Γράφει ο
Αθανάσιος Μπουρούνης

       Είναι γεγονός ότι η υπεράσπισή ή η απόρριψη οποιασδήποτε κυβερνητικής πρότασης απαιτεί τεκμηρίωση και σύνθετο λόγο, δηλαδή όλα όσα μπορούν να σαρώσουν τα ρηχά συνθήματα των λαϊκιστών.

        Είναι αλήθεια ότι οι καταγγελίες  και οι ειρωνείες από μόνες τους δεν εξηγούν το πρόβλημα σε όσους δεν έχουν καταλάβει και το μόνο που εισπράττουν είναι η άρνηση.

       Καλή είναι η εκτόνωση της οργής, αλλά δεν πείθει αρκετούς από  τους ψηφοφόρους της κυβέρνησης.

       Είναι σίγουρο ότι υπάρχει ακόμη ένας αριθμός ατόμων που παραμένουν ανέκφραστοι και  παγωμένοι, αδυνατώντας να συνειδητοποιήσουν τα όσα γίνονται.

       Γι’ αυτό  είναι λογικό να αυξάνονται καθημερινά οι φωνές όσων έχουν απομακρυνθεί από το ΣΥΡΙΖΑ και διαχωρίζουν τη θέση τους από τα πεπραγμένα της κυβέρνησης.

       Ωστόσο οι άνθρωποι της Αγοράς, γνωρίζουν τι θα πει έσοδα και τι έξοδα. Γνωρίζουν πολύ καλά τι θα πει έλλειμμα και τι πλεόνασμα.

       Γι’ αυτό το μεγαλύτερο μέρος των κοινωνικών εταίρων, υποδέχθηκε με επιφυλάξεις την αύξηση του κατώτατου μισθού, όπως:

       Ο ΣΕΒ ο οποίος αναφέρει ότι μια μεγάλη αύξηση του κατώτατου μισθού, η οποία όμως δε θα συνδέεται με τη μεταβολή της παραγωγικότητας ή τη μείωση του ήδη υψηλού μη μισθολογικού κόστους, θα έχει επιπτώσεις στην ανάκαμψη της οικονομίας και της απασχόλησης.

       Η ΓΣΕΕ η οποία θεωρεί επί της αρχής ότι η αύξηση του κατώτατου μισθού είναι επιβεβλημένη και κινείται στη θετική κατεύθυνση, ωστόσο δηλώνει ότι θα εξανεμιστεί από τη φορολογία, εάν παράλληλα εφαρμοστεί η ήδη ψηφισμένη μείωση του αφορολόγητου.

       Το Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης (ΒΕΘ) το οποίο θεωρεί επίσης θετική εξέλιξη την αύξηση του κατώτατου μισθού στα 650 ευρώ, επισημαίνοντας ωστόσο ότι για να υλοποιηθεί αυτή η απόφαση χωρίς παρενέργειες για τις επιχειρήσεις, απαιτείται η μείωση του μη μισθολογικού κόστους.

       Όλοι αυτοί γνωρίζουν ότι, αν η αύξηση του κατώτατου μισθού δεν συνδυαστεί με τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών, όπως έγινε το 2014, καθώς επίσης και των φορολογικών συντελεστών, θα αντιμετωπίσουν μεγάλα προβλήματα.

       Αντίθετα μια ομάδα πολιτών και εργαζομένων πανηγυρίζουν την κατάργηση του υποκατώτατου μισθού και την ταυτόχρονη αύξηση του κατώτατου μισθού.

       Νομίζουν ότι η αύξηση αυτή είναι θετική εξέλιξη που βοηθά τους φτωχούς. Δεν αντιλαμβάνονται όμως ότι στην πραγματικότητα κάνει την απασχόλησή τους πιο ακριβή και κατά συνέπεια μειώνει τη ζήτησή της.

       Από την άλλη πλευρά έχουμε την κυβέρνηση να δηλώνει πλήρως ικανοποιημένη από τη απόδοση του 5ετούς ομολόγου, από το οποίο το ελληνικό δημόσιο άντλησε 2,5 δις ευρώ προκειμένου να καλύψει τις τρέχουσες ανάγκες του.

       Πανηγυρίζει, όταν το επιτόκιο δανεισμού είναι 3,6%, το οποίο όμως απέχει πολύ από τα αντίστοιχα που απολαμβάνουν ισοϋψείς ευρωπαϊκές χώρες, όπως για παράδειγμα η Πορτογαλία η οποία για αντίστοιχης χρονικής διάρκειας ομόλογα προσφέρει επιτόκιο 0,47%, δηλαδή οκτώ φορές χαμηλότερο.

       Η έξοδος αυτή έδειξε πως η Ελλάδα δανείζεται με ακριβούς όρους και μικρά ποσά, μη μπορώντας να εκδώσει ομόλογα μεγάλης διάρκειας.

       Επιπλέον θα πρέπει να σημειωθεί το γεγονός κατά το οποίο η διεθνής αυτή  χρηματοδότηση ζητήθηκε για περίοδο δημοσιονομικά ασφαλισμένη και καλυπτόμενη από τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα.

       Κανείς όμως δεν κρύβει ότι αυτή η πρώτη, μετά από καιρό, έξοδος στις αγορές συνιστά ένα πρώτο βήμα, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν επιτρέπει πανηγυρισμούς.

       Η έκδοση αυτή δεν σηματοδοτεί κατ’ ανάγκη την αποκατάσταση ομαλής και βιώσιμης πρόσβασης στις Αγορές.

       Θέλει πολύ δουλειά ακόμη για να κερδηθεί η εμπιστοσύνη των Αγορών και να επιτευχθεί  η οριστική έξοδος της χώρας από την κρίση.

-Ο κ. Αθανάσιος Μπουρούνης είναι Επίτιμος Δ/ντής Σχολικής Μονάδας Δ.Ε.