Γράφει ο
Αθανάσιος Μπουρούνης

Από την αρχή της κρίσης και με το πρώτο μνημόνιο, η Ελλάδα είχε αναλάβει την υποχρέωση να καταρτίσει εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο. Δεν το υλοποίησε.

Στη συνέχεια, με το τρίτο μνημόνιο το καλοκαίρι του 2015, η σημερινή κυβέρνηση ανέλαβε και πάλι την υποχρέωση να καταρτήσει εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο, με προθεσμία  το Μάρτιο 2016. Επίσης δεν την υλοποίησε.

Το περίεργο όμως είναι ότι ακόμα και σήμερα, σαν χώρα, δεν διαθέτουμε κάτι τέτοιο.

Για άλλη μια φορά οι εξαγγελίες και οι δηλώσεις της κυβέρνησης, είναι πρωθύστερες των πράξεων.

Ωστόσο, είναι γεγονός ότι η ελπίδα είναι πολύ θετικό πράγμα για την οικονομία. Όλοι την έχουμε ανάγκη, γιατί τα δύσκολα είναι μπροστά.

Και τούτο διότι η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας χειροτερεύει καθημερινά.

Οι προοπτικές βιώσιμης, μακρόπνοης και σχετικά γρήγορης ανάκαμψης της χώρας, εμφανίζονται πλέον ιδιαιτέρως ασθενείς.

Και γι’ αυτό απολύτως υπεύθυνες, είναι οι επιλογές της παρούσας κυβέρνησης κατά τη διάρκεια της τελευταίας διετίας.

Είναι σε όλους γνωστό ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στις αρχές του 2015, παρέλαβε μια οικονομία η οποία με αργό και επώδυνο τρόπο, έβγαινε επιτέλους από το σκοτεινό τούνελ της ύφεσης.

Με τους πολλαπλά άστοχους χειρισμούς της η συγκυβέρνηση, όχι μόνο ακύρωσε τις θυσίες πολλών ετών προσπάθειας ανάταξης της οικονομίας, αλλά και τη χρέωσε ακόμα βαρύτερα, διασπαθίζοντας ασυλλόγιστα και το εναπομένον εθνικό δυναμικό αντοχής και αισιοδοξίας της κοινωνίας.

Την οδήγησε ξανά στο τούνελ της κρίσης και της ύφεσης, φορτώνοντάς την με καινούργια, εντελώς αδικαιολόγητα, βαρίδια και τροχοπέδες.

Επιπλέον, όλοι παρατηρούμε στον πολιτικό λόγο του Πρωθυπουργού κ. Τσίπρα, όλο και ποιο συχνά:

- να γίνεται υπερχρήση επιθέτων, που αποσκοπούν στο να σκεπαστούν τα γεγονότα με ένα γλωσσικό θόρυβο.

Και τούτο διότι τα ουσιαστικά έχουν φθαρεί και πρέπει να ενδυναμωθούν με επίθετα και

- να γίνεται επίσης υπερχρήση ουσιαστικών από την ίδια ανάγκη, ώστε έτσι να συγκαλυφθεί η δύσκολη καθημερινότητα.

Επίσης είναι εντυπωσιακό το γεγονός κατά το οποίο  αρκετά από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν μείνει ή επιστρέφουν στο 2010.

Ακόμα και σήμερα, αρκετοί βουλευτές της πλειοψηφίας ρητορεύουν ότι την κρίση την έφεραν τα μνημόνια των «ξένων» και των υπηρετών τους!!!  Είναι φανερό ότι τίποτα δεν έχουν καταλάβει.

Δύο χρόνια μετά τον εφιαλτικό Ιούνιο – Ιούλιο του 2015, δεν είμαστε βέβαιοι γιατί ακριβώς οδηγηθήκαμε σε εκείνη τη διπλή ήττα.

Δηλαδή την ήττα του υπερφίαλου αντιμνημονιακού λαϊκισμού του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και την  ήττα με τις δεινές επιπτώσεις των Capital Controls, της νέας ύφεσης, του βαρύτερου μνημονίου, της εξαέρωσης 32 δις μετοχικής αξίας των Τραπεζών, εκροή  45 δις καταθέσεων και πλήθος άλλων, που πολλοί αποτιμούν και ανεβάζουν το λογαριασμό σε 100 περίπου δις.

Ο κ. Τσίπρας ανήλθε στην εξουσία τον Ιανουάριο του 2015 με στόχο:     να εφαρμόσει το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», να εφαρμόσει το πρόγραμμα κατάργησης (σκίσιμο) των μνημονίων και τέλος να παραμείνει ο ίδιος στην εξουσία, όσο το δυνατόν περισσότερο.

Από αυτά, μόνο το τελευταίο φαίνεται να πραγματοποιείται.

Είναι γνωστό ότι οι άνθρωποι τείνουν να υποτιμούν μελλοντικούς κινδύνους που θεωρούν υποθετικούς. Ο μόνος τρόπος να τους εκτιμήσουν πραγματικά, είναι να αρχίσουν να τους βιώνουν.

-Ο κ. Αθανάσιος Μπουρούνης είναι Επίτιμος Δ/ντής Σχολικής Μονάδας Δ. Ε.