Πώς η «Αβρούπα» γίνεται «Αφρίκα» Αν καλά καταλαβαίνουμε το ΑΚΕΛ, αφού στις 23 του περασμένου Νοεμβρίου συμφώνησε επί του προσχεδίου μνημονίου, που προέβλεπε όχι μόνο τη διάλυση των μη βιώσιμων τραπεζών, αλλά και των συνεργατικών ιδρυμάτων, τώρα, κατόπιν εορτής, δηλώνει πως επεξεργάζεται μια «ολοκληρωμένη πρόταση» προκειμένου η κυπριακή οικονομία να βγει από το αδιέξοδο.

Προς τούτο, «επιστράτευσε», λέει, τον Γερμανό καθηγητή και πρώην υφυπουργό Οικονομικών Χάισε Φλάσπε και τον Έλληνα Κώστα Λαπαβίτσα.

Για τον πρώτο, δεν υπάρχουν πληροφορίες που να μας λένε πως… άλλαξε τον ρουν της Ιστορίας.

Ο δεύτερος, είναι γνωστό πως βρίσκεται ήδη στην Κύπρο και «συμβουλεύει» ομοϊδεάτες του και μη να οδηγήσουν την μεγαλόνησο εκτός ευρώ, κάτι που κατά τη γνώμη του έχει συμβεί ήδη.

Εξηγεί, βέβαια (για να λέει μετά όπως και οι ομοϊδεάτες του στον ΣΥΡΙΖΑ, πως αυτός είχε προειδοποιήσει και για τις αρνητικές συνέπειες) πως η επιστροφή στη λίρα δεν θα είναι εύκολη υπόθεση, θα γίνει με δύσκολους και σκληρούς όρους, γι’ αυτό χρειάζεται και κοινωνική συσπείρωση και πλήρης ενημέρωση των πολιτών.

Tale quale αυτά που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή – ότι τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα, ότι είναι έτοιμοι να αντιπαρατεθούν και με την «χειρότερη έκβαση» και πως είναι βέβαιοι ότι ο λαός θα δείξει κατανόηση και θα συμπαρασταθεί!

Συνεχίζοντας τις… προειδοποιήσεις του, ο κ. Λαπαβίτσας λέει πως «η λίρα δεν θα είναι όπως την ξέραμε στο παρελθόν, θα υποτιμηθεί το νόμισμα και θα πέσει το βιοτικό επίπεδο. Θα υπάρξει πρόβλημα στην κυκλοφορία του νέου χρήματος, πρόβλημα στη λειτουργία των τραπεζών καθώς και πρόβλημα ελέγχου για να μην υποτιμηθεί πάρα πολύ».

Επιπλέον, «η υποτίμηση της λίρας θα επηρεάσει κυρίως τις εισαγωγές και τη διακίνηση του νομίσματος στο εξωτερικό».

Και σα να μη φθάνουν όλα αυτά, υποστηρίζει ότι με την παραμονή της στο ευρώ η Κύπρος θα χάσει εκτός από την οικονομία της και τη σημασία της γεωπολιτικής της θέσης, γεγονός που θα της στοιχήσει και στο Κυπριακό!

Και βέβαια, επιμένει (όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ) ότι η κρίση δεν είναι κυπριακή αλλά είναι κρίση της Ευρωζώνης και ότι το πρόβλημα στην ευρωζώνη είναι η συνολική δομή της («αρχιτεκτονική», τη λέει ο ΣΥΡΙΖΑ) και ο ρόλος της Γερμανίας, μπροστά στην οποία οι άλλες χώρες έχουν χάσει την ανταγωνιστικότητα τους.

Και οπωσδήποτε (όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ) αποφαίνεται πως το πρόβλημα της Κύπρου δεν είναι το Δημόσιο αλλά οι υπηρεσίες και ιδιαίτερα το τραπεζικό σύστημα.

Οπότε, όλα ήσαν καλά καμωμένα και δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτε άλλο, από το να επιστρέψουμε είτε στη λίρα, είτε στη δραχμή – διότι ο κ. Λαπαβίτσας προτείνει και στην Ελλάδα έξοδο από το ευρώ, διότι «η νομισματική ένωση είναι αποτυχημένη και καταστροφική».

Αυτό που ουσιαστικά προτείνει δηλαδή, είναι να απομακρυνθούν η Ελλάδα και η Κύπρος από την Ευρώπη, να χάσουν την ευρωπαϊκή ασπίδα, ενώ την ίδια ώρα θα βυθίζονται σε ακόμη μεγαλύτερη φτώχεια, δεν θα έχουν συνάλλαγμα, δεν θα μπορούν να εισάγουν πρώτες ύλες, καύσιμα και φάρμακα, θα έχουν ένα νόμισμα υποτιμημένο σχεδόν κατά 60%, αλλά… θα είμαστε ευχαριστημένοι, διότι θα έχουμε ακολουθήσει τις πάνσοφες οδηγίες του.

Πιστεύει επίσης πως η Κύπρος, της οποίας το 40% του εδάφους της είναι κατεχόμενο, θα μπορέσει να επιβιώσει μόνη σε μια περιοχή που βρίσκεται υπό συνεχή ανάφλεξη και θα μπορέσει να προχωρήσει μόνη της σε εξόρυξη υδρογονανθράκων.

Και πως η Τουρκία θα καθίσει με σταυρωμένα χέρια, όταν θα έχει απέναντί της μια Κύπρο, καθημαγμένη από την οικονομική κρίση και χωρίς την ευρωπαϊκή ασπίδα.

Δηλαδή και χειρότερα θα γίνουν από οικονομικής πλευράς τα πράγματα (το λέει ο ίδιος) και θα πολλαπλασιαστούν οι εθνικοί κίνδυνοι (αυτό δεν το λέει, αλλά το αντιλαμβάνονται όλοι οι νοήμονες).

Μιλάμε για πολύ επικίνδυνα πράγματα.

Αλλά όταν θα έχουν συμβεί όλα αυτά, ο κ. καθηγητής θα έχει επιστρέψει στη σχολή όπου διδάσκει και που δεν είναι άλλη από τη Σχολή Ανατολικών και Αφρικανικών Μελετών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου.

Προηγουμένως, θα έχει θέσει σε εφαρμογή αυτά που διδάσκει.

Άλλωστε, είναι μικρή η απόσταση από την Ευρώπη ως την Αφρική.

Γι’ αυτό και ο Τουρκοκύπριος δημοσιογράφος Σενέρ Λεβέντ, όταν η εφημερίδα του «Αβρούπα» (Ευρώπη) έπεσε θύμα διωγμών από το καθεστώς, την μετονόμασε αμέσως σε… «Αφρίκα»!

Είναι προφανές ότι το ΑΚΕΛ επέλεξε προσεκτικά αυτούς που θα επεξεργαστούν την πρότασή του.

Έπρεπε να συμφωνούν μαζί του και να σχεδιάσουν την «σωστή πρόταση».

Αλλά γιατί δεν την επεξεργάζονταν αυτή την πρόταση όταν βρίσκονταν στη βασιλεία τους.

Όπως πληροφορηθήκαμε, στο μνημόνιο ΑΚΕΛ – τρόικας, η λέξη «resolution» (διάλυση) τραπεζών, αναφέρεται 25 φορές.

Και το πρώτο προσχέδιο του μνημονίου βρισκόταν στα χέρια του ΑΚΕΛ από τον Ιούλιο, το έκρυβε επί τρεις μήνες, το συμφώνησε στις 23 Νοεμβρίου, το παρέδωσε στα κόμματα στις 30 Νοεμβρίου,  ως τετελεσμένο, και υποχρέωσε την κυπριακή Βουλή να ψηφίσει μέσα σε λίγες μέρες 23 μνημονιακά νομοσχέδια, κραδαίνοντας την απειλή της κατάρρευσης της οικονομίας.

Τώρα, αναζητά «ολοκληρωμένη πρόταση», την οποία γνωρίζουμε εκ των προτέρων, αν κρίνουμε από τις απόψεις του κ. Λαπαβίτσα, που είναι αυτές που θέλει να ακούσει το ΑΚΕΛ.

Πριν από μερικές ημέρες, η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ εξέδωσε μανιφέστο υπό τον συνθηματικό τίτλο «Η Κύπρος δεν είναι μόνη».

Όχι, βέβαια, έχει τον κ. Λαπαβίτσα.

Και έχει και τον ΣΥΡΙΖΑ, που, όπως αναφέρεται, συμπαραστέκεται στον ΣΥΡΙΖΑ ως εξής:

Κατ’ αρχήν, «εκδήλωσε τη μέγιστη συμπαράσταση και αλληλεγγύη στον κυπριακό λαό».

Τους είπε δηλαδή ότι τους συμπαραστέκεται – λες και όλοι οι άλλοι δεν συμπαραστέκονται!

Κατά δεύτερον «εγκάλεσε την κυβέρνηση Σαμαρά για την συμπαράταξη της με την «τροϊκανή πολιτική».

Δεν ξέρω αν αυτό ανακουφίζει τους Κυπρίους, αλλά αν όχι, κακό του κεφαλιού τους.

Κατά τρίτον «κάλεσε αμέσως τον ελληνικό λαό να σταθεί στο πλάι της Κύπρου και του λαού της και διοργάνωσε συγκεντρώσεις αλληλεγγύης με σύνθημα «η Κύπρος δεν είναι μόνη».

Ούτε κι’ αυτό ξέρω αν βοηθάει σε κάτι.

Κατά τέταρτον «έστειλε αντιπροσωπεία στη Κύπρο, ώστε να έχουμε την εγκυρότερη πληροφόρηση, αλλά και για να μεταφέρει εμπειρίες και σκέψεις».

Επ’ αυτού, τι να πει κανείς;

Κατά πέμπτον, «βρέθηκε σε διαρκή επαφή με το ΑΚΕΛ και άλλες πολιτικές δυνάμεις στην Κύπρο».

Και τέλος, «έως την τελευταία στιγμή, προ της λήψης απόφασης, έκανε προτάσεις που αμφισβητούσαν το υφιστάμενο πλαίσιο, έδιναν χρόνο διαπραγμάτευσης και συγχρόνως αποκάλυπταν τον ρόλο της κυβέρνησης Σαμαρά που ενσυνείδητα επιζητούσε και συνέπραττε σε «λύσεις» οι οποίες με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν στην καταστροφή».

Ε, αφού δεν απέδωσαν όλα αυτά πάνε ο Φλάσπε (συγγνώμη, δεν γνωρίζουμε πολλά για τον κύριο) και ο Λαπαβίτσας, για να τους πείσουν.

Ώστε να περάσουν επιτέλους από την «Αβρούπα» στην «Αφρίκα» και να ησυχάσουν!