Γράφει ο
Τάσος Παπαδόπουλος

Μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1989, η Τουρκία επιχείρησε να αυξήσει την επιρροή της προς δυσμάς προσεγγίζοντας τις τουρκόφωνες χώρες, όπως ο Αζερμπαϊτζάν και το Τουρκμενιστάν. Η επιχείρηση απέτυχε μια και σε αυτές αναδείχθηκαν αυταρχικές, αλλά ταυτόχρονα ισχυρές ηγεσίες.

Με την παρουσία των ισλαμιστών στο τιμόνι της Άγκυρας, ο προσανατολισμός άλλαξε και επιχειρήθηκε η ανάδειξη της Τουρκίας ως ηγέτιδας δύναμης του μουσουλμανικού κόσμου. Και αυτό το σενάριο δεν βγήκε στην αναδυόμενη ηγεσία του Ερμπακάν και των ισλαμιστών.

Όμως η Άγκυρα αργότερα με την ηγεσία του Ερντογάν δεν κατέθεσε τα όπλα. Επιχείρησε να καβαλήσει στο άρμα της αραβικής Άνοιξης και να προσεταιρισθεί, μέσω των αδελφών μουσουλμάνων, χώρες στις οποίες επικράτησαν οι δυνάμεις με κύριο στοιχείο το θρησκευτικό προφίλ.

Και εδώ τα πράγματα δεν της βγήκαν της Άγκυρας μια και στην Αίγυπτο, κάποτε μητρόπολη του μουσουλμανικού κόσμου, τον Μόρσι ανέτρεψε με πραξικόπημα ο Σίσι, κατά το πρότυπο του Νάσερ που εκδίωξε τον Βασιλιά Φαρούκ Α’.

Τα πράγματα δεν πήγαν καλά για την Τουρκία και στην υπόλοιπη βόρεια Αφρική, ενώ η Σαουδική Αραβία βλέποντας τον κίνδυνο εξάπλωσης της αραβικής Άνοιξης και ανατροπής του βασιλικού καθεστώτος από τους αδελφούς μουσουλμάνους, αντέδρασε και βρέθηκε απέναντι στην Άγκυρα.

Παράλληλα ο Ερντογάν στην προσπάθειά του να ξεκαθαρίσει το εσωτερικό του μέτωπο στράφηκε προς την Ευρώπη, με αίτημα την επανεκκίνηση των διαπραγματεύσεων με την ΕΕ με σκοπό την πλήρη ένταξη της χώρας του στην Ευρώπη.

Για το σκοπό αυτό εμφανίστηκε να κάνει υποχωρήσεις στο κυπριακό και κινήθηκε στην κατεύθυνση μιας λύσης προδιαγραφών Άγκυρας που προέβλεπε το σχέδιο Ανάν που παρουσιάστηκε με την σφραγίδα του ΟΗΕ.

Η έμμεση ενσωμάτωση της Κύπρου, κατεχόμενης και μη, στο άρμα της Τουρκίας, μέσω του σχεδίου Ανάν απέτυχε, μια και οι Ελληνοκύπριοι δεν τσίμπησαν το τυράκι της επιστροφής εδαφών και δεν έπεσαν στην φάκα μιας νόθας λύσης, που θα τους οδηγούσε δια βίου στην επικυριαρχία της Άγκυρας στη Μεγαλόνησο.

Στην συνέχεια η Τουρκία έπαιξε παρασκηνιακά με τους τζιχαντιστές και το μόρφωμα που σχηματίστηκε στα εδάφη του Ιράκ από οπαδούς του Σαντάμ Χουσεΐν και με τους αντιπάλους του Άσαντ στη Συρία που επιχείρησαν να ανατρέψουν το καθεστώς της Δαμασκού.

Η επικράτηση του Άσαντ και η διάλυση του Ισλαμικού κράτους από τους Κούρδους της Συρίας, με την στήριξη των Αμερικανών, είχε σαν αποτέλεσμα η Άγκυρα να προσεταιρισθεί τα απομεινάρια τόσο των τζιχαντιστών όσο και των αντιπάλων του Άσαντ.

Με πρόσχημα την αντιμετώπιση των Κούρδων της Συρίας, που συλλήβδην η Άγκυρα αποκαλεί τρομοκράτες, πέτυχε να πάρει πράσινο φως από ΗΠΑ και Ρωσία, προκειμένου να εισβάλει στο έδαφος της Συρίας και να εγκαταστήσει εκεί στρατιωτικές δυνάμεις.

Παράλληλα επιχείρησε και πέτυχε κάτω από τα αδιάφορα βλέμματα της  διεθνούς κοινότητας ΟΗΕ, ΗΠΑ, ΕΕ και λοιπών, τον τρίτο Αττίλα στον θαλάσσιο χώρο της Κύπρου, οριοθετημένο ήδη από τη Λευκωσία με Αίγυπτο και Ισραήλ. 

Ταυτόχρονα παρουσίασε τον χάρτη της λεγόμενης «γαλάζιας πατρίδας», μέσω του οποίου εμφανίζεται να διεκδικεί θαλάσσιο χώρο στο Αιγαίο που αγγίζει τον 25ο Μεσημβρινό, υπερκαλύπτοντας τα μισά ελληνικά νησιά. Ανάλογη εικόνα παρουσιάζει ο εν λόγω χάρτης και στην Α. Μεσόγειο αφαιρώντας κάθε δικαίωμα θαλασσίου χώρου, σε Ελλάδα και Κύπρο. 

Το Νοέμβριο του 2019 με αντάλλαγμα την διάσωση του καθεστώτος Σάρατζ στη Λιβύη, επέβαλε το τουρκολιβυκό σύμφωνο, που αφαιρεί κάθε δικαίωμα χρήσης της  ΑΟΖ στην Ελλάδα στην Α. Μεσόγειο, μια και περιορίζει τα νησιά Κρήτη, Κάρπαθο, Ρόδο και Καστελόριζο στα έξι μόνο μίλια, δηλ. στο εύρος των χωρικών τους υδάτων.

Αυτή την πειρατεία  Ερντογάν, η διεθνής κοινότητα την καταδικάζει αλλά δεν κάνει καμιά ενέργεια  προκειμένου  να αποτρέψει τα επεκτατικά σχέδια του νεοσουλτάνου.

Σε όλες αυτές τις παράνομες πράξεις ήρθε να προστεθεί και το κερασάκι αυτό της μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε τζαμί. Εδώ είχαμε ποικίλες, αλλά πάντως ιδιαίτερα χλιαρές αντιδράσεις. Με αποκορύφωμα αυτήν της Μόσχας και του ορθόδοξου κατά τα άλλα Πούτιν, που μας πληροφόρησε μέσω αντιπροσώπου του, ότι είναι εσωτερικό θέμα της Τουρκίας.

Αλλά και η ΕΕ αγρόν ηγόρασε, μια και το θέμα το αφήνει να εξετασθεί στο μέλλον, δίνοντας ραντεβού το Σεπτέμβρη. Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι…

Ο νεοσουλτάνος Ερντογάν στήνει ένα υπερθέαμα εκτεταμένης τηλεοπτικής κάλυψης, επανάληψης της κατάληψης της Πόλης στις 25 Ιουλίου 2020 μετά από 567 χρόνια, με αφορμή την ημερομηνία έναρξης της λειτουργίας του τζαμιού στο χριστιανικό ναό της του Θεού Σοφίας, ως νέος Μωάμεθ ο Πορθητής.

Σε αυτό το κακόγουστο σόου που στήνουν οι Τούρκοι, η Ελλάδα απαντά με τους «Πέρσες» του Αισχύλου,  που ανεβαίνουν στην Επίδαυρο την επομένη στις 25 Ιουλίου 2020 και θα μεταδοθούν στις 21:00 για πρώτη φορά σε απευθείας μέσω της Google σε όλη την υφήλιο.  Το live streaming θα είναι διαθέσιμο σε ολόκληρο τον κόσμο εκτός Ελλάδας, αποκλειστικά μέσω της πλατφόρμας του YouTube, δωρεάν.

Η τραγωδία «Πέρσες», το σπουδαιότερο αντιπολεμικό έργο του Αισχύλου, θεωρείται η παλαιότερη σωζόμενη τραγωδία. Επίσης είναι η πρώτη τραγωδία που αντλεί τη θεματολογία της από ιστορικά γεγονότα: πραγματεύεται την οδύνη των Περσών όταν πληροφορούνται για τη συντριπτική ήττα τους στη ναυμαχία της Σαλαμίνας το 480 π.Χ.

Οι Πέρσες συμβολίζουν την άμυνα ολόκληρης της Ευρώπης στην ασιατική εισβολή στην ευρωπαϊκή ήπειρο και την διάσωση ενός πολιτισμού που κινδύνευε από τις ορδές του Ξέρξη. Και η συμβολική παράσταση στην Επίδαυρο, είναι μια απάντηση της σύγχρονης Ελλάδας και του πολιτισμού που κουβαλάει εδώ και τρεις και πλέον χιλιετίες, στη βαρβαρότητα του Ασιάτη νεοσουλτάνου Ερντογάν…