Υπάρχουν όρια στην… αλαζονεία;Εδώ που τα λέμε, αυτός ο Βαγγέλης Βενιζέλος πρέπει να έχει ξεφύγει εντελώς. Ή έχει τρικυμία εν κρανίω  ή έχει, συνειδητά πλέον, πάρει διαζύγιο τόσο από την ελληνική κοινωνία όσο και από τις ίδιες τις… νομικές του γνώσεις! 

Δεν εξηγούνται  διαφορετικά, όχι μόνο  οι «τρελές» αποφάσεις  του για  «άκρατη φορολογία με κάθε μέσο», αλλά και ο μη σεβασμός του στις αποφάσεις της Ελληνικής Δικαιοσύνης. Τελευταίο  του «κατόρθωμα» η ωμή – ωμότατη, φασιστική θα τολμούσα να πω, παρέμβαση στη Δικαιοσύνη. Θαυμάστε την: «Η απόφαση του Πρωτοδικείου Καλαμάτας εκδόθηκε καθ΄υπέρβαση της δικαιοδοσίας των πολιτικών δικαστηρίων σε σχέση με ζητήματα βεβαίωσης και είσπραξης φόρων» !!! (Τα θαυμαστικά δικά μου, διότι εκτός της αναίσχυντης διατύπωσης, μέχρι τώρα δεν μιλούσε για «φόρο» αλλά για «τέλος» στα ακίνητα).

Και  για να κάνει την παρέμβασή του αυτή , ας πούμε, και χειροπιαστή απειλή, συνεχίζει – μέσω της ανακοίνωσης του υπουργείου του  – «Το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους θα προβεί στις αναγκαίες  ενέργειες» (… έδωσε ήδη και εντολή, δηλαδή) «προκειμένου να μη δημιουργούνται ψευδείς εντυπώσεις στους πολίτες».(!)

Οποία αλαζονεία του ανδρός αλλά και προσπάθεια εξευτελισμού, αποπροσανατολισμού και χειραγώγησης των πολιτών!

Τι εννοεί όμως με την τελευταία του παράγραφο; Τι εντολές έδωσε, δηλαδή,  στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους και τι μπορεί να κάνει αυτό; Να… ακυρώσει την δικαστική απόφαση του Πρωτοδικείου της Καλαμάτας που εκδόθηκε υπέρ του πολίτη ή (ακόμη χειρότερα) να επιβάλει μήπως… πειθαρχικές κυρώσεις στην πρωτοδίκη της Καλαμάτας, επειδή αυτή αντέδρασε δικαίως στο καθ’ όλα παράνομο και αντισυνταγματικό χαράτσι του υπουργού Οικονομικών;

Εν πάση περιπτώσει, αν αυτός ο κύριος καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου και… σοσιαλιστής υπουργός των Οικονομικών, δεν σέβεται τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης, γιατί ο απλός  εργαζόμενος ή άνεργος να σεβαστεί τις αντισυνταγματικές  σοφιστείες του και τους παράνομους νόμους  που «σκαρφίζεται» κάθε τόσο και επιβάλλει  στον καθημαγμένο από τους φόρους Έλληνα πολίτη;

Διότι εδώ έρχεται αυθόρμητα το ερώτημα:  Μήπως θυμάται (έστω και από τα φοιτητικά του χρόνια) το μήνυμα του μεγάλου θεωρητικού Πρωταγόρα «Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος»; 

Ή ακόμη καλύτερα: Πότε άνοιξε τελευταία φορά να διαβάσει ο κ. καθηγητής το… ελληνικό Σύνταγμα;