Γράφει ο
Νίκος Ερρίκου Ιωάννου

Πέρασε ένα τέταρτο αιώνος από εκείνον τον Αύγουστο το 1996. Στις 11 του μηνός λυσσασμένοι γκρίζοι λύκοι ποδοπάτησαν τον 24χρονο Τάσο Ισαάκ και εξακολούθησαν να τον χτυπούν βάναυσα με σιδηρολοστούς στο κεφάλι ακόμα και αφού παρέδωσε το πνεύμα.

Τρεις μέρες αργότερα, στην κηδεία του, εδολοφονήθη εν ψυχρώ ο ξάδελφός του Σολωμός Σολωμού 27 ετών που αναρριχήθηκε στον παράνομο ιστό για να κατεβάσει τη σημαία της ντροπής και της κατοχής, από την πατρώα Γη.

Η πράξη του δολοφόνου επιβραβεύθη και έγινε υπουργός σε μία από τις κυβερνήσεις ανδρεικέλων της Άγκυρας. Πιθανότατα δε κυκλοφορεί αυτή τούτη τη στιγμή με διαβατήριο της Κυπριακής Δημοκρατίας!

Πόσοι γνωρίζαμε μέχρι τώρα την Ελληνοαμερικανίδα βουλευτή Dina Titous; Αντί να σπαταλούμε τις δυνάμεις και τη δραστηριότητά μας μόνο σε προσωπικά ωφέλιμες κινήσεις και αλληλοφάγωμα, τουλάχιστον να της πούμε ένα μεγάλο Ευχαριστώ και Μπράβο για την πρωτοβουλία της να χαρακτηριστούν τρομοκρατική οργάνωση οι γκρίζοι λύκοι και να σταθούμε δίπλα της. Εμείς, οι απλοί πολίτες, αλλά και οι Κυβερνήσεις μας (Ελλάδος-Κύπρου) που δέχονται πλήγματα, υπονομεύονται και απειλούνται από αυτούς και τον αδιαμφισβήτητο καθοδηγητή τους.

Εκτός και αν συμπλεύσουμε μ’ αυτούς που πρεσβεύουν ότι το ματωμένο «Δεν Ξεχνώ» δηλητηριάζει το κλίμα και την προοπτική «επανένωσης» της πατρίδος μας που θα προκύψει μυστηριωδώς μέσα από ατέρμονες συνομιλίες κωφών.

Μόνο η αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων μπορεί να ανοίξει μια χαραμάδα ελπίδας για διαρκή και βιώσιμη Λύση.