Γράφει ο
Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος

         Τρία προβλήματα αντιμετωπίζει σήμερα το Έθνος στην πορεία του προς την κατεύθυνση να καταστεί ένα σύγχρονο δημοκρατικό κράτος, με ανεπτυγμένη τη συνείδηση της αξίας της κληρονομιάς του. Το πρώτο είναι το επίπεδο της πολιτικής μας ζωής, κυρίως του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Προσφάτως εξετέθη πάλι για τις ελλιπείς γνώσεις του σε τηλεοπτική συνέντευξη που έδωσε και στον λόγο του στη Βουλή την περασμένη Παρασκευή. Τα κενά του δεν είναι μόνο στην ιστορία, στη γεωγραφία, στα ελληνικά. Σοβαρότερα είναι αυτά στη γνώση της εθνικής αυτοσυνειδησίας και στη στάση του έναντι της διεθνούς πολιτικής και γεωπολιτικής. Η αναπλήρωση τους με μια χαμηλού επιπέδου επιχειρηματολογία, που διολισθαίνει σε πομπώδη συνθηματολογία και λαϊκισμό είναι αρνητική για την πορεία του τόπου.  

         Το δεύτερο πρόβλημα είναι η εθνομηδενιστική ιντελιγκέντσια, που είναι της άποψης να γίνουν ερείπια  όσα αφορούν στην Παράδοση και στην ιδιοπροσωπία του Ελληνισμού. «Γκρεμίστε τα όλα. Τίποτε να μη μείνει που να θυμίζει Χριστό και Παράδοση. Έτσι θα απελευθερωθεί ο λαός από τα δεσμά του!». Αυτός είναι ο στόχος της εκστρατείας των αγνωμόνων και επιλησμόνων Ελλήνων, που ζουν στην παραζάλη της παντοδυναμίας των αισθήσεων και της λογικής και παραβλέπουν τη μηδαμινότητά τους στον χρόνο, στον τόπο και στον τρόπο. Δεν βλέπουν ότι στην ουσία η ελευθερία που επαγγέλλονται είναι καταπιεστική τυραννία και η λογική τους παραλογισμός.

         Το τρίτο πρόβλημα είναι ο ίδιος ο λαός. Το κράτος και τα ισχυρά συμφέροντα ασφαλώς επηρεάζουν τη ζωή του. Το αρνητικό όμως είναι ότι έχουν μειωθεί οι αντιστάσεις του. Σε πολλούς κυριαρχεί ο ωφελιμισμός, η καριέρα, ο ηδονισμός, και  υποβαθμίζονται οι διαχρονικές αξίες της ζωής. Ο θεσμός της οικογένειας είναι σε βαθιά κρίση. Σε Μητρόπολη της Αττικής το πρώτο εξάμηνο του 2019 εννιακόσιοι ήσαν οι γάμοι και εφτακόσια (700) τα διαζύγια!  Όπως και αν δικαιολογηθεί ο χωρισμός, τα παιδιά παραμένουν τα αθώα θύματα του. Εκείνα μόνο γνωρίζουν αυτός τι προκαλεί στις ψυχές τους. Μην κατηγορούμε τα παιδιά για τα προβλήματά τους. Εμείς είμαστε υπεύθυνοι. 

Ο Σπυρίδων Ζαμπέλιος στο σύγγραμμά του «Ιταλοελληνικά, ήτοι κριτική πραγματεία περί των εν τοις Αρχείοις Νεαπόλεως ανεκδότων Ελληνικών περγαμηνών» περιγράφει την απώλεια της εθνικής συνείδησης και τον εκλατινισμό των Ελλήνων της Καλαβρίας  κατά τους 10^ο και 11^ο αιώνες. Δεν ήταν μόνο η καταπίεση από τους Νορμανδούς και τον Πάπα. Υπήρξε και «νόσος εσωτερική», ήτοι «διαφθορά ηθών, και ολιγομάθεια, απόρροια της κακοηθείας». Οι Έλληνες, υπό τη διπλή πίεση της εκκλησιαστικής και πολιτικής καταδρομής, απομονωμένοι και χωρίς τον δεσμό με το εθνικό κέντρο είχαν κάθε ημέρα και λιγότερες αντιστάσεις στο να κρατήσουν τις πάτριες παραδόσεις. Οι αντιστάσεις, γράφει ο Ζαμπέλιος, μειώθηκαν με την διάλυση Μονών, καταστροφή βιβλιοθηκών και ηθική διάβρωση  κληρικών.

Στις ημέρες μας γινόμαστε χειρότεροι των απολεσθέντων εθνικά Ελλήνων της Καλαβρίας. Μόνοι μας καταργούμε το κέντρο της ζωής μας, απομονωνόμαστε και γινόμαστε βορά στην βαρβαρότητα.