Γράφει ο
Πέτρος Ι. Παραράς

        Στην επόμενη Βουλή, η Ν. Δημοκρατία (ΝΔ), ως πλειοψηφία, ή δεν θα ασχοληθεί, κατά την πρώτη Σύνοδο, με τις προτεινόμενες για αναθεώρηση διατάξεις ή θα τις καταψηφίσει, όπως έχει δικαίωμα. Στην περίπτωση αυτή, για την εκλογή του ΠτΔ θα τηρηθεί η διαδικασία του άρθρου 32, η εφαρμογή της οποίας όμως δεν φαίνεται να καταλήξει, με τις απαιτούμενες αυξημένες πλειοψηφίες, σε εκλογή ΠτΔ. Άρα, η επόμενη Βουλή θα διαλυθεί υποχρεωτικώς αρχές του 2020! Έτσι, μετά τη διάλυση της παρούσης Βουλής και την ανάδειξη νέας, μέχρι τέλος Οκτωβρίου 2019, θα έχουμε πάλι εκλογές, ώστε η μεθεπόμενη Βουλή να επιλέξει οριστικά τον ΠτΔ της προσεχούς πενταετίας. Αυτό όμως θα είναι καταστροφικό τόσο για την προς τα έξω αξιοπιστία της χώρας, αφού η κυβερνητική αστάθεια θα παρατείνεται με έκδηλες τις εντεύθεν δυσμενείς συνέπειες, αλλά και για το εσωτερικό, διότι όχι μόνον οι ψηφοφόροι και το πολιτικό προσωπικό, αλλά και τα οικονομικά του κράτους δεν μπορεί να αντέξουν δύο συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.

       Τι προτείνεται: η ΝΔ να δεχθεί, από τις προτεινόμενες για αναθεώρηση διατάξεις, έστω μόνον αυτή του άρθρου 32, οπότε τη διάταξη αυτή θα υπερψηφίσουν περισσότεροι από 180 βουλευτές, αφού όλα τα κόμματα συμφωνούν με την «ανάγκη» η όποια διαδικασία για την εκλογή ΠτΔ να μην καταλήγει σε διάλυση της Βουλής. Όμως, όπως γίνεται δεκτό (βλ. και Π. Παραρά στην Καθημερινή, 29-12-2018), η πρόταση αναθεώρησης της παρούσας Βουλής δεσμεύει την επόμενη μόνον ως προς την «κατεύθυνση», όχι δε και ως προς το περιεχόμενο, δηλαδή τη διαδικασία που θα ακολουθηθεί για να επιτευχθεί ο στόχος. Τη δέσμευση από την «κατεύθυνση» δεν δεχόταν μέχρι πρότινος η ΝΔ, η οποία τώρα δεν είναι υποχρεωμένη, για την απεμπλοκή εκλογής ΠτΔ και Βουλής, να αποδεχθεί την τελείως παράλογη διαδικασία ανάδειξης ΠτΔ που προτείνει η Κυβέρνηση.

        Έτσι, στην επόμενη Βουλή, η ΝΔ με τους 151 τουλάχιστον βουλευτές που θα διαθέτει, μπορεί να αναθεωρήσει το άρθρο 32 (αρκεί δε αυτή η πλειοψηφία, εφόσον στην προηγούμενη Βουλή το είχαν υπερψηφίσει περισσότεροι από 180 βουλευτές) και να ορίσει, π.χ., ότι ο ΠτΔ εκλέγεται από τη Βουλή με πλειοψηφία δύο τρίτων (200), ή τριών πέμπτων (180), άλλως από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών (151 τουλάχιστον). Δηλαδή, η Βουλή του προσεχούς Οκτωβρίου (αναθεωρητική) αφενός αναθεωρεί το άρθρο 32 με τη διαδικασία που προεκτέθηκε, αμέσως δε μετά εκλέγει και τον ΠτΔ, έστω μόνο με την κυβερνητική πλειοψηφία, συνεχίζει δε τον βίο της μέχρι εξαντλήσεως της τετραετίας. Τα παραπάνω είχα υποστηρίξει, μεταξύ άλλων, ως εισηγητής σε ημερίδα που είχε διοργανώσει (10.12.2018) η Ένωση Ελλήνων Συνταγματολόγων, με θέμα τη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος.

        Ένθερμα λοιπόν επικροτείται η νέα τοποθέτηση του εισηγητή της ΝΔ Κ. Τασούλα, κατά την τελευταία συνεδρίαση της Επιτροπής για την αναθεώρηση (30.1.2019), ο οποίος δήλωσε ότι το κόμμα του ψηφίζει το άρθρο 32, συμφωνεί να δεσμευθεί ως προς την «κατεύθυνση» και προτείνει, για την εκλογή ΠτΔ, τις τρεις παραπάνω ψηφοφορίες (βλ. ρεπορτάζ της Αριστοτ. Πελώνη στην Καθημερινή, 1-2-2019).

        Αποδεχόμενη την προταθείσα λύση, η ΝΔ θα εισφέρει τα μέγιστα, διότι αποφεύγεται ο κίνδυνος πρόωρης διάλυσης της Βουλής, αφού θα αρκούν, τελικά, για την εκλογή του ΠτΔ οι βουλευτές που θα τη στηρίζουν με την εμπιστοσύνη τους. Δοθέντος δε ότι η ΝΔ έχει προτείνει εξαρχής την αναθεώρηση του άρθρου 32, αλλά μόνον προς την κατεύθυνση να αποσυνδεθεί η εκλογή του ΠτΔ από τη διάλυση της Βουλής, έπεται ότι η πρόταση αυτή εμπεριέχεται στην αντίστοιχη πρόταση του Σύριζα, την οποία, εντεύθεν, αζημίως μπορεί να υπερψηφίσει και η ΝΔ, μη δεσμευόμενη όμως για την περαιτέρω διαδικασία που ο Σύριζα προτείνει. Ενδεχόμενες δε μεθοδεύσεις της Κυβέρνησης, ώστε να μη λυθεί άμεσα, έστω μόνο το σπουδαίο αυτό ζήτημα, θα επιβεβαιώνουν ότι ο Σύριζα ουδόλως ενδιαφέρεται να διορθώσει τα πράγματα και η αναθεώρηση που προτείνει είναι απλώς προσχηματική.