Γράφει ο
Ιωάννης Γ. Κουλούρης

Είναι αναμφισβήτητο ότι η Ελλάδα στάθηκε τυχερή, που σε αυτή την κρίσιμη περίοδο της επιδημίας του κορονοϊού, είχε μία μονοκομματική,  αυτοδύναμη, αποφασιστική και αποτελεσματική κυβέρνηση, με ένα ικανό πρωθυπουργό, γιατί διαφορετικά, με μία πολυκομματική κυβέρνηση, είναι βέβαιο ότι δεν θα είχαμε το καλό αποτέλεσμα που πετύχαμε.

Η κυβέρνηση, και ιδιαίτερα ο πρωθυπουργός, πιστώνονται σίγουρα το γεγονός αυτό,  καθώς και το γεγονός  της επιτυχημένης αντιμετώπισης της τουρκικής εισβολής μεταναστών στον Έβρο και σε μία περίπτωση και στο Αιγαίο, καθώς και της συμφωνίας για την ΑΟΖ με την Ιταλία.

Όμως,  παράλληλα με τα γεγονότα αυτά, δεν πρέπει να αγνοούμε και τα σοβαρά λάθη και παραλείψεις που έκανε και κάνει η κυβέρνηση αυτή.

Το κυριότερο κατ’ εμέ είναι, ότι όχι απλά δεν έκανε τίποτε για να ακυρώσει την εθνοκτόνο συμφωνία των Πρεσπών,  αλλά φαίνεται να την αποδέχεται και να τη θεωρεί ως τετελεσμένο γεγονός και να την εφαρμόζει κατά γράμμα, παρά τις προεκλογικές της εξαγγελίες, δίνοντας στο ΣΥΡΙΖΑ τη δυνατότητα να την θεωρεί ως μεγάλη του επιτυχία. Τη στάση αυτή της κυβέρνησης θα την πληρώσει σίγουρα ακριβά στο μέλλον η χώρα και ο ελληνισμός γενικότερα, και είναι αυτή που κρατά τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ πάνω από το 20%. Σίγουρα δε θα την πληρώσει και η Ν.Δ. στις επόμενες εκλογές.

Ένα δεύτερο λάθος της είναι ότι δεν φρόντισε,  στο αδρανές διάστημα που μεσολάβησε λόγω κορονοϊού, να κατασκευάσει σε κάποια ακατοίκητα νησιά κλειστούς χώρους υποδοχής όπου θα οδηγούνται και θα παραμένουν έγκλειστοι μέχρι την επαναπροώθηση τους  όλοι οι νέοι μετανάστες που θα μας στέλνει σίγουρα η Τουρκία. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να σταματήσουν να έρχονται, γιατί όπως φάνηκε από το προχθεσινό γεγονός η αποτροπή εισόδου τους από τη θάλασσα, μπορεί να πέτυχε μία φορά, όμως προχθές αναγκαστήκαμε τελικά να υποδεχθούμε εμείς τη βάρκα με τους μετανάστες, παρότι οι δυνάμεις μας ήταν εκεί, και όπως φαίνεται αυτό θα συμβαίνει και στο μέλλον .

Ένα άλλο λάθος μας ήταν,  ότι ενώ ένα μόνο σκάφος μας είχε την ευθύνη της επιτήρησης της απόφασης της Ε.Ε. για την παρεμπόδιση της αποστολής όπλων από την Τουρκία στη Λιβύη, και ήταν από την αρχή φανερό ότι αυτό ήταν το περιεχόμενο και  η αποστολή του  φορτηγού πλοίου, γιατί δεν απαίτησε αμέσως από την Ιταλία και τη Γαλλία, που είχαν τη δυνατότητα και το χρόνο  να αποστείλουν και αυτές πολεμικά σκάφη για ενίσχυση του δικού μας, ώστε να αντισταθμιστεί η υπεροχή των τουρκικών πλοίων που συνόδευαν και προστάτευαν το φορτηγό, και τελικά αυτό έφθασε στη Λιβύη; Εάν κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται από τη σχετική απόφαση της Ε.Ε., τότε γιατί δεχτήκαμε εμείς να περιπολούμε μόνοι μας και να αντιμετωπίσουμε όλα τα τουρκικά πλοία;

Τέλος και ενόψει ανασχηματισμού, γιατί δεν περιορίζει το πολυπληθές υπουργικό σχήμα, όπως είχε εξαγγείλει προεκλογικά και έχει αποδειχτεί στην πράξη ότι εκτός από δαπανηρό είναι και αναποτελεσματικό και αυξάνει τη γραφειοκρατία; Και επαναλαμβάνω εδώ αυτό που έχω επανειλημμένα τονίσει:

Τι χρειαζόμαστε τους υφυπουργούς και τους αναπληρωματικούς υπουργούς: Δεν επαρκούν οι γενικοί γραμματείς: