Τώρα θα φανεί αν χρειαζόμασταν οικονομικό εισαγγελέα Έχω την υποψία – βεβαιότητα – άποψη πως ο θεσμός του οικονομικού εισαγγελέα δημιουργήθηκε για να του φορτωθούν πάσης φύσεως αμαρτίες. Από τις πιο «μικρές» ως τις πιο μεγάλες.

Και σ’ αυτήν την περίπτωση δεν θέλω να γίνω μάντης κακών, αλλά αν κρίνουμε μόνο από τις υποθέσεις του Νοεμβρίου, στην υπηρεσία – θεσμό που δημιουργήθηκε τον περασμένο Μάρτιο πρέπει να απασχοληθεί το… σύνολο του εισαγγελικού δυναμικού της χώρας.

Αυτή τη στιγμή, ο οικονομικός εισαγγελέας (όχι ως πρόσωπο, αλλά ως θεσμός, καθώς υπάρχει και αναπληρωτής και τουλάχιστον τρεις ακόμη εισαγγελείς, σύμφωνα με τον νόμο), απασχολείται με ό,τι πετάει, κολυμπάει ή περπατάει!

Από την παράνομη λειτουργία και τις παράνομες αποφάσεις της ΕΛΣΤΑΤ ως τις πανάκριβες ιστοσελίδες διαφόρων οργανισμών του Δημοσίου και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Διάφορες υποθέσεις έχουν προκαλέσει την παρέμβαση του οικονομικού εισαγγελέα, προφανώς επιμερίζονται, μοιράζεται δηλαδή η δουλειά, αλλά μήπως μπορούν και οι κυβερνήτες μας (λέμε τώρα) να κάνουν κάτι ώστε να μην προκαλούν συνεχώς την παρέμβασή του;

Διότι αν εξαιρέσουμε τους μεγαλοοφειλέτες του Δημοσίου – που κι’ αυτό παίζεται, διότι στο τέλος θα βρεθούμε είτε μπροστά σε πογκρόμ, είτε μπροστά στις γνωστές υποθέσεις πτώχευσης (ακόμη και δόλιας, αλλά πάντως ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος), είτε μπροστά σε οφειλέτες που… το κράτος τους χρωστά περισσότερα – όλες οι άλλες τρέχουσες υποθέσεις έχουν προκληθεί από το κράτος και όχι από τους πολίτες.

Πανάκριβες ιστοσελίδες δεν παραγγέλνουν οι ιδιώτες, αλλά οι δημόσιοι οργανισμοί. Διότι, ως γνωστόν, «λεφτά υπάρχουν» - κι’ ας περιμένουμε ακόμη τη δόση μας.

Για τις αγοραπωλησίες ομολόγων από τα ασφαλιστικά ταμεία, που επίσης ερευνά ο οικονομικός εισαγγελέας, δεν ευθύνονται οι πολίτες που περιμένουν να πάρουν τη σύνταξή τους καταβάλλοντας τις κρατήσεις τους, αλλά το εκάστοτε εποπτεύον κυβερνητικό επιτελείο, που διορίζει και τον πρόεδρο και πολλά από τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων των Ταμείων.

Η ιστορία για τα ανείσπρακτα πρόστιμα από λαθρεμπόριο καυσίμων, για την οποία κλήθηκε να δώσει εξηγήσεις ο γ.γ. του υπουργείου των Οικονομικών, επίσης δεν προκλήθηκε από πολίτες.

Και βέβαια, κανένας πολίτης δεν έδωσε κανένα δικαίωμα στον πρώην και στον νυν υπουργό των Οικονομικών να βάλει αφεντικό στο κεφάλι μας τον επικεφαλής της στατιστικής υπηρεσίας, για να ανεβάζει το έλλειμμα και να κατεβάζει το ΑΕΠ κατά πώς συμφέρει τους δανειστές μας, επιβάλλοντας τη λειτουργία (λέμε τώρα) της ΕΛΣΤΑΤ με εντελώς παράνομο και αντιβαίνοντα στον ιδρυτικό της νόμο τρόπο.

Ούτε κανένας πολίτης τηλεφώνησε στους Financial Times για να προκληθεί δημοσίευμα με το οποίο επιχειρήθηκε να εκβιαστεί και να εκφοβηθεί η οικονομική εισαγγελία, όσον αφορά στην έρευνά της για την ΕΛΣΤΑΤ και συνδέοντας την έρευνα με… την καταβολή της έκτης δόσης!

Φυσικά, διερευνώντας την συγκεκριμένη υπόθεση, ο οικονομικός εισαγγελέας θα βρεθεί αντιμέτωπος με το άρθρο 86 του Συντάγματος.

Διότι ο επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ συμπεριφέρθηκε παράνομα με την επίνευση, την προτροπή, την ανοχή και την συνενοχή των υπουργών Οικονομικών (πρώην και νυν), καθώς και της (τότε) κυβερνητικής πλειοψηφίας στη Βουλή, σε σημείο καρατόμησης όλων των μελών του Δ.Σ. πλην του διωκόμενου προέδρου του.

Επειδή, όμως, η ευθύνη είναι ατομική, περιμένουμε να υπάρξει παραδειγματική τιμωρία, ώστε στο μέλλον να μην διανοηθεί κανένα «φυτευτό» από υπουργό στέλεχος να παρανομήσει, θεωρώντας ότι έχει εξασφαλίσει την ασυλία του λόγω της κάλυψης που (έλεγε ότι) του παρείχε ο προστάτης του.

Δεν γνωρίζω τι θα απογίνουν όλες οι άλλες υποθέσεις (συμπεριλαμβανομένων και των τελευταίων περί πολιτικού χρήματος και λογαριασμών πολιτικών στην Ελβετία, όπως καταγγέλθηκε από τον ελληνικής καταγωγής Ελβετό βουλευτή Ιωσήφ Ζησιάδη, καθώς και τα περί χρηματοδότησης των πολιτικών κομμάτων και τα δάνεια με εγγύηση τις μελλοντικές κρατικές επιχορηγήσεις).

Άλλωστε, το πολιτικό χρήμα έχει μέχρι στιγμής αποδειχθεί… άπιαστο και άφθαστο!

Ο θεσμός του οικονομικού εισαγγελέα, όμως, θα κριθεί από την υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ.

Διότι στα χέρια του έχει μια καραμπινάτη υπόθεση, που δεν επιδέχεται καμιάς αμφισβήτησης ή ερμηνείας.

Απόψεις (που μπορεί να προβληθούν και να καταβληθεί απόπειρα να επιβληθούν από τα στελέχη του υπουργείου των Οικονομικών που συνεπικουρούν την οικονομική εισαγγελία) δεν επιτρέπεται να γίνουν αποδεκτές.

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: Ο νόμος για την ΕΛΣΤΑΤ είναι συγκεκριμένος. Προβλέπει πως όλες οι αποφάσεις της και η χορήγηση στοιχείων (πρέπει να) είναι προϊόν του συλλογικού οργάνου.

Είναι απόλυτα επιβεβαιωμένο πως το συλλογικό όργανο δεν συνεδρίασε πριν από την ανακοίνωση του θηριώδους (15,4%) ελλείμματος για το 2009, τον Οκτώβριο του 2010 – κι’ αν καμιά φορά συνεδρίασε, το θέμα είτε δεν ετέθη (επειδή εκδηλώθηκαν διαφωνίες για τη μεθοδολογία προσδιορισμού του ελλείμματος), είτε έκλεισε στα γρήγορα (ακριβώς λόγω των διαφωνιών).

Έκτοτε, το Δ.Σ. ουδέποτε συνήλθε ξανά σε σώμα μέχρι την ημέρα της καρατομήσεώς του, τον περασμένο Σεπτέμβριο.

Επομένως, είναι απόλυτα βέβαιο πως και η αναθεώρηση προς τα κάτω του ΑΕΠ φέτος τον Οκτώβριο ΔΕΝ ήταν προϊόν του συλλογικού οργάνου, όπως προβλέπει ο νόμος.

Δεν χρειάζεται καν να μπουν οι οικονομικοί εισαγγελείς στη συζήτηση σχετικά με το ποια μεθοδολογία ήταν η σωστή.

Αρκεί η μη εφαρμογή του νόμου περί συλλογικών αποφάσεων, παρανομία που έχουν καταγγείλει και τα έξι καρατομηθέντα μέλη – όλοι σοβαροί στατιστικολόγοι και οικονομολόγοι.

Επειδή πρόκειται για αποφάσεις με άμεση και οδυνηρή επίδραση στο βιοτικό επίπεδο του λαού, που οδήγησαν σε σκληρά μέτρα, βυθίζοντας τη χώρα στη φτώχεια και στην ανεργία, η υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ είναι η ΝΑΥΑΡΧΙΔΑ της οικονομικής εισαγγελίας.

Και από την έκβασή της θα κριθεί αν η δημιουργία της (της οικονομικής εισαγγελίας, διότι για την ΕΛΣΤΑΤ έχουμε καταλάβει), είχε πραγματική ουσία και δεν αποτέλεσε άλλο ένα επικοινωνιακό κόλπο Παπακωνσταντίνου.

Υπενθυμίζω πως όταν τον προηγούμενο Φεβρουάριο το θέμα συζητήθηκε στο υπουργικό συμβούλιο, ο Γ. Παπακωνσταντίνου βρέθηκε αντιμέτωπος με σοβαρές διαφωνίες:

Ως υπουργός Άμυνας, ο κ. Βενιζέλος, με την ιδιότητα του συνταγματολόγου, είχε αποκαλέσει (σύμφωνα με δημοσιεύματα) τον θεσμό του οικονομικού εισαγγελέα «θεσμό Φρανκεστάιν», σημειώνοντας πως υπάρχει θέμα αντισυνταγματικότητας και λέγοντας πως δημιουργείται «μια ανεξέλεγκτη και αδιαφανής υπερεξουσία», καθώς «η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, δεν μπορεί να υπερβεί τα όρια του Συντάγματος και τις εγγυήσεις του κράτους δικαίου» - άσχετα αν τώρα επικαλείται τον οικονομικό εισαγγελέα για να πει πως κάτι γίνεται. Από κωλοτούμπες, άλλο τίποτε!

Ο κ. Παπουτσής πάλι, είχε αντιδράσει φοβούμενος μήπως χάσει τα πρωτεία η οικονομική αστυνομία!

Το ίδιο και ο προκάτοχός του, κ. Χρυσοχοΐδης, που είχε πει πως η αστυνομία διενεργεί επιχειρήσεις για τις οποίες απαιτείται απόλυτη μυστικότητα, διερωτώμενος επιπλέον πώς είναι δυνατόν ένας εισαγγελέας να έχει γνώσεις οικονομικού εγκλήματος!

Φυσικά, πέρασε του κ. Παπακωνσταντίνου (κυρίως πολιτικού υπεύθυνου για την κατάσταση στην ΕΛΣΤΑΤ).

Το αποτέλεσμα της έρευνας για την ΕΛΣΤΑΤ θα καταδείξει αν τελικά χρειαζόμασταν οικονομική εισαγγελία ή όχι.

Διαφορετικά, είναι τόσες πολλές οι υποθέσεις με τις οποίες ασχολείται που στο τέλος η λειτουργία της θα ταυτιστεί με την γνωστή έκπαλαι φράση «αν έχετε στοιχεία, πηγαίντε τα στον εισαγγελέα).

Δηλαδή, θα καταργηθεί δια του μιθριδατισμού…