Ζούμε και πάλι μέρες ανωμαλίας. Πλην όμως ούτε αυτό είναι για να πέφτει κανείς από τα σύννεφα. Έξι βουλευτές, με δήλωσή τους, πανομοιότυπη καθότι υπαγορευμένη – και ενίοτε διανθισμένη για να… κάνουν δήθεν τη διαφορά – εκχώρησαν την ψήφο και την ελευθέρα βούλησή τους στον κ. Τσίπρα. Σε… συνέχεια, λέει, της εκ μέρους τους παραχωρηθείσας ψήφου εμπιστοσύνης.
Δηλαδή, οι άνθρωποι αυτοί έδωσαν την εμπιστοσύνη τους μία και δια παντός και επομένως δεν χρειάζεται να ξαναπονοκεφαλιάσουν!
Οι δηλωσίες αυτοί, όμως, έπραξαν κάτι το αναμενόμενο!
Και οτιδήποτε και αν πράξουν στο μέλλον αναμενόμενο θα είναι!
Διότι το πρόβλημα του δηλωσία είναι πάντα η πρώτη δήλωση!
Έτσι και πάρει την απόφαση, κανείς και τίποτε δεν μπορεί να τον σταματήσει. Μετά μπορεί να δηλώνει οτιδήποτε.
Στην προκειμένη περίπτωση, η δήλωση ήταν η ψήφος τους για την παράδοση της Μακεδονίας.
Αφού έφθασαν σ’ αυτό το σημείο, γνωρίζουν και οι ίδιοι ότι καμιά από τις επόμενες αποφάσεις τους δεν θα είναι πιο σημαντική ώστε να χρειαστεί να… διαφωνήσουν.
Δηλαδή αν δεν διαφώνησαν στο θέμα της Μακεδονίας, αν προχώρησαν σε δήλωση νομιμοφροσύνης στο μεγάλο εθνικό θέμα της Μακεδονίας, τότε μπορούν άνετα να φθάσουν και στο ανώτατο στάδιο του αυτοεξευτελισμού παραδίδοντας την ψήφο τους.
Είναι κι’ αυτό μέσα στις… υποχρεώσεις του δηλωσία.
Έχουν υπογράψει πια τα πάντα – το υπερταμείο, την Μακεδονία, τα πάντα!
Είναι… ατρόμητοι!
Και αυτή η συμπεριφορά αποτελεί από μόνη της μια απόδειξη της συναλλαγής.
Οι δηλωσίες της κυβέρνησης έχουν μπει σε έναν δρόμο χωρίς επιστροφή.
Και παρά το γεγονός ότι εξαιρούν τις περιπτώσεις ονομαστικών ψηφοφοριών, δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι και σε ενδεχόμενες ονομαστικές ψηφοφορίες με την κυβέρνηση θα ευθυγραμμιστούν.
Υπάρχει άλλο σκαλοπάτι στου κακού τη σκάλα;
Όπως φάνηκε από όσα ακούστηκαν κατά την κοινή συνέντευξη Τύπου Τσίπρα – Ερντογάν, υπάρχει.
Ο Ερντογάν έθεσε υπό την προϋπόθεση της αμοιβαιότητας – κάτι που ούτε στη Συνθήκη της Λωζάννης προβλέπεται, ούτε επιτρέπεται από τις αρχές σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θησκευτικών ελευθεριών – το ζήτημα της επαναλειτουργίας της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης.
Και είπε ότι η σχολή θα λειτουργήσει όταν θα λυθεί το θέμα των μουφτήδων της Θράκης.
Αλλά το θέμα της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη – την οποία ο Ερντογάν εξίσωσε με την ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης, αναφερόμενος σε «θρησκευτικές μειονότητες» ενώ μόνο η εν Ελλάδι μουσουλμανική είναι θρησκευτική – δεν αφορά την Τουρκία, είναι ζήτημα που ανήκει στην αποκλειστική δικαιοδοσία της Ελλάδας, η οποία σέβεται τα δικαιώματά της όπως οφείλει.
Παρ’ όλα αυτά, με άνεση ο Ερντογάν είπε ότι θα… αξιολογήσουμε τις «θρησκευτικές» μειονότητες! Θα αξιολογήσει δηλαδή η Τουρκία την μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης!
Και το ζήτημα της Χάλκης δεν είναι διμερές ζήτημα, αφορά στην οικουμενική ορθοδοξία, γι’ αυτό και αναφέρεται πάντα στις εκθέσεις της ΕΕ, γι’ αυτό τίθεται μόνιμα από όλες τις αμερικανικές κυβερνήσεις.
Επομένως, ο κ. Τσίπρας δεν έχει κανένα δικαίωμα να μετατρέψει ένα διεθνές θέμα σε διμερές και να το μετατρέψει – και αυτό – σε αντικείμενο συναλλαγής.
Ωστόσο, ήδη μέσα στον όλεθρο που προκάλεσε η φονική πυρκαγιά στο Μάτι έφερε ήδη μια τροπολογία για τους μουφτήδες και πιθανότατα να φέρει νόμο για εκλογή των μουφτήδων (αυτό που ζητά ο Ερντογάν δηλαδή), υποστηρίζοντας ωστόσο ότι κάνει μεταρρυθμίσεις.
Το προανήγγειλε κατά τη συνέντευξή του με τον Τούρκο πρόεδρο, λέγοντας, τάχαμου τάχαμου, ότι «οι μεταρρυθμίσεις στη Θράκη δεν έχουν να κάνουν με τις διμερείς σχέσεις».
Δεν έχουν να κάνουν, αλλά… τις κάνει! Τέλειωσε με όλες τις άλλες «μεταρρυθμίσεις» και ετοιμάζεται να πιάσει τη Θράκη.
Και προφανώς θα ονομάσει «μεταρρύθμιση» την εκλογή μουφτή, που δεν θα είναι ζήτημα διμερών σχέσεων, αλλά θα είναι τελικά αυτό που χρόνια τώρα ζητάει η Τουρκία και δεν παίρνει!
Και όταν ο Τσίπρας θα φέρει νόμο για εκλογή μουφτή και θα εκλεγεί ο μουφτής, θα έχει δημιουργήσει έναν πολιτικοθρησκευτικό ηγέτη στη Θράκη!
Γιατί όχι; Έχει τους έξι δηλωσίες που αφού ψήφισαν για την Μακεδονία, δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα να ψηφίσουν και για τη Θράκη…