Καλά είναι τα λόγια, αλλά τελικά τι θα γίνει; Όταν δεν υπάρχει άνθρωπος επί του πλανήτου που να είναι σε θέση να βεβαιώσει ότι η Ελλάδα θα ξεπεράσει τελικά την κρίση.

 Όταν τα μηνύματα που έρχονται από κάθε κατεύθυνση είναι αρνητικά και απογοητευτικά. 

Όταν δεν έχεις έσοδα και πρέπει να αποπληρώνεις συνεχώς τοκοχρεολύσια και εγγυήσεις που καταπίπτουν.

Όταν δεν δημιουργείς προϋποθέσεις για έσοδα, αλλά καταφεύγεις συνεχώς σε πρακτικές όπως η περαίωση.

Όταν στον τουρισμό – την μοναδική πραγματική πηγή εσόδων – ισχύει η ρήση «κάθε πέρσι και καλύτερα».

Όταν δεν μπορείς να υποχρεώσεις τους εισπρακτικούς σου μηχανισμούς να λειτουργήσουν.

Όταν στους δρόμους γίνεται σκοτωμός και σημειώνονται ακόμη και περιστατικά με… δαγκωματιές.

Όταν ο πληθωρισμός επιμένεις και έχεις περικόψει δραματικά τα εισοδήματα των πολιτών.

Όταν η αγορά ασφυκτιά και έχεις ελλείψεις παντού

Όταν πληθαίνουν οι φωνές για αναδιάρθρωση του χρέους.

Ε, τότε είναι πραγματικά πολυτέλεια να θεωρείς ότι μπορείς να συζητάς περί ανέμων και υδάτων και να διαπληκτίζεσαι με τους πολιτικούς σου αντιπάλους.
Και μάλιστα φορτώνοντας σ’ αυτούς όλα τα λάθη, παριστάνοντας την αθώα περιστερά.

Κακά τα ψέματα. Ο κ. Παπανδρέου βρίσκεται στην πολιτική ζωή του τόπου τα τελευταία τριάντα χρόνια. Είναι ο μακροβιότερος υπουργός – από το 1985.
Είναι δυνατόν να υποστηρίζει στα σοβαρά ότι χάρη σ’ αυτόν γίνεται μια καινούργια αρχή και πως για όλα φταίνε οι άλλοι;

Και επιτέλους είναι δυνατόν να συνεδριάζει το υπουργικό συμβούλιο και να μην πληροφορούμεθα τι αποφάσεις έλαβε για την αντιμετώπιση της κατάστασης, που πλέον έχει ξεφύγει εντελώς από κάθε έλεγχο;

Τα μεγάλα λόγια είναι εύκολα. Στην πράξη τι θα γίνει;