Γράφει ο
Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος

         Ακόμη και η πιο μικρή κοινότητα του Ελληνισμού γιορτάζει τον Δεκαπενταύγουστο  την Παναγία. Το «Πάσχα» του καλοκαιριού συγκεντρώνει αυθόρμητα τις οικογένειες, τους συγχωριανούς, τις ανά την Οικουμένη ομογενειακές ενορίες. Είναι το καλοκαιρινό ή το ετήσιο αντάμωμα των Ελλήνων. Οι πολιτικοί ακολουθούν, εκόντες άκοντες, τα μεγάλα πλήθη των πιστών που προστρέχουν στα εκατοντάδες ανά τη χώρα προσκυνήματα της Παναγίας και συμμετέχουν στα πανηγύρια. Μέχρι σήμερα η Πίστη των Ελλήνων είναι ισχυρότερη από την, λόγω ιδεολογίας,  βούληση πολλών αντιθέων εξουσιαστών και τους αναγκάζει να ακολουθούν, έστω και για τους τύπους, στις εκδηλώσεις Της. Όπως ο κάθε λαός, έτσι και ο ελληνικός έχει ορισμένα  χαρακτηριστικά που τον ξεχωρίζουν. Ένα από αυτά είναι η Ορθοδοξία. Αυτό δεν είναι ανάγκη να μας το πουν ο Σολωμός και ο Ζαμπέλιος, το βιώνουμε όλοι οι Έλληνες στην έκφραση της κουλτούρας μας. Η ιδιοπροσωπία μας στηρίζεται  στην Πίστη μας, μαζί με την Ιστορία και τη Γλώσσα μας. Με τον πολιτισμό μας επιδράσαμε στην πολιτική και κοινωνική ζωή της Δύσης, όπως και εμείς αφομοιώσαμε και αφομοιώνουμε στοιχεία του δικού τους πολιτισμού. Ωστόσο στην πνευματικότητα και στην αντιμετώπιση του μυστηρίου της ζωής η Δύση ακολούθησε δικό της δρόμο, διαφορετικό από τον δικό μας.

         Υπεύθυνος του άλλου δρόμου ο παπισμός. Είναι ο αίτιος της εκκοσμίκευσης και εκλογίκευσης της Πίστης, ο εκφραστής  της επιβολής της εξουσίας του με απάνθρωπες μεθόδους, όπως η Ιερά Εξέταση και η εξόντωση των θεωρουμένων εχθρών και ο ηθικός αυτουργός της άρνησης της Εκκλησίας από τη Διαμαρτύρηση και της προώθησης ρευμάτων υλιστικών, ηδονιστικών, τυραννικών. Ο παπισμός κατάργησε στην πράξη τις βασικές Αξίες του Χριστιανισμού, την Ειρήνη, την Αγάπη, την Ανεκτικότητα, την Αδελφοσύνη, την Ελευθερία, τη Δικαιοσύνη. Η έλλειψη χριστιανικών αξιών που υπήρξε στη Δύση προκάλεσε την κατασκευή κακέκτυπων, που στην επιφάνεια θυμίζουν Χριστό, μέσα τους όμως κρύβουν ωφελιμισμό, βαρβαρότητα, επιβολή της θέλησης του ισχυροτέρου.

         Μέρος της πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας μας δέχεται άκριτα όσα προωθεί η Δύση. Πρόκειται για  κίβδηλα αντιδωρήματα εκείνων που Της προσφέραμε. Με την αποδοχή τους πιστεύει ότι δεν θα κατηγορηθεί ως οπισθοδρομική... Προσφέραμε χρυσό στη Δύση, μας επιστρέφεται  γυαλιστερός τενεκές και εμείς πανηγυρίζουμε που τον αποκτάμε....

         Με την Ορθοδοξία δημιουργήσαμε τον Βυζαντινό Πολιτισμό, με την Ορθοδοξία επιζήσαμε ως Έθνος για τετρακόσια και πλέον χρόνια σκλαβιάς σε βάρβαρο κατακτητή, με την Ορθοδοξία αποκτήσαμε την Ανεξαρτησία μας και με την Ορθοδοξία πορευόμαστε. Μερικοί θέλουν να την καταργήσουν. Η «ελευθερία» την οποία επαγγέλλονται για να Την διώξουν από τις ψυχές των Ελλήνων  θυμίζει αυτή των χιτλερικών στρατοπέδων και των γκουλάγκ.

Έως τώρα δεν τα καταφέρνουν. Όμως χρειάζεται αγώνας «να μην ξεθωριάσουν οι εικόνες», τα βιώματά μας, και «να μην κοπεί φθαρμένη» η ταινία της συνέχειάς μας ως Έθνους, όπως γράφει ο Ελύτης. Που σημειώνει στους νεότερους: «Όλα χάνονται. Του καθενός έρχεται η ώρα. Όλα μένουν. Εγώ φεύγω. Εσείς να δούμε τώρα».