Εντάξει η Ύβρις. Με τη Νέμεσι τι θα γίνει; Αν δεν ήμασταν για τρίτη μέρα δακρυσμένοι από τα ληγμένα του πρώην Προέδρου της ΕΦΕΕ, θα μπορούσαμε να πούμε με βεβαιότητα πως έχουμε πραγματικά συγκινηθεί από την χθεσινή απόφαση της Βουλής για τον Άκη Τσοχατζόπουλο.

Επιτέλους! Έγινε Κάθαρση. Αποδίδεται Δικαιοσύνη. Παραπέμπεται κάποιος. Θα λάμψει η αλήθεια. Το Κοινοβούλιο έπραξε το χρέος του – μια μέρα αφού είχε πράξει το πατριωτικό του καθήκον να ψηφίσει τον εφαρμοστικό νόμο, δυο μέρες μετά την τέλεση του άλλου πατριωτικού του καθήκοντος να ψηφίσει το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, έναν χρόνο μετά το άλλο πατριωτικό καθήκον της υπογραφής του Μνημονίου και του σχετικού νόμου από τον κ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος τώρα – τι ωραία! Τι καλά! – είναι συνομιλητής του Ρέντσο Πιάνο και ασχολείται με το χρηματιστήριο ρύπων!

Και κυρίως, το Κοινοβούλιο έπραξε το χρέος του, το πατριωτικό του καθήκον και ό,τι άλλο θέλετε, έναν και πλέον χρόνο από τότε που είχε πράξει το μέγιστο πατριωτικό του καθήκον να ψηφίσει την περίφημη τροπολογία της ντροπής (8 Μαΐου 2010) με την οποία παραιτήθηκε της ψήφου και του ρόλου του, αποδεχόμενο να υπογράφει ο υπουργός Οικονομικών μόνος του δανειακές συμβάσεις, χωρίς να τις περνά από την έγκριση των αντιπροσώπων του Έθνους.

Ακόμη και σήμερα, μετά από τόσες αντιδράσεις, λεονταρισμούς, παλινωδίες και κολοτούμπες, ουδείς έχει ζητήσει να τροποποιηθεί η συγκεκριμένη τροπολογία.

Λίγες ώρες πριν από την «ιστορική απόφαση» για τον πρώην υπουργό Άμυνας, ο πρωθυπουργός είχε επανέλθει στα προσφιλή του καθήκοντα του Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, η οποία συνεδριάζει και πάλι (φυσικά στον Αστέρα Βουλιαγμένης, το μόνο που μπορούν να ανεχθούν μετά το Ακαπούλκο οι διεθνείς σοσιαλιστές και πάντως μακριά από τα ληγμένα της Αθήνας που τα αφήνουν για τους «παρακατιανούς» ντόπιους και τουρίστες).

Εκεί, ο κ. Παπανδρέου, ούτε λίγο ούτε πολύ είπε πως όσα συνέβαιναν στην Ελλάδα κατά το παρελθόν αποτελούν Ύβρη. Μια ύβρη στην οποία προφανώς ο ίδιος (επαναλαμβάνω, από το 1985 απαραίτητος βουλευτής και υπουργός) και η παράταξή του ουδόλως έλαβαν μέρος ή, αν έλαβαν, δηλώνουν τώρα αποφασισμένοι «να αλλάξουμε εμείς και να αλλάξουμε τη χώρα»!

Αλήθεια; Και γιατί δεν άλλαζαν λίγο νωρίτερα, ώστε να μην χρεοκοπήσει η χώρα;

Απέφυγε, βέβαια, ο κ. Παπανδρέου να πει ότι Ύβρις μόνη της δεν στέκει. Δεν πάει πουθενά. Χρειάζεται και η Νέμεσις. Αλλά γι’ αυτήν, τα ψαράκια τίποτε!

Όλα αυτά – τα περί ύβρεως και περί ιστορικών αποφάσεων του ελληνικού κοινοβουλίου – συνέβαιναν επίσης την ίδια μέρα που οι υπουργοί των Οικονομικών της ευρωζώνης αποφάσιζαν να μην συναντηθούν τελικά την Κυριακή, αλλά να περιοριστούν σε… μια σαββατιάτικη τηλεδιάσκεψη!

Μούδιασμα στην Αθήνα, αλλά η προπαγάνδα το ξεπέρασε. Το είδε ως… θετικό. Κύκλοι, λέει, του υπουργείου Οικονομικών εξέφραζαν την ικανοποίησή τους για την… επίσπευση (από την Κυριακή στο… Σάββατο!).

Και βέβαια, η χθεσινή απόφαση για τον κ. Τσοχατζόπουλο – την οποία έλαβαν τα μισά από τα μέλη του περίφημου ΚΥΣΕΑ (του σημερινού πρωθυπουργού συμπεριλαμβανομένου) που έλαβαν και τις αποφάσεις για τις οποίες σήμερα κατηγορείται μόνο ο Άκης – κουκούλωσε το μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών:

Το γεγονός ότι η Ελλάδα, χώρα ναυτική με 16.000 χλμ ακτογραμμών, έχει μείνει χωρίς ναυπηγείο!

Διότι ο Σκαραμαγκάς πουλήθηκε στην εταιρία του Αμπού Ντάμπι, αλλά με την υποχρέωση να μην αναλαμβάνει για 15 χρόνια άλλες δουλειές, εκτός αυτών που σχετίζονται αυστηρά με στρατιωτικούς σκοπούς!

Λόγω των συνεχών και παράνομων «προικοδοτήσεων» που προσφέρονταν κάθε φορά που τα ναυπηγεία πωλούνταν από Γερμανούς σε Γερμανούς, η πώληση επετράπη υπό τον όρο αυτό.

Μάλιστα υπήρξε και η δέσμευση όλα τα περιουσιακά στοιχεία των Ναυπηγείων που δεν έχουν σχέση με την ναυπήγηση πολεμικών πλοίων να πουληθούν και τα χρήματα να χρησιμοποιηθούν για να επιστραφούν οι παράνομες επιδοτήσεις, όπως επιβάλλει η ΕΕ.

Συγγνώμη, αλλά αν αυτό δεν είναι η απόλυτη Ύβρις, τότε είναι βέβαιο ότι η Νέμεσις θα έλθει αναπότρεπτα - και ας μην την προσκαλεί κανείς...