Ήλθε (πάλι) η ώρα να καλωσορίσουμε τον κασίδη; Αν κατάλαβα καλά από όσα είπε ο κ. Αλέξης Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη, ήλθε η ώρα να καλωσορίσουμε και πάλι τον κασίδη στη χώρα των πρωτάρηδων κουρέων.

Η απάντηση του επικεφαλής της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ κατά τη συνέντευξη Τύπου στη συμπρωτεύουσα στο ερώτημα γιατί να πιστέψουν οι Έλληνες ότι εσείς θα πράξετε όλα όσα όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις έχουν υποσχεθεί, ήταν σαφής:

Μα επειδή εμάς δεν μας έχουν δοκιμάσει! Και αφού δεν τον δοκιμάσαμε, ας τον δοκιμάσουμε κι’ αυτόν και μετά βλέπουμε!

Αν κατάλαβα επίσης καλά, ο κ. Τσίπρας δεν ζητά ευθέως εκλογές – και σωστά αφού ήδη έγιναν δύο – αλλά παραίτηση της κυβέρνησης (δηλαδή εκλογές) ή, ακόμη καλύτερα, να του παραχωρηθεί η εξουσία.

Αλλά ακόμη και αν αυτό συμβεί – κάτι που θα οδηγήσει αμέσως σε άτακτη χρεοκοπία χωρίς καν να προλάβουμε να φθάσουμε σε εκλογές – ο κ. Τσίπρας θέλει μεγάλη πλειοψηφία, διότι δεν του αρκεί η… μικρή!

Και επειδή όλα όσα υπόσχεται ο κ. Τσίπρας – παραγωγική ανασυγκρότηση του κράτους και τα λοιπά – αντιλαμβάνεται και ο ίδιος ότι δεν υπάρχει χρόνος να τα φέρει σε πέρας, επιμένει να ζητά μορατόριουμ (μετά στάσης πληρωμών, φυσικά) και αντιμετώπιση της Ελλάδας με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίστηκε η Γερμανία το 1953!

Κι’ η μυλωνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες, δηλαδή.

Πιστεύει δηλαδή πως είναι δυνατόν οι μεν κουτόφραγκοι να συνεχίσουν να πληρώνουν, οι δε ελληνικές κυβερνήσεις να συνεχίζουν να σφυρίζουν πελατειακά, αντιπαραγωγικά και αντιαναπτυξιακά.

Φυσικά, το 2012 δεν έχει καμιά σχέση με το 1953. Τότε η Ευρώπη έβγαινε από έναν παγκόσμιο πόλεμο και ετοιμαζόταν για έναν καινούργιο πόλεμο, που ήταν ο Ψυχρός Πόλεμος.

Η Γερμανία είχε κοπεί στα δύο, με το ένα κομμάτι της στην επιρροή της Δύσης και το άλλο στην επιρροή της Σοβιετικής Ένωσης.

Αυτό σημαίνει πως δεν υπήρχε η παραμικρή περίπτωση οι Αμερικανοί να εγκαταλείψουν αβοήθητη τη Δυτική Γερμανία, διότι γνώριζαν πως θα κατέρρεε και θα κατελαμβάνετο αμαχητί από τον Έριχ Χόνεκερ, για λογαριασμό των Σοβιετικών.

Τι σχέση έχουν όλα αυτά με το σήμερα;

Φυσικά και η Ελλάδα βρίσκεται σε ευαίσθητη και εν εξεγέρσει γεωστρατηγική περιοχή.

Φυσικά και αυτό λαμβάνεται υπ’ όψη από τους δανειστές – διαφορετικά θα μας είχαν πετάξει στα σκουπίδια από καιρό.

Αλλά δεν υπάρχει σφαίρα επιρροής αλά Σοβιετική Ένωση, στην οποία κινδυνεύει να περάσει η Ελλάδα.

Το μόνο που θα συμβεί είναι η απόλυτη καταστροφή της χώρας με εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις, που οι Ευρωπαίοι (διότι δεν υπάρχει κανένας άλλος διαθέσιμος, εκτός κι’ αν ο ΣΥΡΙΖΑ προτιμά να τεθούμε υπό αμερικανική προστασία) θα κληθούν να αντιμετωπίσουν με αποστολή τροφίμων, φαρμάκων, ίσως και αστυνομικών και ευρωπαϊκού στρατού.

Ο κ. Τσίπρας υποστηρίζει πως οι δανειστές μας έχουν χρησιμοποιήσει την Ελλάδα ως πειραματόζωο.

Σωστά – και σ’ αυτήν την κατάσταση μας οδήγησε ο κ. Παπανδρέου και όλοι όσοι τον στήριξαν για να το πράξει και μετά πέρασαν στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ και τώρα καταγγέλλουν τον Γιώργο, αλλά και τον εαυτό τους!

Μόνο που αυτό έγινε και πρέπει να είναι κανείς πολύ ανιστόρητος για να πιστέψει πως μπορεί να αλλάξει και παρ’ όλα αυτά να συνεχίσουμε να ζούμε κανονικά.

Υποστηρίζει επίσης ο κ. Τσίπρας πως αν οι Ευρωπαίοι δεν είχαν συναίσθηση ότι η κρίση είναι ευρωπαϊκή και πως έξοδος χώρας από το ευρώ θα συνιστούσε μεγάλο κίνδυνο για το σύνολο της ευρωζώνης, θα είχαν ξεμπερδέψει μαζί μας από την αρχή της κρίσης.

Σωστά. Αλλά ακριβώς επειδή οι Ευρωπαίοι τα γνωρίζουν όλα αυτά, επί τρία χρόνια δεν κάνουν άλλη δουλειά από το να αναζητούν ανώδυνο τρόπο εξόδου της Ελλάδας (σε περίπτωση που δεν τηρήσει όσα υπέγραψε).

Τρία χρόνια τώρα δεν κάνουν άλλη δουλειά, από ασκήσεις επί χάρτου και δεν παίρνουν άλλες αποφάσεις από αυτές που θωρακίζουν την ευρωζώνη για την περίπτωση που θα χρειαστεί να αποπεμφθεί η Ελλάδα.

Μια τέτοια απόφαση είναι και η πρόσφατη (της 12ης Σεπτεμβρίου) του γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου.

Για όσους δεν κατάλαβαν, δεν πρόκειται για απόφαση ενίσχυσης της Ελλάδας, αλλά για απόφαση ενίσχυσης της ευρωζώνης.

Σύμφωνα με αυτήν, του λοιπού η Γερμανία θα μπορεί να λαμβάνει μέρος σε μηχανισμούς στήριξης έως του ποσού των 190 δις ευρώ. Για ποσό μεγαλύτερο του ανωτέρω θα χρειάζονται αποφάσεις των δύο γερμανικών κοινοβουλίων.

Μπορούν δηλαδή με το ποσό των 190 δις ευρώ να σώσουν την Ισπανία, να περιορίσουν έτσι την κρίση στο Νότο και αν χρειαστεί να σώσουν και την Ιταλία με αποφάσεις των κοινοβουλίων τους.

Με αυτόν τον τρόπο, η Γερμανία θα σώσει δύο μεγάλες αγορές για τα προϊόντα της και επομένως θα παρέλκει η σωτηρία της Ελλάδας, που άλλωστε, λόγω της βαθιάς ύφεσης, έχει πάψει να αποτελεί αγορά άξια να ασχοληθεί κανείς μαζί της.

Επομένως, με συγχωρείτε αλλά δεν πρόκειται για σύγκρουση δύο διαφορετικών αντιλήψεων (όπως μας είπε την Κυριακή ο κ. Τσίπρας και όπως μας είχε πει τον Σεπτέμβριο του 2009 ο κ. Παπανδρέου).

Πρόκειται για μονόδρομο. Διαφορετικά, υπάρχει και ο δρόμος των κομμωτικών ασκήσεων στου κασίδη το κεφάλι.