Οι διάλογοι του παραλόγου Οι διάλογοι που διημείφθησαν εντός του προεδρικού μεγάρου, αλλά και όσα αντιφατικά και ανεύθυνα λέγονται στις τηλεοπτικές συζητήσεις, μαζί με σειρά ναπολεόντειων συνδρόμων, αποδεικνύουν ότι η χώρα δεν κινδυνεύει μόνο από ολοκληρωτική κατάρρευση, αλλά και από μια γενική παράκρουση, που θα την εμποδίσει να ξανασταθεί στα πόδια της και μετά την καταστροφή.

Αυτό που παρακολουθούμε – ενώ έχει ήδη ξεκινήσει νέα προεκλογική περίοδος – είναι μια εντελώς σχιζοφρενική κατάσταση, ενώπιον της οποίας η επιστήμη έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά.

«Δεν θα καταγγείλουμε μονομερώς το μνημόνιο, αλλά θα το ακυρώσουμε», λένε οι του ΣΥΡΙΖΑ.

«Εντάξει, αλλά τι σημαίνει ακύρωση;», τους ρωτάς. «Δεν σημαίνει μονομερή καταγγελία;».

«Όχι», απαντούν. «Θα πάμε να διαπραγματευτούμε ζητώντας την ακύρωσή του».

«Εντάξει, σύμφωνοι, μαζί σας. Αλλά αν δεν δεχθούν;»

«Τότε, θα εξετάσουμε τι άλλες επιλογές έχουμε», απαντά ο αρχηγός τους.

«Τότε, θα προχωρήσουμε σε μονομερή καταγγελία», απαντούν οι υπαρχηγοί στα τηλεπαράθυρα.

«Και δεν θα φύγουμε από το ευρώ;», ξαναρωτάς.

«Όχι, αυτό δεν έχει καμιά σχέση», επιμένουν.

«Μα πώς δεν έχει σχέση;», επιμένεις. «Αφού το μνημόνιο συνδέεται άμεσα με το ευρώ. Αυτό υπέγραψε κακή τη μοίρα το δίδυμο Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου. Οι άνθρωποι επαίρονται ότι έφτιαξαν εκ του μηδενός έναν «μηχανισμό στήριξης του ευρώ». Πώς γίνεται και να φεύγεις από τον συγκεκριμένο μηχανισμό (στήριξης του ευρώ) και συγχρόνως να μένεις στο ευρώ;».

Επ’ αυτού, δεν απαντούν τίποτε. Οπότε τους ξαναρωτάς:

«Όταν μιλάτε για στάση πληρωμών, τι εννοείτε;»

«Ένα μορατόριουμ», απαντούν.

«Δηλαδή στάση πληρωμών»!

«Ναι, αλλά για συγκεκριμένο διάστημα», συνεχίζουν.

«Ωραία. Αλλά στο μεταξύ τι θα συμβεί; Και στάση πληρωμών σε ποια δάνεια θα κάνετε;».

«Σε όλα!», απαντούν, υπονοώντας ότι θα συνεχίσουμε να ζούμε κανονικά.

«Μα το τελευταίο δάνειο, αυτό που παίρνουμε στο πλαίσιο του Μνημονίου, δεν έχει έλθει η ώρα να το αποπληρώσουμε. Έχει περίοδο χάριτος. Μας το δίνουν για να πληρώνουμε τα παλιά δάνεια. Επομένως, ακόμη και αν υποθέσουμε πως προχωρούμε σε διαπραγμάτευση και στάση πληρωμών, σε ποιον θα κάνουμε στάση πληρωμών; Δεν θα κάνουμε προς όλους τους άλλους πλην δανειστών του μηχανισμού (ΔΝΤ,ΕΕ,ΕΚΤ); Τι νόημα έχει να διαπραγματευτούμε με τους δανειστές του μηχανισμού, αφού χρωστάμε στους εκτός μηχανισμούς τρίτους; Ακόμη και αν οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ δεχθούν τη διαπραγμάτευση, τι θα γίνει αν μας χρεοκοπήσουν όλοι οι υπόλοιποι;».

«Αυτά είναι τεχνικά θέματα για τα οποία δεν είμαι έτοιμος να απαντήσω», σε ξεφορτώνονται.

Έχουν καμιά λογική όλα αυτά;

Μετά, σε παραλαμβάνουν οι «Ανεξάρτητοι» και σε αποτελειώνουν.

Τους ρωτάς αν διαψεύδουν την Προεδρία της Δημοκρατίας και σου απαντούν πως το περίφημο έγγραφο της συναλλαγής διέρρευσε από τη Νέα Δημοκρατία.

«Εντάξει», τους λες. «Αλλά η Νέα Δημοκρατία πού το βρήκε; Δεν της το έδωσε (όπως και στα άλλα κόμματα, κατόπιν παράκλησης του αρχηγού σας) η Προεδρία της Δημοκρατίας; Και αυτή (η Προεδρία της Δημοκρατίας) πού το βρήκε; Το κατασκεύασε;».

«Είναι προβοκάτσια!», απαντούν.

«Εντάξει, αλλά υπάρχει ή δεν υπάρχει το έγγραφο;»

«Αυτά θα τα κρίνει η Ιστορία», σε αποτελειώνουν κι’ αυτοί.

Ξαναρωτάς, μπας και λάβεις κάποια απάντηση:

«Θέλετε να καταγγελθεί μονομερώς το μνημόνιο που η Ελλάς (κακή τη μοίρα, αλλά ως κράτος) υπέγραψε και συγχρόνως να ανακηρύξουμε ΑΟΖ. Πιστεύετε ότι είναι δυνατόν να κηρύξουμε ΑΟΖ χωρίς την προστασία της ευρωπαϊκής ομπρέλας; Δεν υπάρχει κίνδυνος να μείνει η χώρα γυμνή έναντι των ορέξεων των γειτόνων της;».

«Όχι», σου απαντούν. «Διότι δεν θα τολμήσουν να πραγματοποιήσουν τις απειλές τους. Είδατε τι είπε ο Γιουνκέρ; Ότι όλα αυτά είναι προπαγάνδα και τα λοιπά;»

«Ναι», επιμένεις. «Αλλά ο Γιουνκέρ είπε και κάτι άλλο. Ότι μπορούμε να ξανασυζητήσουμε τον πυρήνα του μνημονίου, αλλά προηγουμένως πρέπει να υπάρξει κυβέρνηση».

«Ωραία! Τότε στηρίξτε μια κυβέρνηση των Ανεξάρτητων Ελλήνων με πρωθυπουργό τον Καμμένο και θα έχουμε κυβέρνηση», σε (ξανα)αποτελειώνουν.

Και μετά από όλα αυτά, κυβέρνηση δεν φτιάχνεται και πάμε ξανά μανά σε εκλογές.

Κατόπιν όλων αυτών, είναι βέβαιο ότι στο απέραντο φρενοκομείο, οι τρελοί έχουν δέσει χειροπόδαρα τους γνωστικούς και έχουν αναλάβει το έλεγχο (λέμε τώρα) του θαλασσοδαρμένου καραβιού.