Πέμπτη
21 Νοεμβρίου 2024
21 Νοεμβρίου 2024
Ημερήσια ηλεκτρονική εφημερίδα, Αρ. φύλλου 5177
Λάθος ή σκοπιμότητα; 
Όπως έγινε γνωστό, οι δύο εισηγήτριες του ΣτΕ προτείνουν απόρριψη όλων των προσφυγών κατά του Μνημονίου. Πρόκειται άραγε για ενσυνείδητα Εσφαλμένη και Ψευδή Πολιτική Εισήγηση ή για κατάθεση ελλειμματικών στοιχείων (εξ αγνοίας ή ενσυνείδητα) από τους προσφεύγοντες; Ή και τα Δύο;
Α) Οι δύο εισηγήτριες Μαίρη Σαρπ και Σπυριδούλα Χρυσικοπούλου θαπροτείνουν να απορριφθούν όλες οι προσφυγές, καθώς το Μνημόνιο (Ν.3845/2010) είναι συνταγματικό και σύμφωνο με την ευρωπαϊκή και διεθνή νομοθεσία.
Σύμφωνα με τις εισηγήσεις, ο λόγος ακυρώσεως, ότι ο ν. 3845/2010 είναι ανυπόστατος διότι κατά την ψήφισή του δεν συγκεντρώθηκε η απαιτούμενη κατ' άρθρο 28 παράγραφος 2 του Συντάγματος αυξημένη πλειοψηφία των 3/5 του όλου αριθμού των βουλευτών, είναι απορριπτέος, διότι ερείδεται στην εσφαλμένη εκδοχή ότι το Μνημόνιο αποτελεί διεθνή σύμβαση.
Β) Ανακοίνωση του ΣτΕ
Εξάλλου, για το ζήτημα των εισηγήσεων του Μνημονίου το ΣτΕ εξέδωσε Δελτίο Τύπου, στο οποίο, μεταξύ των άλλων, αναφέρει:
Το Μνημόνιο, δεν αποτελεί διεθνή συνθήκη κατά την έννοια της Σύμβασης της Βιέννης περί του Δικαίου των Συνθηκών.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ του (μη-νομικού) ΠΟΛΙΤΗ
Διευκρίνηση: Η αρχική (πρώτη) Δανειακή Σύμβαση που υπεγράφη μεταξύ της Ελληνικής Κυβέρνησης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του ΔΝΤ (συνολικά αναφερομένων στο εξής ως «Τρόικα» (βλ. παρακάτω)), που υπεγράφη την 08-05-2010 στις Βρυξέλλες, καθώς και το Μνημόνιο Οικονομικής Συνεργασίας και Κατανόησης μεταξύ των παραπάνω συμβαλλομένων, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ της 10-16/06/2010 (34ο τεύχος) ως ένθετο ξεχωριστό τεύχος και στις σελίδες του οποίου θα αναφέρομαι ως «Επ1, σελ….».
Το δεύτερο Μνημόνιο που υπεγράφη την 06-08-2010 δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ της 2-9/09/2010 (46ο τεύχος) ως ένθετο επίσης ξεχωριστό τεύχος (επιμεληθέν από τον Νότη Μαριά, αναπληρωτή καθηγητή Κρήτης), και στις σελίδες του οποίου θα αναφέρομαι ως «Επ2, σελ….».
Την 16-02-2010 τυπικά (άτυπα από την 02-12-2009) με την απόφαση του Συμβουλίου των Υπουργών της ΕΕ (Εcofin)) η Ελλάδα ετέθη σε αυστηρή επιτήρηση με όρους στην ψήφιση των οποίων δεν συμμετείχε η Ελλάδα -σε εφαρμογή του άρθρου 126 παρ.9 και 13 του Ευρωσυντάγματος, με την οποία αφηρέθη από την Ελλάδα το δικαίωμα ψήφου στις αποφάσεις της ΕΕ σχετικά με οικονομικά μέτρα που αφορούσαν και την ίδια της Ελλάδα.
Στην συνέχεια τα οι αρχηγοί των κρατών-μελών της ΕΕ (πιστωτές) αποφάσισαν την δημιουργία του Μηχανισμού Δημοσιονομικής Σταθερότητας (ΜΔΣ) -χωρίς την Ελλάδα! -την 25-03-2010, ο οποίος (Μηχανισμός) ενεργοποιήθηκε με την ομόφωνη Συμφωνία-Δήλωση των αρχηγών-κρατών της ΕΕ (πιστωτών) την 11-04-2010 (ερήμην και πάλι της Ελλάδος).
Ο Μηχανισμός αυτός προέβλεπε την χορήγηση διμερών δανείων στην Ελλάδα υπό την προϋπόθεση υπογραφής μιας (Διεθνούς) Δανειακής Σύμβασης Διευκόλυνσης της Ελλάδος με τους παραπάνω πιστωτές (κράτη-μέλη της ΕΕ), με τρόπο ώστε «Η Δανειακή Σύμβαση παραπέμπει στο κείμενο της Συμφωνίας των Πιστωτών, δηλαδή στην Συμφωνία για την παροχή στην Ελλάδα στήριξης σταθερότητας μέσω των κοινά οργανωμένων διμερών δανείων, η οποία προηγήθηκε της (Διεθνούς) Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης (*) προκειμένου να ρυθμίσουν τις μεταξύ των σχέσεις» (βλ.Αιτιολογική Έκθεση του σχεδίου νόμου για την Δανειακή Σύμβαση-ΕΠ1-σελ.6-7 και το άρθρο 4 παρ.1-3 της Συμφωνίας μεταξύ των Πιστωτών-ΕΠ1-σελ.53-54). Η Δανειακή Σύμβαση υπεγράφη τελικά την 08-05-2010.
(*) Το ότι η Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης είναι μια Διεθνή Σύμβαση το έχει παραδεχτεί και η ίδια η Κυβέρνηση δια του «υπουργού» οικονομικών το οποίο σε ανακοίνωσή του την 07-05-2010 ομολογεί: «όπως όμως τόνισε σήμερα στην Βουλή ο υπουργός οικονομικών, όπως είναι πολιτικά αναγκαίο και όπως προέβλεπε η αρχική διατύπωση του ν.3845/2010, όλες οι δανειακές και άλλες συναφείς συμβάσεις θα υποβληθούν για κύρωση στην Βουλή. Η πρώτη μάλιστα δανειακή σύμβαση θα κατατεθεί για κύρωση στην Βουλή τις προσεχείς ημέρες» !!! Έκτοτε έχουν περάσει 6 μήνες και η Διεθνή αυτή Δανειακή Σύμβαση ΔΕΝ έχει έρθει προς κύρωση στην Βουλή! και συνεπώς η (Διεθνής) Δανειακή Σύμβαση ΔΕΝ έχει μέχρι σήμερα κυρωθεί με κυρωτικό νόμο από την Βουλή, κατά παράβαση του άρθρου 28 παρ.2-3 Συντ. (βλ. και παρακάτω).
Η Συμφωνία μεταξύ των Πιστωτών και η Δανειακή Σύμβαση στην συνέχεια ενσωματώθηκαν άρρηκτα με τον ν.3845/6-5-2010, ο οποίος ονομάστηκε «Μνημόνιο Οικονομικής Συνεννόησης» (εφεξής «Μνημόνιο») και μάλιστα για την υπογραφή και την ενεργοποίηση της Δανειακής Σύμβασης (η οποία υπεγράφη την 08-05-2010) αναγκαία προϋπόθεση ήταν η ψήφιση τον Μνημονίου (ν.3845/2010), όπως προβλέπεται στο Προοίμιο παρ.6-7 (ΕΠ1-σελ.13-14), το άρθρο 3 παρ.4(γ) της Δανειακής Σύμβασης (ΕΠ1-σελ.17) και στην Αιτιολογική Έκθεση του (μελλοντικού!) νόμου για την Δανειακή Σύμβαση-ΕΠ1-σελ.6-7) (βλ. επίσης και ΕΠ2-σελ.7-10).
Ο νόμος 3845/2010 πράγματι ψηφίστηκε από την Βουλή (με απλή πλειοψηφία 151 βουλευτών) την 06-05-2010, ήτοι δύο ημέρες πριν την ψήφιση της Δανειακής Σύμβασης. Τέλος, στο κείμενο της Δανειακής Σύμβασης περιλαμβάνεται αυτούσιο και το Μνημόνιο (ν.3845/2010) (ΕΠ1-σελ. 75-τέλος).
Αντίστροφα και ο ν.3845/2010 συνδέεται, ενσωματώνει και ενσωματώνεται στην Δανειακή Σύμβαση, τις αποφάσεις των κρατών-μελών για την σύσταση του Μηχανισμού Στήριξης της Ελλάδος και την Συμφωνία των, ως εξής: Το Μνημόνιο (ν.3845/2010) και στο άρθρο 1 παρ.1-3 ενσωματώνει (κι ενσωματώνεται) ως αναπόσπαστο Παράρτημά Ι την απόφαση των κρατών-μελών της 25-03-2010 και ως Παράρτημα ΙΙ την Συμφωνία των κρατών μελών της 11-04-2010 (ενώ το Μνημόνιο καθαυτό συνιστά τα παραρτήματα ΙΙΙ-ΙV του ν.3845/2010). Επίσης η παραπάνω αμφίδρομη ενσωμάτωση προβλέπεται επίσης στην τελευταία παράγραφο της σελ.3 της Εισηγητικής Έκθεσης του Μνημονίου, καθώς και στην Αιτιολογική Έκθεση του Σχεδίου (μελλοντικού!) Νόμου της Δανειακής Σύμβασης (ΕΠ1-σελ.6-7).
+ Με τους παραπάνω τρόπους η Συμφωνία μεταξύ των κρατών-μελών, οι αποφάσεις των για την ίδρυση και λειτουργία του Μηχανισμού Στήριξης της Ελλάδος, η Δανειακή Σύμβαση της Ελλάδος με την Τρόικα και το Μνημόνιο (ω.3845/2010) ενσωματώνονται αρρήκτως μεταξύ των. Συνεπώς η Αντισυνταγματικότητα και το Αξιόποινο της Δανειακής Σύμβασης συμπαρασύρει στην Αντισυνταγματικότητα και στον Αξιόποινο χαρακτήρα και το Μνημόνιο, όπως θα αποδείξω αμέσως παρακάτω. +
Αναλυτικότερα, με το άρθρο 3 του ν.3845/2010 συστήνεται –με την ισότιμη συμμετοχή της Ελλάδος και της «Τρόικας» (ήτοι των Κρατών-μελών της ΕΕ, της ΚΕΤ και του ΔΝΤ) -το διττό Μνημόνιο: α) Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής και β) Μνημόνιο Συνεννόησης (εφεξής «Μνημόνιο») το οποίο αποτελεί το Παράρτημα ΙΙΙ του ν.3845/2010. Το Μνημόνιο (ν.3845/2010) στα επόμενα άρθρα του καθορίζει συγκεκριμένα οικονομικά μέτρα τα οποία η Ελληνική Κυβέρνηση οφείλει αναγκαστικά να πάρει σε εφαρμογή της Δανειακής της Σύμβασης και των αποφάσεων-συμφωνιών των Πιστωτών της την 25-03-2010 και 11-04-2010 αντίστοιχα.
Συνεπώς, το Μνημόνιο (ο ν.3845/2010) και η Διεθνής Δανειακή Σύμβαση αποτελούν ΕΝΙΑΙΟ ΝΟΜΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ, διότι το ένα ενσωματώνει και ενσωματώνεται στο άλλο. Για τον λόγο αυτό το ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΕΙΝΑΙ ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗ, όπως ακριβώς είναι και η Δανειακή Σύμβαση της Ελλάδος με την Τρόικα.
Αυτή είναι η απάντηση στην απαράδεκτη –σε βαθμό εγέρσεως υπόνοιας δολιότητας- εκτίμησης των εισηγητών του ΣτΕ ότι –δήθεν- το Μνημόνιο (ως αναπόσπαστο μέρος της Διεθνούς Δανειακής Σύμβασης) ΔΕΝ συνιστά ΔΙΕΘΝΗ ΣΥΜΒΑΣΗ!
Από τα παραπάνω όμως προκύπτει και το εξής διαλεκτικό ερώτημα: Οι προσφεύγοντες ετόνισαν, ή πρόκειται να προβάλουν τα παραπάνω επιχειρήματά μας για την ιδιότητα της Διεθνούς Σύμβασης της επίδικης Δανειακής Σύμβασης? Το ξέχασαν ή δεν το ήξεραν? Ή το ξέχασαν επίτηδες? Δυστυχώς πιστεύω το τελευταίο.
Στην συνέχεια το ΕCOFIN, σε εφαρμογή του άρθρου 126 παρ.9 και 136 της Συνθήκης της Λισσαβόνας εξέδωσε την αρ.2010/320/ΕΕ απόφασή του (OJ, 145, 11-6-2010, σελ.6) με την οποία τροποποίησε την προγενεστέρα του απόφαση της 16-02-2010, ως προς τους όρους επιτήρησης της χώρας και με την οποία ενσωματώνει το Μνημόνιο της 06-05-2010.
Τέλος η Επιτροπή εξέδωσε την αρ.COM(2010)440/19-08-2010 απόφασή της με την οποία τροποποιούσε και πάλι την αρ.2010/320/ΕΕ απόφασή της- και πάλιν ερήμην της Ελλάδος- ως προς τους όρους επιτήρησης της Ελλάδος και εφαρμογής του Μνημονίου της 06-05-2010, αλλά και ενσωματώνει τις ρυθμίσεις του Νέου Μνημονίου (Δεύτερου) που υπεγράφη την 06-08-2010 (βλ. παρακάτω).
Από τα παραπάνω γεγονότα προκύπτει ότι το Μνημόνιο (ν.3845/2010) ενσωματώνεται και ενσωματώνει την Διεθνή Δανειακή Σύμβαση της Ελλάδος με τα κράτη-μέλη της ΕΕ (πιστωτές) και με τις δύο αποφάσεις-συμφωνίες (πιστωτών) των κρατών-μελών της ΕΕ της 25-03-2010 και 11-04-2010 αντίστοιχα. Συνεπώς ενδεχόμενη αντισυνταγματικότητα της Διεθνούς Δανειακής Σύμβασης επιφέρει αναγκαστικά και ακυρότητα και του (των) Μνημονίου (ων), όπως πράγματι θα αποδείξω ότι ισχύει και μάλιστα σε συνθήκες διάπραξης του Εγκλήματος της Εσχάτης Προδοσίας από την Ελληνική Κυβέρνηση και μέρους της Βουλής.
Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι η Ελληνική Κυβέρνηση έφερε προς ψήφιση και ψηφίστηκε την 15-03-2010 τον ν.3833/2010 (ΦΕΚ Α.40/15-03-2010), ήτοι πριν την σύναψη της Δανειακής Σύμβασης (08-05-2010) και της ψήφισης του ν.3845/06-05-2010, με τον οποίο ελήφθησαν επώδυνα για τους Έλληνες οικονομικά μέτρα- στο πνεύμα της ήδη συζητούμενης Δανειακής Σύμβασης- ο οποίος (ν.3833/2010) παραπέμπει ευθέως στην προσεχή!! Δανειακή Σύμβαση (και το Μνημόνιο), όπως προκύπτει από τις 3-5 παραγράφους της 1ης σελίδας της Αιτιολογικής Έκθεσης του νόμου αυτού.
Επαναλαμβάνω:
Αυτή είναι η απάντηση στην απαράδεκτη –σε βαθμό εγέρσεως υπόνοιας δολιότητας- εκτίμησης των εισηγητών του ΣτΕ ότι –δήθεν- το Μνημόνιο (ως αναπόσπαστο μέρος της Διεθνούς Δανειακής Σύμβασης) ΔΕΝ συνιστά ΔΙΕΘΝΗ ΣΥΜΒΑΣΗ!
Από τα παραπάνω όμως προκύπτει και το εξής διαλεκτικό ερώτημα: Οι προσφεύγοντες ετόνισαν, ή πρόκειται να προβάλουν τα παραπάνω επιχειρήματά μας για την ιδιότητα της Διεθνούς Σύμβασης της επίδικης Δανειακής Σύμβασης? Το ξέχασαν ή δεν το ήξεραν? Ή το ξέχασαν επίτηδες? Δυστυχώς πιστεύω το τελευταίο.
Τέλος οι εισηγήτριες του ΣτΕ λένε στην εισήγησή τους:
«Για το ίδιο θέμα θα αναφέρουν ακόμη ότι "ούτε με τις διατάξεις του ν. 3845/2010 αναγνωρίζονται εξουσίες σε όργανα διεθνών οργανισμών, περιορίζουσες καθ' οιονδήποτε τρόπο την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας, η ελληνική δε κυβέρνηση διατηρεί την κατ' άρθρο 82 του Συντάγματος εξουσία της για τη χάραξη της γενικής πολιτικής της χώρας».
Εδώ θα παραθέσω μόνο δύο σειρές από την 2η παρ. της 1ης σελ. του Παραρτήματος IV του Μνημονίου (παρ.3 του άρθρου 1 του ν.3845/2010):
«Οι αρχές δεσμεύονται να διαβουλεύονται με την «Τρόικα» για την υιοθέτηση πολιτικών που δεν συνάδουν με αυτό το Μνημόνιο»!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Δηλ. για οτιδήποτε θέλει να αποφασίσει η «Ελληνική Βουλή» (ως εκφραστής της ελεύθερης βούλησης του λαού-άρθρο 1 Συντ.) με νόμο, θα πρέπει να έχει (η Βουλή) πρώτα την έγκριση της Τρόικας, η οποία διατηρεί κυριαρχικό και εξουσιαστικό δικαίωμα VETO στις αποφάσεις της «Ελληνικής Βουλής»>
Ντροπή και Οργή. Οι πάντες όμως να ενθυμούνται: Όλες οι Χούντες έχουν ημερομηνία Λήξης!
--Ο κ. Δημήτρης Αντωνίου είναι χειρουργός με PhD στην ανοσολογία του καρκίνου με άριστα από το Παν/μιο Αθηνών, απόφοιτος του Βασιλικού Κολεγίου Χειρουργών της Μ.Βρεττανίας (FRCS), με Masters στα Ανώτατα Μαθηματικά από το παν/μιο του Auckland της Ν. Ζηλανδίας, με 2ο Phd από το παν/μιο αυτό στην Κβαντική Ιατρική, ενώ έχει πτυχίο Φιλοσοφίας από το Oxford College Αγγλίας και είναι φοιτητής στο ανοιχτό παν/μιο Πάτρας στο τμήμα του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού. Συγγραφέας πολλών και πολυσχιδών βιβλίων ιατρικής, μαθηματικών και τέχνης-αισθητικής-φιλοσοφίας. Επίσης είναι μηνυτής τω ν βουλευτών που ψήφισαν το Μνημόνιο.
Γράφει ο
Δημήτρης Αντωνίου
Δημήτρης Αντωνίου
Α) Οι δύο εισηγήτριες Μαίρη Σαρπ και Σπυριδούλα Χρυσικοπούλου θαπροτείνουν να απορριφθούν όλες οι προσφυγές, καθώς το Μνημόνιο (Ν.3845/2010) είναι συνταγματικό και σύμφωνο με την ευρωπαϊκή και διεθνή νομοθεσία.
Σύμφωνα με τις εισηγήσεις, ο λόγος ακυρώσεως, ότι ο ν. 3845/2010 είναι ανυπόστατος διότι κατά την ψήφισή του δεν συγκεντρώθηκε η απαιτούμενη κατ' άρθρο 28 παράγραφος 2 του Συντάγματος αυξημένη πλειοψηφία των 3/5 του όλου αριθμού των βουλευτών, είναι απορριπτέος, διότι ερείδεται στην εσφαλμένη εκδοχή ότι το Μνημόνιο αποτελεί διεθνή σύμβαση.
Β) Ανακοίνωση του ΣτΕ
Εξάλλου, για το ζήτημα των εισηγήσεων του Μνημονίου το ΣτΕ εξέδωσε Δελτίο Τύπου, στο οποίο, μεταξύ των άλλων, αναφέρει:
Το Μνημόνιο, δεν αποτελεί διεθνή συνθήκη κατά την έννοια της Σύμβασης της Βιέννης περί του Δικαίου των Συνθηκών.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ του (μη-νομικού) ΠΟΛΙΤΗ
Διευκρίνηση: Η αρχική (πρώτη) Δανειακή Σύμβαση που υπεγράφη μεταξύ της Ελληνικής Κυβέρνησης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του ΔΝΤ (συνολικά αναφερομένων στο εξής ως «Τρόικα» (βλ. παρακάτω)), που υπεγράφη την 08-05-2010 στις Βρυξέλλες, καθώς και το Μνημόνιο Οικονομικής Συνεργασίας και Κατανόησης μεταξύ των παραπάνω συμβαλλομένων, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ της 10-16/06/2010 (34ο τεύχος) ως ένθετο ξεχωριστό τεύχος και στις σελίδες του οποίου θα αναφέρομαι ως «Επ1, σελ….».
Το δεύτερο Μνημόνιο που υπεγράφη την 06-08-2010 δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ της 2-9/09/2010 (46ο τεύχος) ως ένθετο επίσης ξεχωριστό τεύχος (επιμεληθέν από τον Νότη Μαριά, αναπληρωτή καθηγητή Κρήτης), και στις σελίδες του οποίου θα αναφέρομαι ως «Επ2, σελ….».
Την 16-02-2010 τυπικά (άτυπα από την 02-12-2009) με την απόφαση του Συμβουλίου των Υπουργών της ΕΕ (Εcofin)) η Ελλάδα ετέθη σε αυστηρή επιτήρηση με όρους στην ψήφιση των οποίων δεν συμμετείχε η Ελλάδα -σε εφαρμογή του άρθρου 126 παρ.9 και 13 του Ευρωσυντάγματος, με την οποία αφηρέθη από την Ελλάδα το δικαίωμα ψήφου στις αποφάσεις της ΕΕ σχετικά με οικονομικά μέτρα που αφορούσαν και την ίδια της Ελλάδα.
Στην συνέχεια τα οι αρχηγοί των κρατών-μελών της ΕΕ (πιστωτές) αποφάσισαν την δημιουργία του Μηχανισμού Δημοσιονομικής Σταθερότητας (ΜΔΣ) -χωρίς την Ελλάδα! -την 25-03-2010, ο οποίος (Μηχανισμός) ενεργοποιήθηκε με την ομόφωνη Συμφωνία-Δήλωση των αρχηγών-κρατών της ΕΕ (πιστωτών) την 11-04-2010 (ερήμην και πάλι της Ελλάδος).
Ο Μηχανισμός αυτός προέβλεπε την χορήγηση διμερών δανείων στην Ελλάδα υπό την προϋπόθεση υπογραφής μιας (Διεθνούς) Δανειακής Σύμβασης Διευκόλυνσης της Ελλάδος με τους παραπάνω πιστωτές (κράτη-μέλη της ΕΕ), με τρόπο ώστε «Η Δανειακή Σύμβαση παραπέμπει στο κείμενο της Συμφωνίας των Πιστωτών, δηλαδή στην Συμφωνία για την παροχή στην Ελλάδα στήριξης σταθερότητας μέσω των κοινά οργανωμένων διμερών δανείων, η οποία προηγήθηκε της (Διεθνούς) Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης (*) προκειμένου να ρυθμίσουν τις μεταξύ των σχέσεις» (βλ.Αιτιολογική Έκθεση του σχεδίου νόμου για την Δανειακή Σύμβαση-ΕΠ1-σελ.6-7 και το άρθρο 4 παρ.1-3 της Συμφωνίας μεταξύ των Πιστωτών-ΕΠ1-σελ.53-54). Η Δανειακή Σύμβαση υπεγράφη τελικά την 08-05-2010.
(*) Το ότι η Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης είναι μια Διεθνή Σύμβαση το έχει παραδεχτεί και η ίδια η Κυβέρνηση δια του «υπουργού» οικονομικών το οποίο σε ανακοίνωσή του την 07-05-2010 ομολογεί: «όπως όμως τόνισε σήμερα στην Βουλή ο υπουργός οικονομικών, όπως είναι πολιτικά αναγκαίο και όπως προέβλεπε η αρχική διατύπωση του ν.3845/2010, όλες οι δανειακές και άλλες συναφείς συμβάσεις θα υποβληθούν για κύρωση στην Βουλή. Η πρώτη μάλιστα δανειακή σύμβαση θα κατατεθεί για κύρωση στην Βουλή τις προσεχείς ημέρες» !!! Έκτοτε έχουν περάσει 6 μήνες και η Διεθνή αυτή Δανειακή Σύμβαση ΔΕΝ έχει έρθει προς κύρωση στην Βουλή! και συνεπώς η (Διεθνής) Δανειακή Σύμβαση ΔΕΝ έχει μέχρι σήμερα κυρωθεί με κυρωτικό νόμο από την Βουλή, κατά παράβαση του άρθρου 28 παρ.2-3 Συντ. (βλ. και παρακάτω).
Η Συμφωνία μεταξύ των Πιστωτών και η Δανειακή Σύμβαση στην συνέχεια ενσωματώθηκαν άρρηκτα με τον ν.3845/6-5-2010, ο οποίος ονομάστηκε «Μνημόνιο Οικονομικής Συνεννόησης» (εφεξής «Μνημόνιο») και μάλιστα για την υπογραφή και την ενεργοποίηση της Δανειακής Σύμβασης (η οποία υπεγράφη την 08-05-2010) αναγκαία προϋπόθεση ήταν η ψήφιση τον Μνημονίου (ν.3845/2010), όπως προβλέπεται στο Προοίμιο παρ.6-7 (ΕΠ1-σελ.13-14), το άρθρο 3 παρ.4(γ) της Δανειακής Σύμβασης (ΕΠ1-σελ.17) και στην Αιτιολογική Έκθεση του (μελλοντικού!) νόμου για την Δανειακή Σύμβαση-ΕΠ1-σελ.6-7) (βλ. επίσης και ΕΠ2-σελ.7-10).
Ο νόμος 3845/2010 πράγματι ψηφίστηκε από την Βουλή (με απλή πλειοψηφία 151 βουλευτών) την 06-05-2010, ήτοι δύο ημέρες πριν την ψήφιση της Δανειακής Σύμβασης. Τέλος, στο κείμενο της Δανειακής Σύμβασης περιλαμβάνεται αυτούσιο και το Μνημόνιο (ν.3845/2010) (ΕΠ1-σελ. 75-τέλος).
Αντίστροφα και ο ν.3845/2010 συνδέεται, ενσωματώνει και ενσωματώνεται στην Δανειακή Σύμβαση, τις αποφάσεις των κρατών-μελών για την σύσταση του Μηχανισμού Στήριξης της Ελλάδος και την Συμφωνία των, ως εξής: Το Μνημόνιο (ν.3845/2010) και στο άρθρο 1 παρ.1-3 ενσωματώνει (κι ενσωματώνεται) ως αναπόσπαστο Παράρτημά Ι την απόφαση των κρατών-μελών της 25-03-2010 και ως Παράρτημα ΙΙ την Συμφωνία των κρατών μελών της 11-04-2010 (ενώ το Μνημόνιο καθαυτό συνιστά τα παραρτήματα ΙΙΙ-ΙV του ν.3845/2010). Επίσης η παραπάνω αμφίδρομη ενσωμάτωση προβλέπεται επίσης στην τελευταία παράγραφο της σελ.3 της Εισηγητικής Έκθεσης του Μνημονίου, καθώς και στην Αιτιολογική Έκθεση του Σχεδίου (μελλοντικού!) Νόμου της Δανειακής Σύμβασης (ΕΠ1-σελ.6-7).
+ Με τους παραπάνω τρόπους η Συμφωνία μεταξύ των κρατών-μελών, οι αποφάσεις των για την ίδρυση και λειτουργία του Μηχανισμού Στήριξης της Ελλάδος, η Δανειακή Σύμβαση της Ελλάδος με την Τρόικα και το Μνημόνιο (ω.3845/2010) ενσωματώνονται αρρήκτως μεταξύ των. Συνεπώς η Αντισυνταγματικότητα και το Αξιόποινο της Δανειακής Σύμβασης συμπαρασύρει στην Αντισυνταγματικότητα και στον Αξιόποινο χαρακτήρα και το Μνημόνιο, όπως θα αποδείξω αμέσως παρακάτω. +
Αναλυτικότερα, με το άρθρο 3 του ν.3845/2010 συστήνεται –με την ισότιμη συμμετοχή της Ελλάδος και της «Τρόικας» (ήτοι των Κρατών-μελών της ΕΕ, της ΚΕΤ και του ΔΝΤ) -το διττό Μνημόνιο: α) Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής και β) Μνημόνιο Συνεννόησης (εφεξής «Μνημόνιο») το οποίο αποτελεί το Παράρτημα ΙΙΙ του ν.3845/2010. Το Μνημόνιο (ν.3845/2010) στα επόμενα άρθρα του καθορίζει συγκεκριμένα οικονομικά μέτρα τα οποία η Ελληνική Κυβέρνηση οφείλει αναγκαστικά να πάρει σε εφαρμογή της Δανειακής της Σύμβασης και των αποφάσεων-συμφωνιών των Πιστωτών της την 25-03-2010 και 11-04-2010 αντίστοιχα.
Συνεπώς, το Μνημόνιο (ο ν.3845/2010) και η Διεθνής Δανειακή Σύμβαση αποτελούν ΕΝΙΑΙΟ ΝΟΜΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ, διότι το ένα ενσωματώνει και ενσωματώνεται στο άλλο. Για τον λόγο αυτό το ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΕΙΝΑΙ ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗ, όπως ακριβώς είναι και η Δανειακή Σύμβαση της Ελλάδος με την Τρόικα.
Αυτή είναι η απάντηση στην απαράδεκτη –σε βαθμό εγέρσεως υπόνοιας δολιότητας- εκτίμησης των εισηγητών του ΣτΕ ότι –δήθεν- το Μνημόνιο (ως αναπόσπαστο μέρος της Διεθνούς Δανειακής Σύμβασης) ΔΕΝ συνιστά ΔΙΕΘΝΗ ΣΥΜΒΑΣΗ!
Από τα παραπάνω όμως προκύπτει και το εξής διαλεκτικό ερώτημα: Οι προσφεύγοντες ετόνισαν, ή πρόκειται να προβάλουν τα παραπάνω επιχειρήματά μας για την ιδιότητα της Διεθνούς Σύμβασης της επίδικης Δανειακής Σύμβασης? Το ξέχασαν ή δεν το ήξεραν? Ή το ξέχασαν επίτηδες? Δυστυχώς πιστεύω το τελευταίο.
Στην συνέχεια το ΕCOFIN, σε εφαρμογή του άρθρου 126 παρ.9 και 136 της Συνθήκης της Λισσαβόνας εξέδωσε την αρ.2010/320/ΕΕ απόφασή του (OJ, 145, 11-6-2010, σελ.6) με την οποία τροποποίησε την προγενεστέρα του απόφαση της 16-02-2010, ως προς τους όρους επιτήρησης της χώρας και με την οποία ενσωματώνει το Μνημόνιο της 06-05-2010.
Τέλος η Επιτροπή εξέδωσε την αρ.COM(2010)440/19-08-2010 απόφασή της με την οποία τροποποιούσε και πάλι την αρ.2010/320/ΕΕ απόφασή της- και πάλιν ερήμην της Ελλάδος- ως προς τους όρους επιτήρησης της Ελλάδος και εφαρμογής του Μνημονίου της 06-05-2010, αλλά και ενσωματώνει τις ρυθμίσεις του Νέου Μνημονίου (Δεύτερου) που υπεγράφη την 06-08-2010 (βλ. παρακάτω).
Από τα παραπάνω γεγονότα προκύπτει ότι το Μνημόνιο (ν.3845/2010) ενσωματώνεται και ενσωματώνει την Διεθνή Δανειακή Σύμβαση της Ελλάδος με τα κράτη-μέλη της ΕΕ (πιστωτές) και με τις δύο αποφάσεις-συμφωνίες (πιστωτών) των κρατών-μελών της ΕΕ της 25-03-2010 και 11-04-2010 αντίστοιχα. Συνεπώς ενδεχόμενη αντισυνταγματικότητα της Διεθνούς Δανειακής Σύμβασης επιφέρει αναγκαστικά και ακυρότητα και του (των) Μνημονίου (ων), όπως πράγματι θα αποδείξω ότι ισχύει και μάλιστα σε συνθήκες διάπραξης του Εγκλήματος της Εσχάτης Προδοσίας από την Ελληνική Κυβέρνηση και μέρους της Βουλής.
Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι η Ελληνική Κυβέρνηση έφερε προς ψήφιση και ψηφίστηκε την 15-03-2010 τον ν.3833/2010 (ΦΕΚ Α.40/15-03-2010), ήτοι πριν την σύναψη της Δανειακής Σύμβασης (08-05-2010) και της ψήφισης του ν.3845/06-05-2010, με τον οποίο ελήφθησαν επώδυνα για τους Έλληνες οικονομικά μέτρα- στο πνεύμα της ήδη συζητούμενης Δανειακής Σύμβασης- ο οποίος (ν.3833/2010) παραπέμπει ευθέως στην προσεχή!! Δανειακή Σύμβαση (και το Μνημόνιο), όπως προκύπτει από τις 3-5 παραγράφους της 1ης σελίδας της Αιτιολογικής Έκθεσης του νόμου αυτού.
Επαναλαμβάνω:
Αυτή είναι η απάντηση στην απαράδεκτη –σε βαθμό εγέρσεως υπόνοιας δολιότητας- εκτίμησης των εισηγητών του ΣτΕ ότι –δήθεν- το Μνημόνιο (ως αναπόσπαστο μέρος της Διεθνούς Δανειακής Σύμβασης) ΔΕΝ συνιστά ΔΙΕΘΝΗ ΣΥΜΒΑΣΗ!
Από τα παραπάνω όμως προκύπτει και το εξής διαλεκτικό ερώτημα: Οι προσφεύγοντες ετόνισαν, ή πρόκειται να προβάλουν τα παραπάνω επιχειρήματά μας για την ιδιότητα της Διεθνούς Σύμβασης της επίδικης Δανειακής Σύμβασης? Το ξέχασαν ή δεν το ήξεραν? Ή το ξέχασαν επίτηδες? Δυστυχώς πιστεύω το τελευταίο.
Τέλος οι εισηγήτριες του ΣτΕ λένε στην εισήγησή τους:
«Για το ίδιο θέμα θα αναφέρουν ακόμη ότι "ούτε με τις διατάξεις του ν. 3845/2010 αναγνωρίζονται εξουσίες σε όργανα διεθνών οργανισμών, περιορίζουσες καθ' οιονδήποτε τρόπο την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας, η ελληνική δε κυβέρνηση διατηρεί την κατ' άρθρο 82 του Συντάγματος εξουσία της για τη χάραξη της γενικής πολιτικής της χώρας».
Εδώ θα παραθέσω μόνο δύο σειρές από την 2η παρ. της 1ης σελ. του Παραρτήματος IV του Μνημονίου (παρ.3 του άρθρου 1 του ν.3845/2010):
«Οι αρχές δεσμεύονται να διαβουλεύονται με την «Τρόικα» για την υιοθέτηση πολιτικών που δεν συνάδουν με αυτό το Μνημόνιο»!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Δηλ. για οτιδήποτε θέλει να αποφασίσει η «Ελληνική Βουλή» (ως εκφραστής της ελεύθερης βούλησης του λαού-άρθρο 1 Συντ.) με νόμο, θα πρέπει να έχει (η Βουλή) πρώτα την έγκριση της Τρόικας, η οποία διατηρεί κυριαρχικό και εξουσιαστικό δικαίωμα VETO στις αποφάσεις της «Ελληνικής Βουλής»>
Ντροπή και Οργή. Οι πάντες όμως να ενθυμούνται: Όλες οι Χούντες έχουν ημερομηνία Λήξης!
--Ο κ. Δημήτρης Αντωνίου είναι χειρουργός με PhD στην ανοσολογία του καρκίνου με άριστα από το Παν/μιο Αθηνών, απόφοιτος του Βασιλικού Κολεγίου Χειρουργών της Μ.Βρεττανίας (FRCS), με Masters στα Ανώτατα Μαθηματικά από το παν/μιο του Auckland της Ν. Ζηλανδίας, με 2ο Phd από το παν/μιο αυτό στην Κβαντική Ιατρική, ενώ έχει πτυχίο Φιλοσοφίας από το Oxford College Αγγλίας και είναι φοιτητής στο ανοιχτό παν/μιο Πάτρας στο τμήμα του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού. Συγγραφέας πολλών και πολυσχιδών βιβλίων ιατρικής, μαθηματικών και τέχνης-αισθητικής-φιλοσοφίας. Επίσης είναι μηνυτής τω ν βουλευτών που ψήφισαν το Μνημόνιο.
