Κόκκινη κάρτα... στην Ευρωπαϊκή Ένωση Επειδή άναψαν το πράσινο φως για ντόμινο χρεοκοπιών μετά το 2013 και τώρα παριστάνουν ότι… στηρίζουν τις προσπάθειες.

Οι αποφάσεις της 11ης Μαρτίου στο Eurogroup, που επικυρώθηκαν στις 25 Μαρτίου από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, έλαβαν την επικοινωνιακή ονομασία «Σύμφωνο για το Ευρώ», αλλά ουσιαστικά δεν είναι παρά το «Σύμφωνο της Πτώχευσης», καθώς και επισήμως ανοίγουν την πόρτα για χρεοκοπία των υπερχρεωμένων χωρών.

Επιπλέον, έπραξαν αυτό που όλοι εξόρκιζαν – ανάμεσά τους και ο Έλληνας πρωθυπουργός τον Νοέμβριο του 2010: Ενέταξαν στην αναδιάρθρωση και τους ιδιώτες. Με μια διαφορά: Μετά την χρεοκοπία μιας χώρας, πρώτο θα παίρνει πίσω τα χρήματά του το ΔΝΤ, μετά οι δανειστές κράτη-μέλη της ΕΕ και τελευταίοι οι Ιδιώτες, των οποίων έτσι οι επισφάλειες αυξάνουν.

Κατόπιν τούτου, καθίσταται αδύνατον για μια χώρα να βγει στις αγορές, αφού οι ιδιώτες δεν θα φανούν πρόθυμοι να δανείσουν αυτούς που – και με τη βούλα – έχουν καταστεί υποψήφιοι για χρεοκοπία. Αν το κάνουν, θα είναι με πολύ υψηλά επιτόκια, που θα επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο τον ήδη βαρύ δανεισμό των χωρών αυτών.

Για τον λόγο αυτό και οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης, αμέσως μετά τις αποφάσεις αυτές, έσπευσαν να υποβαθμίσουν οικονομίες, τράπεζες και οργανισμούς των υπερχρεωμένων χωρών.

Στην Ελλάδα, όμως, οι καταστροφικές αυτές αποφάσεις παρουσιάστηκαν ως «σημαντικές» και «ιστορικές». Για επικοινωνιακούς καθαρά λόγους και ενώ η κυβέρνηση αποδέχθηκε και το «Μνημόνιο των 17», χωρίς καμιά διαπραγμάτευση.