Το δίλημμαΓράφει η Νάντια Τριανταφύλλου


Δεν απορώ πλέον με τίποτε. Ότι κι αν ακούω δεν μου δημιουργεί απορία. Ακόμη κι η ακατάσχετη βλακεία δεν μου προκαλεί απορία.  Την βλακεία μπορώ με κάποιο τρόπο να την αντιμετωπίσω, την  πρόκληση, ή το θράσος όμως δεν έχω βρει ακόμη τον τρόπο  να τα αντιμετωπίσω.

Πάρε για παράδειγμα τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, βγήκε ευθαρσώς και δήλωσε: «Δεν έχω διαβάσει το Μνημόνιο». Δεν ξέρω από τι ορμώμενος υπέπεσε σε τέτοιο ατόπημα, γιατί περί ατοπήματος πρόκειται αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πως το είπε. Αναλαμπή βλακείας; Αναλαμπή ειλικρίνειας; Τι του συνέβη του κυρίου υπουργού  και το είπε;

 Εντάξει θα μου πεις θέλει να γίνει Γιωργάκης  στη θέση του Γιωργάκη, αλλά δεν χρειάζεται να ΓΙΝΕΙ Γιωργάκης.  Δεν μπορείς άνθρωπε μου να λες ότι δεν ήξερα αλλά υπέγραψα και σε έβαλα σε περιπέτειες. Δεν  μπορείς τώρα να λες ότι δεν ήξερες όταν ήσουν και  ΠΑΡΑΜΕΝΕΙΣ  μέρος του πολιτικού συστήματος. Όταν το υπηρετείς τόσα  χρόνια  κατακτώντας διάφορους κυβερνητικούς θώκους. Δεν μπορείς να λες ότι δεν ήξερες όταν βλέπεις σχεδόν ένα εκατομμύριο ανθρώπους να είναι άνεργοι εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, να έχουν χάσει τα πάντα εξαιτίας του μνημονίου που ΕΣΥ υπέγραψες αλλά δεν έκανες τον κόπο καν να διαβάσεις. Δεν μπορείς να λες ΤΩΡΑ, δυο χρόνια μετά ότι δεν γνώριζες.

Κι εν πάση περιπτώσει, εγώ που είμαι καλόπιστη να δεχτώ ότι τότε αναγκάστηκες να υπογράψεις το μνημόνιο αλλά δεν πρόλαβες να το διαβάσεις γιατί δούλευες για το καλό της πατρίδας, άντε είναι και μεγάλο το ρημάδι, που να βρεις χρόνο. Να το δεχτώ κύριε υπουργέ. Αλλά δύο ολόκληρα χρόνια, βλέπεις την κοινωνία να βράζει, να γίνονται πορείες, απεργίες,  ο κόσμος  έχει κατέβει στους δρόμους και φωνάζει: «να καεί, να καεί, το μπ….. η Βουλή» δεν προβληματίστηκες;  Ούτε τότε μπήκες στον κόπο να το διαβάσεις;

Δεν σου πέρασε κύριε υπουργέ από το μυαλό ότι όλοι αυτοί οι «κακομοίρηδες» που φωνάζουν μπορεί να διαμαρτύρονται για το μνημόνιο; Δεν είπες μέσα σου, μωρέ ας του ρίξω μια ματιά μπας και καταλάβω; Δεν είχες καν την περιέργεια να καταλάβεις τον κόσμο, να οσμιστείς τη  κοινωνία; Κι αν δεν το έκανες από περιέργεια δεν το διάβασες τουλάχιστον για να ξέρεις εσύ τι λέει μη τυχόν και ξευτιλιστείς σε κάποια συζήτηση; Αλλά προφανώς εκεί που κατοικείς ΕΣΥ και οι όμοιοι σου δεν έχετε τέτοιες περιέργειες. Και διαολίζομαι γιατί σκέφτομαι ότι το είπες όχι γιατί αναλαμβάνεις την πολιτική ευθύνη της περιπέτειας στην οποία έβαλες τον ελληνικό λαό με τέτοια ανευθυνότητα υπογράφοντας το αλλά, γιατί τώρα που θέλεις να βάλεις υποψηφιότητα για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ θέλεις τάχα μου να πάρεις αποστάσεις. Κύριε υπουργέ πως είναι δυνατόν να αξιώνεις τη ψήφο του έλληνα πολίτη όταν με τις πράξεις και τις παραλείψεις σου καταδίκασες το παρόν  του και το μέλλον του παιδιού του;

Πόσο αξιόπιστος νομίζεις ότι είσαι; Πόση απήχηση στην κοινωνία θεωρείς ότι έχεις για να φέρεσαι έτσι;  Προσπαθώ κύριε υπουργέ να καταλάβω, μα την αλήθεια μου. Γιατί σε θυμάμαι την περίοδο της εξάρθρωσης της 17Ν που ήσουν ο αρμόδιος υπουργός να βγαίνεις και να λες  «πετύχαμε την εξάρθρωση της τρομοκρατίας μετά από σκληρή και μεθοδική δουλειά». Και κόμπαζες, και καμωνόσουν τον σπουδαίο  που όμως ήθελε να το παίξει και μετριόφρων αλλά δεν σου έβγαινε και τόσο πολύ. Και να σε τώρα να λες με τέτοια απάθεια; Πώς να το πω; Πως δεν διάβασες καν που έβαλες την υπογραφή σου. Δεν θέλω να σκεφτώ πως έχεις κάνει τους ψηφοφόρους σου να αισθάνονται. Πόσο ατελείωτα ηλίθιους τους έκανες να νοιώσουν.

Το πιο εξωφρενικό δε, είναι πως μετά την δήλωση σου άρχισε ένα παιχνίδι σαν της γάτας με το ποντίκι μεταξύ πολιτικών και δημοσιογράφων του τύπου: «διάβασες το μνημόνιο;»  άλλοι λένε ότι το διάβασαν αλλά όχι όλο, άλλοι ότι το διάβασαν μονορούφι, κι ο καθένας την παπάρα του δηλαδή. Με συγχωρείτε κιόλας για την έκφραση αλλά περί παπάρας πρόκειται. Πολιτικό λόγο, πολιτική ευθύνη δεν ακούω από κανένα. Κι εκεί είναι που τα παίρνω στο κρανίο. Γιατί εδώ ο κόσμος καίγεται, πεινάει, απελπίζεται, προδίδεται, απολύεται, αυτοκτονεί, κι εσείς το χαβά σας. Λες κι είστε από το διάστημα. Λες και δεν σας αγγίζουν τα προβλήματα της κοινωνίας. Αλλά θα μου πεις, όταν έχεις λύσει το πρόβλημα διαβίωσης το δικό σου, των παιδιών σου, των εγγονιών σου, και ενδεχομένως και των δισέγγονων σου γιατί να πάρεις σοβαρά την κρίση; Γιατί να μελαγχολήσεις; Να προβληματιστείς, να πικραθείς; Να ανησυχήσεις; Εσύ τα έχεις όλα λυμένα δεν πάνε οι άλλοι να κουρεύονται. Οπότε το παίζεις το ποκεράκι σου. Και λες είτε θα μου κάτσει και θα πουν όλοι: «ρε μπράβο μάγκας ο Χρυσοχοΐδης να πει ότι δεν διάβασε το μνημόνιο», αλλά στο μεταξύ ο ντόρος να γίνεται. Και η τράπουλα μια χαρά μοιρασμένη, και κανάλια κι εφημερίδες στο παιχνίδι, όλοι μέσα. Κι εσύ στην υπουργική σου καρέκλα να απολαμβάνεις το παιχνίδι και  να τρίβεις τα χεράκια σου ανυπομονώντας να ανταμειφθείς.

Προφανώς αυτό είναι πολιτική στην Ελλάδα. Έτσι ασκείται. Τέτοιοι πολιτικοί άντρες σας κι εσάς κύριε υπουργέ μας αξίζουν, με τέτοιο μεγαλείο σκέψης και ήθους οπότε και σε ανώτερα.

Κι έτσι τίθεται το δίλημμα: Να σηκωθώ από τον καναπέ μου και να φτύσω τα μούτρα μου στον καθρέφτη που επιτρέπω σε πολιτικούς σαν εσένα να ορίζουν την ζωή την δική μου και των παιδιών μου ή να βγω στους δρόμους και όποιον πάρει ο Χάρος;
 

http://alithinapsemata.gr/true-lies-times/news/times-politics/2427-2012-01-25-18-54-23.html