Αν δεν υπάρχει Δημοκρατία, τότε γιατί να μην υπάρχει η Χρυσή Αυγή; Υποτίθεται πως όλη αυτή η συζήτηση γύρω από τον αντιρατσιστικό νόμο σκοπό έχει να βρεθεί ένας κοινός τόπος για να εξοβελιστεί η γλώσσα του μίσους και η άρνηση των εγκλημάτων που προκάλεσαν ανελεύθερα καθεστώτα με τρομερούς κατασταλτικούς μηχανισμούς.

Στην πραγματικότητα, όμως, η γλώσσα του μίσους υπάρχει παντού – και συχνά δεν διαφέρει από την γλώσσα της Χρυσής Αυγής.

Με τελευταίο επεισόδιο τις πρόσφατες δηλώσεις του στην Ισπανία, ο Αλέξης Τσίπρας επιμένει να υποστηρίζει πως στην Ελλάδα και στην Ευρώπη «τυπικά υπάρχει δημοκρατία», καθώς «οι λαοί μας βρίσκονται κάτω από την ασφυκτική πίεση της δικτατορίας των αγορών, μιας ιδιότυπης δικτατορίας που καταστέλλει βίαια τα δικαιώματα της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών».

Στην ομιλία του στην Casa de America, ο κ. Τσίπρας είπε συγκεκριμένα:

«Η Ελλάδα, η χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, σήμερα μετατρέπεται στον τόπο που η Δημοκρατία στραγγαλίζεται. Είναι η χώρα (και δεν είμαστε καθόλου περήφανοι γι’ αυτό) όπου βλέπουμε την εξάπλωση των νεοναζί, μιας οργάνωσης που επιδίδεται σε δολοφονικές επιθέσεις στις γειτονιές, ενάντια σε όσους έχουν άλλο χρώμα ή άλλες απόψεις, και βρίσκεται μέσα στη βουλή και αυξάνει τη δύναμή της.

Είναι η χώρα που το κοινοβούλιο έπαψε πια να λειτουργεί διότι οι αποφάσεις λαμβάνονται σε εξωθεσμικούς κύκλους, τις αποφάσεις τις λαμβάνει η τρόικα, και δίνει εντολές στον πρωθυπουργό.

Είναι η χώρα όπου επιχειρείται ένα πείραμα κατάλυσης της δημοκρατίας μέσα από την κατάργηση του δικαιώματος στην απεργία, με πολιτικές επιστρατεύσεις, ακόμα και στην απαγόρευση του δικαιώματος στη διαδήλωση».

Κατόπιν όλων αυτών, ζητά να συμμαχήσουν οι λαοί της Ευρώπης «ενάντια στο φάντασμα του νεοναζισμού, ενάντια στη συρρίκνωση της δημοκρατίας, γιατί το πρώτο θύμα της λιτότητας είναι η ίδια η δημοκρατία».

Δέχεται ουσιαστικά πως η λιτότητα σκοτώνει τη Δημοκρατία και εξαιτίας της φουντώνει ο νεοναζισμός.

Ο οποίος μάλιστα φουντώνει επειδή (λόγω της δημοσιονομικής προσαρμογής) συρρικνώνεται η Δημοκρατία.

Επομένως, για την έξαρση των φαινομένων της ρατσιστικής βίας και του νεοναζισμού ευθύνεται η λιτότητα – οπότε η έξαρση είναι λογική και δικαιολογημένη!

Αν δεν υπάρχει Δημοκρατία, τότε γιατί να μην υπάρχει η Χρυσή Αυγή;

Ο ευκαιριακός και μικροπολιτικός αυτός συλλογισμός δεν λαμβάνει υπόψη του πως ο νεοναζισμός ως φαινόμενο εμφανίζεται και υπάρχει και σε χώρες που δεν έχουν τέτοια προβλήματα (Γερμανία, Αυστρία επί Χάιντερ).

Στις τάξεις των νεοναζί δεν εντάσσονται μόνο οι πεινασμένοι, αλλά και κάτι χορτάτοι που δεν έχουν πώς να περάσουν την ώρα τους.

Αν ήταν έτσι, στην Κατοχή θα προσχωρούσαν όλοι στους Ναζί και δεν θα χρειαζόταν να πεθαίνουν της πείνας με τουμπανιασμένες τις κοιλιές ή να τρέχουν ξυπόλητοι στα βουνά λαμβάνοντας μέρος στο αντάρτικο κατά των κατακτητών.

Και αν είναι τόσο απλά τα πράγματα, δηλαδή καταργούμε το μνημόνιο και αυτόματα εξαφανίζεται και η Χρυσή Αυγή, τότε τι τον χρειαζόμαστε τον αντιρατσιστικό νόμο;

Θα αρκούσε η ακύρωση του μνημονίου – ή κάνω λάθος;

Αν σ’ όλα αυτά προσθέσετε πως ο κ. Τσίπρας, στη Βουλή, σε συζήτηση για τον αντιρατσιστικό νόμο είπε πως «η Δημοκρατία δεν απειλείται μόνο από όσους είδαν φως και μπήκαν, από τους μισαλλόδοξους που έλεγαν πως είναι παιδιά των ηττημένων του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου και τώρα λένε ότι είναι τα παιδιά των νικητών του εμφυλίου, σπέρνοντας μίσος και διχασμό στη χώρα, αλλά και από αυτούς που την μετέτρεψαν, με πρόσχημα την έκτακτη ανάγκη, σε δημοκρατία αλά καρτ» και πως «βρισκόμαστε σε μία περίοδο που δεν έχουμε κίνδυνο να γυρίσουμε στο αλήστου μνήμης “Ελλάς Ελλήνων Xριστιανών”, αλλά στο “Ελλάς Ελλήνων Επιστρατευμένων”», είναι βέβαιο πως το βούτυρο πάνω στο ψωμί της Χρυσής Αυγής αλείφεται μια χαρά.

Βούτυρο στο ψωμί της Χρυσής Αυγής είναι και οι αναφορές σε «τροϊκανή χούντα», σε «ιδιόμορφη κοινοβουλευτική χούντα», σε «χούντα με κοινοβουλευτικό μανδύα», σε «νεοναζί υπουργούς», σε «σύγχρονους Γκέμπελς», σε «κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα» σε «συμμορία για εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας», σε «κυβέρνηση Τσολάκογλου», σε «νενέκους» και άλλα τέτοια.

Σε τι διαφέρουν όλα αυτά, από τη δήλωση του αρχηγού της Χρυσής Αυγής (το βράδυ των εκλογών της 6ης Μαΐου 2012), όταν μετά το περίφημο «με λασπολογήσατε, με συκοφαντήσατε, σας νίκησα», είπε πως «η χούντα του Μνημονίου συνεχίζεται. Εμείς θα αντισταθούμε, μέσα κι έξω από τη Βουλή για μια Ελλάδα χωρίς τη δουλεία του μνημονίου και την εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας»;

Διαφέρουν μόνο κατά την αποστροφή «(θα αντισταθούμε) στην κοινωνική ζούγκλα που έχουν φέρει οι λαθρομετανάστες στη χώρα μας».

Σύμφωνα, λοιπόν, με όσα περί Δημοκρατίας και κατάλυσής της ακούγονται στη χώρα, αυτό που μας χωρίζει από την Χρυσή Αυγή είναι μόνο η άποψη περί μεταναστών και ρατσισμού.

Κατά τα λοιπά, όσοι μιλούν περί «χούντας με κοινοβουλευτικό μανδύα» συμφωνούν απόλυτα μαζί της.

Και τι νόημα έχει να απαγορεύεις την άρνηση των εγκλημάτων του ναζισμού, όταν αποδέχεσαι πως στη χώρα επικρατεί ανελεύθερο καθεστώς ανάλογο αυτού του οποίου την άρνηση απαγορεύεις;

Με λίγα λόγια, το πρόβλημά μας είναι πολύ πιο βαθύ για να λυθεί με ένα (οποιοδήποτε) αντιρατσιστικό νομοσχέδιο…