας εναντίον της Taiwan εκτιμάται  εις έξι (6) ή επτά (7).  

Οπότε τίθεται αυτοδικαίως το κρίσιμον ερώτημα: Τι θα πράξουν, εν προκειμένω, οι ΗΠΑ – ο κυριώτερος και σπουδαιότερος σύμμαχος της Taiwan;

*Ο Δρ. Ηλίας Ηλιόπουλος διετέλεσε Καθηγητής Ναυτικής Ιστορίας και Γεωπολιτικής της Θαλασσίας Ισχύος της Ναυτικής Σχολής Πολέμου και Καθηγητής Ναυτιλιακής Ιστορίας του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος (DereeCollege). Σήμερα διδάσκει στο Τμήμα Τουρκικών και Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.