Γράφει η
Ελένη Καρασαββίδου

Η λέξη «ήρωας» έχει στοιχειώσει το συλλογικό ασυνείδητο κι έχει γίνει αντικείμενο πολιτικής χειραγώγησης σε όλα τα συστήματα αλλά και τομέας μελέτης στην παιδαγωγική και στην ψυχολογία.  Γενικά, ως ήρωας χαρακτηρίζεται το πρόσωπο που, έχοντας έρθει αντιµέτωπος µε ένα σοβαρό πρόβληµα, επιδεικνύει αρετές και τοποθετεί το κοινό συµφέρον ψηλότερα από το ατοµικό. Σύµφωνα µε τον Cohen (1993), ο ήρωας είναι ένας συνηθισµένος άνθρωπος που επιδεικνύει µια ασυνήθιστη πεποίθηση και επιµονή στο να πράττει το «σωστό». Τα ηρωικά πρότυπα µπορεί να χρησιµοποιηθούν ακόμη (κάτι που δείχνει την βαθιά ηθική διάσταση και χρησιμότητα τους, μακριά από ηθικισμούς στους οποίους πέφτουν κοινωνίες σε παρακμή όπως και η δική μας)ως ένα µέσο εκπαιδευτικής παρέµβασης µε στόχο την προώθηση της συναισθηµατικής και ηθικής ανάπτυξης μιας ολόκληρης κοινωνίας. 

Πριν απομακρυνθούμε, λοιπόν, τελειωτικά από το φοβερό καλοκαίρι του 2018 και πριν παραδοθούμε στην χώρα που δικαιολογεί ακόμη και λιντσαρίσματα, (δλδ την εγκληματικότητα που τόσο επικίνδυνα υποκαθιστά το κράτος, κι ενώ εννοείται κάθε εγκληματικότητα είναι καταδικαστέα)  θα ήθελα να αποχαιρετήσω αυτόν τον τόσο σπάνια ανθρώπινο άνθρωπο (υπάρχει κι αυτή η μειοψηφία), τον Ήρωα του Καλοκαιριού, τον Σπύρο Κάκαρη, έναν από τους 99 νεκρούς της πυρκαγιάς στο Μάτι. Δεν τον γνώρισα ποτέ εν ζωή, δεν ξέρω τι πίστευε, πως ντυνόταν, τι ψήφιζε, τι μουσική άκουγε....

Μου είναι εντελώς αδιάφορο στην δική του περίπτωση. Γιατί η τελευταία πράξη-προσπάθεια της ζωής του (έστω κι ανολοκλήρωτη) ήταν να πάει στο Λύρειο Ορφανοτροφείο, να κόψει δέντρα μην κινδυνέψουν τα παιδιά... Διακινδύνεψε για το αδύναμο κι αυτό αποδεικνύει την δύναμη της ψυχής του "Δένω τα κορδόνια μου κι έλα να με πάρεις..." είπε στον φίλο του που εξίσου ηρωικά του πρότεινε να πάνε, τον Χ. Μυλωνά...Στην δική σου περίπτωση τιμώ τον ήρωα, όχι το θύμα. Το κάθε τι έχει το εκτόπισμα του, και δεν είναι ανταγωνιστικά. Ήσουν πολύ σημαντικότερος αδερφέ από τόσους επώνυμους/ες, και μακάρι οι κοινωνίες να ονοματίζουν δρόμους από ανθρώπους (κι όχι μόνο, επαύριο...) όπως εσύ κι όχι από τους τόσους δήθεν..."Μη ως μύρια μέλλων έτη ζην. Το χρεών επήρτηται. Έως ζης, έως έξεστιν, αγαθός γενού" Μάρκος Αυρήλιος.  Ή αλλιώς: ... «Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά», και πόσο τραγικά δίκιο είχε ο Σεφέρης…