Γράφει ο
Τάσος Παπαδόπουλος

Το ΚΚΕ δεν μας έχει συνηθίσει σε δραστηριότητες που εμπεριέχουν βία, εκτός κάποιες λίγες μικρές αντιπαραθέσεις των στρατευμένων οπαδών του, που πλειστάκις βρίσκονται απέναντι στις διμοιρίες των ΜΑΤ. Όλα όμως στο τέλος έληγαν χωρίς περαιτέρω παρατράγουδα.

Η πρόσφατη απόπειρα να γκρεμίσουν με σχοινιά και ηλεκτρικά πριόνια το άγαλμα του Τρούμαν, δείχνει μιαν αλλαγή τακτικής και στρατηγικής του ΚΚΕ.

Ίσως να θεώρησαν ότι οι αντίστοιχες δραστηριότητες αναρχικών ομάδων που καθημερινά πληθαίνουν, πήραν την πρωτοκαθεδρία του «επαναστατικού» αγώνα από το πρωτοπόρο ΚΚΕ.

Ίσως να θέλησαν να βάλουν τα επαγγελματικά τους στελέχη  σε εντονότερη δραστηριότητα για να μην .. σκουριάσουν με απλές διαδρομές Ομόνοια – Σύνταγμα.

Ίσως βλέπουν στις δημοσκοπήσεις να είναι στάσιμοι και να μην αναγνωρίζονται από το λαό οι κάθε λογής κινητοποιήσεις τους.

Όποια κι αν είναι η αιτία, η ηγεσία του ΚΚΕ οφείλει να επανεξετάσει την στάση της και να μην πλειοδοτεί και μέσω των βουλευτών της, στην ανάγκη … να καταρριφθεί το άγαλμα Τρούμαν.

Τέτοιες ενέργειες την φέρνουν σε σύγκρουση με μια μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης, που μπορεί να μην ψηφίζει ΚΚΕ, όμως βλέπει με συμπάθεια το κόμμα αυτό, που λειτουργεί εντός κοινοβουλευτικών πλαισίων, ως σταθεροποιητικός παράγοντας της πολιτικής ζωής της χώρας.