Ο Νόμος για το Άσυλο και ο Νόμος 4000 Ποιος θυμάται τους «τεντιμπόηδες»;  Για να αντιμετωπιστεί το διαρκώς εξαπλούμενο φαινόμενο νεαρών που ασχημονούσαν, πετώντας γιαούρτια και παρενοχλώντας τον κόσμο στους δρόμους, ψηφίστηκε (το 1958) ο περίφημος Νόμος 4000. Προέβλεπε κούρεμα με την ψιλή, σχίσιμο των ρεβέρ των πανταλονιών και δημόσια διαπόμπευση των ταραχοποιών.

Έγινε και τότε μεγάλη συζήτηση για το αν έπρεπε να ψηφιστεί ένας τέτοιος νόμος. Αυτοί που αντιδρούσαν, είπαν το απλό: «Οι τεντιμπόηδες είναι μόδα και θα περάσει. Ο νόμος θα μείνει». Και είχαν δίκιο. Για όποιον δεν θυμάται, με το Νόμο 4000 παραπέμφθηκαν και δικάστηκαν οι περισσότεροι από αυτούς που αντιτάχθηκαν στην δικτατορία των Συνταγματαρχών.

Αυτή την ξεχασμένη ιστορία έφερε στο νου μου η συζήτηση περί ασύλου που ξεκίνησε με αφορμή την κατάληψη της Νομικής από τους λαθρομετανάστες. Από την ανάποδη, βέβαια. Στην περίπτωση των τεντιμπόηδων φτιάχτηκε νόμος για την αντιμετώπισή τους, που έμεινε και χρησιμοποιήθηκε κατά των αντιστασιακών που δικάζονταν ως… τεντιμπόηδες.

Στη σημερινή περίπτωση, έχουμε νόμο για το πανεπιστημιακό άσυλο και ζητούμε να τον καταργήσουμε, επειδή δεν μπορούμε να τον εφαρμόσουμε!

Είναι δε απορίας άξιον πώς η Νέα Δημοκρατία κατάφερε να εμφανίζεται ότι επιδιώκει την κατάργηση ενός χρήσιμου θεσμού (χρήσιμου, ποιος ξέρει, και για τους  διαδηλωτές κατά των επόμενων μέτρων λιτότητας), προσφέροντας στο ΠΑΣΟΚ το προνόμιο να τον υπερασπίζεται!

Άκουσα μάλιστα επιχειρήματα του τύπου  «αφού δεν μπορεί να εφαρμοστεί ο νόμος, τότε να καταργηθεί». Πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι. Μεγαλύτερη ομολογία αποτυχίας του πολιτικού συστήματος δεν μπορούσε να υπάρξει. 

Από την άλλη πλευρά, άκουσα και τον Προκόπη Παυλόπουλο στη Βουλή να λέει (ξεκαθαρίζοντας την προσωπική του θέση) ότι πρέπει να αποκαταστήσουμε το άσυλο σύμφωνα με τον σκοπό του, προκειμένου να μπορέσει να λειτουργήσει το πανεπιστήμιο. Άλλο πράγμα αυτό και άλλο η ολική κατάργηση του ασύλου.

Από την άλλη πλευρά ο νεοεκλεγείς Δήμαρχος Αθηναίων  (και καθηγητής πανεπιστημίου) υποστήριξε περίπου πως το άσυλο έχει έννοια όταν υπάρχει δικτατορία.  Μα πιστεύει κανείς ότι μια δικτατορία θα σεβόταν το άσυλο; Σεβάστηκε κανένα άσυλο η δική μας δικτατορία; Η δικτατορία είναι δικτατορία επειδή ακριβώς καταλύει όλους τους δημοκρατικούς θεσμούς.

Σεβάστηκε η δικτατορία το άσυλο της Νομικής στα γεγονότα του 1973;  Όλοι γνωρίζουμε πως - άσυλο ξε-άσυλο -  έπεσε το ξύλο της αρκούδας.

Σεβάστηκε η δικτατορία το άσυλο του Πολυτεχνείου; Μα όλοι γνωρίζουμε πως το τανκ γκρέμισε την πόρτα και κανένα άσυλο δεν εμπόδισε τις ερπύστριες.

Η Δημοκρατία είναι Δημοκρατία επειδή γίνονται σεβαστές οι δημοκρατικές αρχές και οι δημοκρατικοί θεσμοί. Όταν αρχίζουμε να αφαιρούμε από την Δημοκρατία έναν-έναν αυτούς τους θεσμούς, τότε παραμένει Δημοκρατία μόνο κατ’ όνομα.

Τέλος, επιθυμώ να υπενθυμίσω προς όσους πιστεύουν ότι με διάφορες απαγορεύσεις θα ανακοπεί η λαϊκή οργή, πως στις χώρες όπου αυτές τις μέρες σημειώνονται μεγάλες εξεγέρσεις κατά αυθαίρετων και διεφθαρμένων καθεστώτων, ούτε άσυλο υπάρχει, ούτε καμιά άλλη δημοκρατική ελευθερία.

Αυτό, όμως, δεν εμποδίζει τους λαούς αυτών των χωρών να αψηφούν τους κινδύνους και να απαιτούν την απομάκρυνση των διεφθαρμένων.