Οι κοσμοπολίτες του ΣΕΤΕ υπέκυψαν στο επαρχιώτικο πείσμα Δεν είναι η πρώτη φορά που στην δημιουργία προπαγανδιστικού κλίματος χρησιμοποιούνται από την εξουσία άνθρωποι και φορείς που έχουν αγαθές προθέσεις, αλλά δεν φαντάζονται πόσο εύκολα μπορούν να «εργαλειοποιηθούν».

Δεν εξηγούνται διαφορετικά οι λόγοι για τους οποίους ο αρμόδιος (λέμε τώρα) υπουργός θέλησε να συναντήσει τους εκπροσώπους του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων, ακριβώς την ημέρα – και μάλιστα λίγο πριν – που υποτίθεται ότι θα έβλεπε τους ταξιτζήδες για να βρεθεί μια μέση οδός, να επέλθει ένα είδος συμφωνίας.

Ο ΣΕΤΕ προφανώς γνωρίζει τα του τουρισμού και είναι σε θέση και να διεκτραγωδήσει την παρούσα κατάσταση και να υποβάλει προτάσεις.

Είναι, όμως, απορίας άξιον πώς έπεσε στην παγίδα της προπαγάνδας. Πώς ο επαγγελματικός κοσμοπολιτισμός των ανθρώπων που ασχολούνται με τον τουρισμό υποκλίθηκε στο επαρχιώτικο πείσμα.

Τι δουλειά έχει ο ΣΕΤΕ σε μια καθαρά πολιτική υπόθεση – βεντέτα και ό,τι άλλο; Το θέμα μας δεν είναι αν πλήττεται ο τουρισμός – αυτό το γνωρίζουμε όλοι.

Το θέμα μας επίσης δεν ήταν να πληροφορηθούμε την άποψη του ΣΕΤΕ για το άνοιγμα των επαγγελμάτων.

Το κυρίαρχο θέμα είναι ότι είχε συμφωνηθεί κάτι επί της θητείας του προηγουμένου υπουργού και τώρα αθετείται.

Επ’ αυτού, τι δουλειά έχει ο ΣΕΤΕ;

Το μόνο που πέτυχαν οι εκπρόσωποί του χθες, ήταν να χρησιμοποιηθούν και να συμβάλουν στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα – δηλαδή στη συνέχιση της απεργίας των ταξί που καταστρέφει τον τουρισμό.

Δεν το κατάλαβαν; Δεν το φαντάστηκαν; Δεν γνωρίζουν ότι το ζήτημα είναι καθαρά πολιτικό; Δεν τους συμβούλεψε κανείς; Τους κούνησε το δαχτυλάκι ο υπουργός και έτρεξαν να υποβάλουν τα σέβη τους και να σιγοντάρουν αποφάσεις που βλάπτουν την εθνική οικονομία;

Δεν γνωρίζουν πως η υπόθεση των ταξιτζήδων, με όλη την αδιαφάνεια και το αλισβερίσι που επί χρόνια συνεχιζόταν με την ανοχή και την επίνευση των πολιτευτάκηδων, δεν είναι δική τους δουλειά;

Θα ήταν δική τους δουλειά αν χθες, κατά την συνάντησή τους με τον κ. Ραγκούση, ζητούσαν και από τον υπουργό να βάλει νερό στο κρασί του.

Αν του δήλωναν σε έντονο ύφος ότι δεν μπορεί να παίζει με τον τουρισμό εν μέσω θέρους για να κάνει το γινάτι του.

Από όσα ανακοινώθηκαν, όμως, μετά την συνάντηση δεν καταλάβαμε κάτι τέτοιο.

Αντίθετα, το ύφος που υιοθέτησαν κατά τις δηλώσεις που ακολούθησαν, πυροδότησε το κλίμα. Έριξε λάδι στη φωτιά.

Κάλεσαν τους ταξιτζήδες να σταματήσουν άμεσα την απεργία και δήλωσαν, δια του προέδρου τους κ. Ανδρέα Ανδρεάδη, πως είναι «με την πλευρά της απελευθέρωσης των επαγγελμάτων».

Προσέξτε! Δεν είπε «είμαστε υπέρ της απελευθέρωσης των επαγγελμάτων», διότι εκεί συμφωνούμε.

Είπε «είμαστε με την πλευρά». Δηλαδή με τον υπουργό. Δηλαδή διάλεξε στρατόπεδο. Προσχώρησε στο στρατόπεδο που έλαβε την απόφαση να καταστρέψει τον τουρισμό καλοκαιριάτικα.

Έτσι, όχι μόνο δεν προετοίμασαν το έδαφος υπέρ μιας λύσης κατά την συνάντηση με τους οδηγούς ταξί που θα ακολουθούσε, αλλά και έστρωσαν το χαλί του κοινωνικού αυτοματισμού και της υπονόμευσης της χθεσινής – προσχηματικής – διαδικασίας.

Ουσιαστικά, έκοψαν κάθε δεσμό με αυτούς που μέχρι χθες αποκαλούσαν «συνεργάτες» τους, για να εξυπηρετήσουν τις υπουργικές επιδιώξεις.

Έγιναν δηλαδή εργαλείο στα χέρια του, προκειμένου να πάει στην συνάντηση με τους ταξιτζήδες με ένα προσφάτως αποκτηθέν όπλο – την «πλέρια» υποστήριξη του ΣΕΤΕ.

Κολακεύτηκαν μάλιστα από το γεγονός ότι ο υπουργός τους ζήτησε και τις προτάσεις τους για το πώς θέλουν να λειτουργούν τα ταξί.

Δηλαδή, θα βρουν και τα χρήματα για να πληρώσουν οι ταξιτζήδες τις δόσεις τους στις τράπεζες, επειδή πήραν δάνεια για να ακριβοπληρώσουν άδειες, στο πλαίσιο ενός στρεβλού και αδιαφανούς καθεστώτος που γέννησε και ανέχθηκε το πολιτικό σύστημα;

Η πλάκα είναι πως ενώ καιγόμαστε με το συγκεκριμένο πρόβλημα, κάθονταν και συζητούσαν άλλα θέματα που απασχολούν τον τουρισμό – ακόμη και την ανάπτυξη των περιφερειακών αεροδρομίων!

Συμμετοχή του ΣΕΤΕ στην υπόθεση της απεργίας των ταξί μόνο υπό μία έννοια μπορούσε να γίνει αποδεκτή:

Να κουνήσουν αυστηρά το δάχτυλο στον πρώην δήμαρχο Πάρου, πρώην υπερυπουργό και δυνάστη του τουρισμού μέσω της πρώτης θέσης του ψηφοδελτίου της Επικρατείας.

Αν έπραξαν κάτι τέτοιο, έχει καλώς. Αν όχι, έγιναν εργαλεία της προπαγάνδας, επιβράβευσαν την πολιτική αναξιοπιστία και απάτη και τελικά έβλαψαν μια υπόθεση που – στο κάτω-κάτω της γραφής δεν είναι προσωπική τους επιχειρηματική υπόθεση.

Αφορά όλους μας, διότι όλοι ζούμε από τον τουρισμό. Και εμείς δεν τους έχουμε εξουσιοδοτήσει να δίνουν άφεση αμαρτιών σε ταύρους εν υαλοπωλείω, μόνο και μόνο επειδή δραστηριοποιούνται σε ένα τμήμα αυτού που ονομάζουμε τουριστική οικονομία.