Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Αν ρωτήσει κανείς τι έχει κάνει η νέα κυβέρνηση των μεγάλων προσδοκιών και των μεγάλων ψεμάτων μέσα στους πρώτους δύο μήνες της αλλοπρόσαλλης ζωής της, η μόνη λογική απάντηση που μπορεί να λάβει είναι τρεις λέξεις:

Προπαγάνδα, προπαγάνδα, προπαγάνδα.

Έχουν περάσει δυο μήνες – οι πιο κρίσιμοι μήνες για τη χώρα – με βαφτίσια, συνεντεύξεις, life style με μαντηλάκια και κασκόλ, κρυφτούλι με την τρόικα από ξενοδοχείου εις ξενοδοχείον, λεονταρισμούς, αντιφατικές δηλώσεις.

Έχει υπογραφεί μια συμφωνία, αλλά τίποτε δεν έχει προχωρήσει – το αντίθετο.

Η συμφωνία αυτή, αν και έχει δημοσιοποιηθεί και είναι ξεκάθαρη, αποκρύπτεται συστηματικά, την ερμηνεύει ο καθένας κατά πώς τον βολεύει, ουδείς έχει μπει στον κόπο να την αναλύσει αράδα – αράδα και να την εξηγήσει στον λαό και τελικά έχει καταντήσει το… μυστικότερο κείμενο μετά τη Συμφωνία του Ραμπουιγιέ!

Η χώρα γελοιοποιείται διεθνώς, απομονώνεται με τον χειρότερο τρόπο, η εξωτερική πολιτική παραπαίει, οι συμμαχίες της αμφισβητούνται για πρώτη φορά, τρέχουμε από την αγκαλιά του ενός στην αγκαλιά του άλλου – και πάλι μόνοι είμαστε.

Καθημερινά η κυβέρνηση πέφτει πάνω σε τοίχους και το επόμενο που σκέπτεται να κάνει είναι άλλο ένα… τελετουργικό βάφτισης.

Φωνάζουν όλοι μαζί ότι «μνημόνια τέλος», ενώ έχουν ήδη βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους.

Κραυγάζουν ότι «λιτότητα τέλος» και έχουν οδηγήσει τη χώρα σε τέτοια πιστωτική ασφυξία, που φέρνουν άρον άρον τροπολογίες για να «σκουπίσουν» ό,τι χρήματα υπάρχουν, να στραγγίξουν τη χώρα από όλα της τα διαθέσιμα.

Και αντί να καθίσουν να δουλέψουν για να βγει η χώρα από το πρωτοφανές αδιέξοδο, ζητούν διμερείς συναντήσεις με την κ. Μέρκελ και πενταμερείς με όλους τους υπόλοιπους.

Την ώρα που οι υποχρεώσεις τρέχουν και οι κίνδυνοι μας ζώνουν από όλες τις πλευρές…