Γράφει ο
Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος

Η πορεία της χώρας μας με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και η εκλογή νέας ηγεσία στη Νέα Δημοκρατία είναι τα δύο μείζονα θέματα της επικαιρότητας. Όπως και αν θέλησε να  ωραιοποιήσει την κατάσταση ο κ. Τσίπρας στις προγραμματικές του δηλώσεις η ωμή πραγματικότητα είναι πως η κυβέρνησή του οφείλει να κινηθεί πάνω στις ράγες του τρίτου μνημονίου. Γι’ αυτό και είναι βέβαιο πως θα συνεχίσει να προβάλει στην κοινή γνώμη τη λογική της εικονικής πραγματικότητας και, με την προπαγάνδα, να επιχειρεί, κατά τα σοσιαλιστικά πρότυπα της δεκαετίας του 1980, να διατηρεί μιαν ανύπαρκτη ελπίδα.

Ένα παράδειγμα. Ο κ. Τσίπρας στο ταξίδι του στις ΗΠΑ, με πολυμελή συνοδεία, ζήτησε επενδύσεις. Η ενέργειά του θυμίζει αυτήν του σοσιαλιστή ηγέτη των Ινδιών Παντίτ Νεχρού. Και αυτός είχε ζητήσει από τους επιχειρηματίες των ΗΠΑ επενδύσεις. Για να τους πείσει τους διαβεβαίωνε ότι δεν ήταν αντίθετος προς τις ιδιωτικές επιχειρήσεις,  πρόσθετε όμως προς τους υποψήφιους επενδυτές: «Σας διαβεβαιώνω ότι δεν θα τις απαλλοτριώσουμε πριν περάσει μια δεκαετία...».

Ο Έλληνας πρωθυπουργός, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε τονίσει στη Βουλή, πως όταν ο ΣΥΡΙΖΑ θα γινόταν κυβέρνηση θα καταργούσε τις επενδύσεις που προωθούσε το ΤΑΙΠΕΔ...Πώς να έρθουν έτσι επενδύσεις στη χώρα; Και τώρα   προσκαλεί επενδυτές να φέρουν τα κεφάλαιά τους  στην Ελλάδα, ενώ την ίδια ώρα κλείνει την επένδυση του χρυσού στη Χαλκιδική, αναστέλλει την αξιοποίηση του Ελληνικού και των αεροδρομίων της περιφέρειας, και διστάζει να προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση της χρήσης των λιμανιών και στη δημιουργία ανταγωνισμού στον τομέα της ενέργειας...  

Στην τραγική αυτή κατάσταση που βρίσκεται η χώρα οι πολίτες που ψηφίζουν Νέα Δημοκρατία καλούνται να εκλέξουν τον νέο Αρχηγό της. Η έξοδος από τα μνημόνια και η επιστροφή της πραγματικής ελπίδας είναι μια πρόκληση για τον νέο ηγέτη του Κόμματος. Οφείλει να ανοιχτεί στην κοινωνία, να δημιουργήσει μια ανοιχτή και δίκαιη κοινωνία, που να ησυχάζει τους ηλικιωμένους και να εμπνέει τη νεολαία. Η αναγέννηση πρέπει να ξεκινήσει από τη λειτουργία και τη στελέχωση του ιδίου του Κόμματος.

Αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. Η αναδιοργάνωση είναι πολύ δυσκολότερη της οργάνωσης από την αρχή. Νοοτροπίες δεκαετιών δεν ξεριζώνονται εύκολα, ούτε πρόσωπα που λόγω νεποτισμού και ευνοιοκρατίας έχουν βιδωθεί σε θέσεις, μπορούν, χωρίς αντιδράσεις, να αντικατασταθούν... Είναι επίσης δύσκολο να καταργηθούν απολιθωμένες νοοτροπίες και απαρχαιωμένες αντιλήψεις και να μπει στο Κόμμα ένας φρέσκος - υγιεινός αέρας. Αν δεν υπάρξει μια άμεση, ριζική και αποτελεσματική αλλαγή σε όλα, τότε το Κόμμα της ΝΔ θα καρκινοβατεί και θα μπει στη δίνη της παρακμής και της διάλυσης, κάτι πολύ δυσάρεστο για την πολιτική ζωή του τόπου και για το μέλλον της χώρας.