Γράφει ο
Πέτρος Ιωαννίδης

Ο καινοπηγής και καινοσχήμων όρος “ΨευδοΙστοριοΚαπηλία” πλάσθηκε από εμάς, διότι ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και φωτογραφίζει πιστά την εποχή μας, όπου κάποιοι νεόκοποι ιστορικοί μιας σύγχρονης σχολής του “Αποδομητισμού” προσπαθούν να πρωτοτυπήσουν, πρωτοστατήσουν και πρωτοπορήσουν παραχαράσσοντας τα ιστορικά γεγονότα, προσβάλλοντας την ιστορική μνήμη και συνείδηση, αψηφώντας τα ιερά και όσια της φυλής μας, υποτιμώντας τη γνώση, τη νοημοσύνη και την κρίση του ελληνικού λαού. Όλοι αυτοί “πρωκτοτηρούν” (= φυλάσσουν, φρουρούν και προστατεύουν αφεδρώνες). Αγνοούν ότι όσοι έπαιξαν με τις εθνικές και ιστορικές παραδόσεις, τις τύχες και τις καταβολές του λαού τέθηκαν οριστικά στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.

Μου θύμισαν την αξιοθαύμαστη φράση των Σπαρτιατών “ἐξέστω Κλαζομενίοις ἀσχημονεῖν”, όταν αυτοί, οι Κλαζομένιοι, μουντζούρωσαν με ασβόλη (= καπνιά) τους θρόνους των εφόρων στη Σπάρτη. Το απόσπασμα μάς το διέσωσε ο Κλαύδιος ο Αιλιανός, (175-235), ο επονομαζόμενος “Σοφιστής”, δάσκαλος της ρητορικής, στο περίφημο 14τομο έργο του “Ποικίλη Ιστορία”, βιβλίο Β΄, 15,9. Σήμερα - ως είθισται για τα έργα των σπουδαίων συγγραφέων της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας - σώζονται ολόκληρα μόνο τα δύο πρώτα βιβλία του και αποσπάσματα από τα υπόλοιπα.

Οι Κλαζομένιοι δεν διέπραξαν κάτι το καινοφανές και καινόσπουδο, αντίθετα ήταν αναμενόμενο να συμπεριφερθούν άσχημα λόγω της ιδιοσυγκρασίας τους!

Εμείς, παραλλάσσοντας τη φράση του Αιλιανού, διαδηλώνουμε: “ἐξέστω Ἐθνομηδενισταῖς καί Ἐθνοαποδομηταῖς ἀσχημονεῖν”!!!

Όσοι επιδιώκουν να αμαυρώσουν τη φήμη - δόξα - αίγλη - τιμή των ελληνικών πεπρωμένων της φυλής μας, στο τέλος μαυρίζονται, καταδικάζονται στη συνείδηση του ελληνικού λαού, και δεν εκλέγονται. Καταψηφίζονται, καταποντίζονται στα Τάρταρα της Λήθης και της Απαξίωσης.

Ας μην ξεχνούν πως ο καιρός έχει γυρίσματα και οι πολιτικοί κατρακυλίσματα/αναποδογυρίσματα (= ανατροπές)!

«Τῷ μὲν γὰρ ἀληθεῖ πάντα συνᾴδει τὰὑπάρχοντα, τῷ δὲ ψευδεῖ ταχὺ διαφωνεῖ».

(Αριστοτέλης, 384-322, “ΗΘΙΚΑ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΑ”, 1098b, 13-15)

(= Γιατί η πραγματικότητα στο σύνολό της συμφωνεί με την αλήθεια, αμέσως δε αυτή συγκρούεται με το ψεύδος).

«’Οποιος τα ψέματα λαλεί, δίχως αντρειά λογάται”.

(Βιτσέντζος Κορνάρος, 1553-1613, “ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ” στ. 888)

«Σε εποχές όπου βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική».

Το απόφθεγμα αυτό αποδίδεται χωρίς να έχει αποδειχθεί στο Βρετανό συγγραφέα George Οrwell, 1903-1950, και κυκλοφορείται στο διαδίκτυο· εμείς πιστεύουμε ότι είναι αγνώστου πατρότητος (το διερευνούμε).

«ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΚΥΒΕΙΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΟΥ, ΤΟΣΟ ΑΝΥΠΟΛΗΠΤΟΣ /ΑΣΗΜΑΝΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΚΟΦΗΜΟΣ ΓΙΝΕΣΑΙ»  

(του ιδίου)

Αν και μερικοί άνθρωποι, νομίζουμε, εκ γενετής πάσχουν από “οσφυοκαμψία” και αρέσκονται να κάνουν τεμενάδες.

Ένας από τους σοφότερους σοφούς της αρχαιότητας, που δικαίως και επαξίως θα έπρεπε να ανήκει στους επτά σοφούς, είναι ο Ανάχαρσις Γνούρου ο Σκύθης, 630-565. “Δεν μάσαγε τα λόγια του”, παρά έλεγε πικρές αλήθειες, αντί να δίνει κοινότυπες και προφανείς παραινέσεις.

Ήταν μέγας Ελληνολάτρης, με όρους σημερινούς Φιλέλλην. Από τη μητέρα του έφερε ελληνική καταγωγή και επηρεασμένος απ’ αυτήν θαύμαζε τον Ελληνικό Πολιτισμό. Την Ελληνολατρία του την πλήρωσε με τη ζωή του, αφού δολοφονήθηκε από τον αδελφό του Σαύλιο με τόξο, γιατί ήθελε να εισαγάγει τον Ελληνικό Πολιτισμό και τα Ελευσίνια Μυστήρια στη Σκυθία. Είναι ο πρώτος ξένος (= μέτοικος, σήμερα μετανάστης) που πολιτογραφήθηκε Αθηναίος πολίτης με όλα τα δικαιώματα.

Όταν το 589 π.Χ. επισκέφθηκε την Αθήνα, ο Σόλων τον εισήγαγε στην Εκκλησία του Δήμου. Τότε ο Ανάχαρσις έκανε την εξής καίρια διαπίστωση:

Ἀνάχαρσις ἔφη τούς Ἕλληνας ἁμαρτάνειν, ὅτι παρ' αὐτοῖς οἱ μὲν τεχνῖται ἀγωνίζονται, οἱ δ' ἀμαθεῖς κρίνουσιν». 

(Γνωμολόγιον Βατικανόν, Γνώμη 14,1)

(= Ο Ανάχαρσις ισχυρίστηκε πως οι Έλληνες διαπράττουν σφάλμα/αποτυχαίνουν, γιατί σ’ αυτούς δίνουν αγώνα οι ικανοί/κατάλληλοι/έμπειροι για να πείσουν τους άλλους, αλλά τελικά τις αποφάσεις τις παίρνουν οι χειρότεροι, οι άπειροι, οι αμόρφωτοι, οι επιτήδειοι).

«῾Ο αὐτὸς ἐρωτηθεὶς ὑπό τινος, τί ἐστι πολέμιον ἀνθρώποις, εἶπεν· “αὐτοὶἑαυτοῖς».

(Γνωμολόγιον Βατικανόν, Γνώμη 18,1)

(= Ο ίδιος ο Ανάχαρσις, όταν τον ρώτησαν, τι είναι εχθρικό/ενάντιο στους ανθρώπους, απάντησε: “ο ίδιος τους ο εαυτός”).

Εμείς, αντικαθιστώντας τη λέξη “ἀνθρώποις” με την “Ἕλλησιν”, νομίζουμε ότι αποδίδουμε σωστά το πνεύμα της εποχής μας, το οποίο απ’ ό, τι φαίνεται δεν θέλουμε να το χωνέψουμε για να μεγαλουργήσουμε.

«Εχθρός των Ελλήνων είναι ο ίδιος τους ο εαυτός»!

Αυτό που διαπιστώνει ένας οξυδερκής και αποπροσωπόληπτος παρατηρητής - και όχι οπαδός, είναι ότι από τα μεταπολιτευτικά χρόνια και δώθε (1974-2020) διαπιστώνεται μια παντελής αδιαφορία για την Ελλάδα και μια εντελής έγνοια για προσωπική, συντεχνιακή και παραταξιακή προβολή και διάκριση.

Όποιος αγωνίζεται για την Ελλάδα στοχοποιείται - ελληνιστί "μπαίνει στο κάδρο" - καδροποιείται αντί να καρδιοτονώνεται και να καρδαμώνεται, και γενικώς βρίσκει τον μπελά του.

Ενώ όποιος αγωνίζεται για την πολιτική ή κομματική του παράταξη, αυξάνει τα χρήματά του. Ποτέ άλλοτε στην ιστορία της χώρας μας οι άνθρωποι που μπήκαν στην πολιτική δεν βγήκαν τόσο πλούσιοι (δείτε το ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ των πολιτικών και όχι το ΠΩΣ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΕΣΧΕΣ!)

Η Μεταπολίτευση μπορεί να μην ανέδειξε Ναπο-λέοντες, ανέδειξε όμως Χαμαι-λέοντες (= έρποντες λέοντες! γυμνοσάλιαγκες) ή Ταλλεϋράνδους, Για τον Ταλλεϋράνδο (1754-1838), Γάλλο διπλωμάτη, ειπώθηκε το ακόλουθο: «Τον αγόρασαν όλοι, μα τους πούλησε όλους. Μόνο τη μάνα του δεν πούλησε και τούτο γιατί ήταν ορφανός ή επειδή δεν έβρισκε αγοραστή». Είχε πει ακόμη ότι: «Τίποτε δεν φτιάχνεται τόσο εύκολα όσο τα γεγονότα».

Ο “μαιτρ” της διπλωματίας, ο δαιμόνιος Ταλλεϋράνδος, μας άφησε ένα διαχρονικό και επίκαιρο δίδαγμα: «Ο Θεός μας έδωσε τη γλώσσα για να μπορούμε να... κρύβουμε την Αλήθεια»! Η οποία δεν βρίσκεται πάντα σ’ αυτά που λέγονται ή γράφονται, συχνότατα βρίσκεται κάτω απ’ την καλύπτρα των λέξεων.

Αυτό που μπορεί να διδαχθεί ο καλοπροαίρετος αναγνώστης είναι αυτό το απλό, και συνάμα δύσκολο: να μη βλέπει πρόσωπα και πράγματα μέσα από ένα πρίσμα.

Ασφαλώς όμως επίσης, και τίποτε δεν γράφεται τόσο δύσκολα, όταν σέβεσαι τα γεγονότα. Κι αυτό ο ελληνικός λαός άρχισε να το εκτιμά, αμφιβάλλω όμως για την Επιτροπή που έχει συσταθεί για τον επετειακό εορτασμό της διακοσιετηρίδας, “ΕΛΛΑΔΑ 2021”. Εξ ου και η δραστηριότητα της Επιτροπής επιμερίζεται σε (4) διαφορετικούς άξονες, ένας μόνο απ’ τους οποίους αφορά το 1821 ως ιστορικό γεγονός (ακριβέστερα, όλη την περίοδο 1770-1832). Οι υπόλοιποι είναι “Η Ελλάδα σήμερα”, “Έλληνες που αφήνουν το αποτύπωμά τους στον κόσμο τα τελευταία 200 χρόνια” και “το 2021 ως παράθυρο για την Ελλάδα του μέλλοντος».

Συνοπτικά από το σύνολο των δράσεων που θα πραγματοποιηθούν στο πλαίσιο «Ελλάδα 2021» - ΜΟΝΟ - το 25% θα αφορά σε αμιγώς εορταστικά δρώμενα, ενώ το 75% θα αφορά σε δράσεις που θα έχουν “ένα χειροπιαστό αποτύπωμα ή θα έχουν αναπτυξιακή διάσταση”.

Ετοιμαστείτε λοιπόν να εορτάσετε την Εθνεγερσία με μια «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΔΙΧΩΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ»!

Έχουμε υποφέρει και κορεσθεί από τους πολλούς και ποικίλους Διχασμούς. Δεν αντέχουμε έναν καινούργιο, με Εθναμύντορες απ’ τη μια και Εθνομηδενιστές απ’ την άλλη, φτάνουν πια οι διαχωρισμοί και οι διαιρέσεις σε Πατριώτες και Προδότες.

Ας αφήσουμε στην άκρη τις θεωρίες της κατασκευής (constructionism) και ας καταπιαστούμε με κάτι πιο σοβαρό και εποικοδομητικό, και αυτό να προβάλουμε, να αναδείξουμε και να διαδώσουμε. Ποιο ήταν το κύριο αίτημα - πρόταγμα της Ελληνικής Επάναστασης του '21; «Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ».

Ένας ξυπόλυτος, ρακένδυτος και άοπλος λαός ξεσηκώθηκε και διεκδίκησε το απαραβίαστο και αναφαίρετο φυσικό του δικαίωμα, «να ‘ναι Λεύτερος», από μια πανίσχυρη Οθωμανική Αυτοκρατορία και την κατατρόπωσε, διδάσκοντας τους λαούς πώς ένα μικρό Έθνος γίνεται ΜΕΓΑ. Ο Έλλην ραγιάς σήκωσε κεφάλι, κορέσθηκε από τους αποκεφαλισμούς και τους απαγχονισμούς και τελικά το έσωσε με μεγάλο φόρο αίματος πετυχαίνοντας την πολύπαθη και πολύποθη αποραγιαδοποίησή του.

Αυτό που σήμερα μας ενδιαφέρει και μας συμφέρει ως έθνος είναι να μη χάσουμε την Αγωνιστικότητά μας και το Θάρρος μας, να μην ξεχάσουμε τους αγώνες, τις θυσίες και τους ποταμούς αίματος που έχυσαν οι πρόγονοί μας για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι.

Όλα στην ιστορία είναι πολυπρισματικά και πολυσήμαντα. Εμείς οφείλουμε να είμαστε νηφάλιοι και να θυμόμαστε πάντα ότι πρέπει να δυσπιστούμε για ό, τι μας περιβάλλει, κυρίως δε για ό, τι ακούμε από τους ανθρώπους της εξουσίας! Ο νους, ήτοι, είναι η Νηφαλιότητα και η Αμφισβήτηση. Χωρίς αυτά είμαστε φερέφωνα του κάθε επιτήδειου.

Να εφαρμόζουμε πιστά και να τηρούμε απαρέγκλιτα τη ρήση - δίδαγμα του κωμωδιογράφου και φιλόσοφου από την Κω, Επιχάρμου, (περ. 540-448): Νᾶφε καὶ μέμνασ’ ἀπιστεῖν· ἄρθρα ταῦτα τᾶν φρενῶν».                      

(Επίχαρμος, 540-448, Fragment 13,2)

(= Να είσαι νηφάλιος και να θυμάσαι να δυσπιστείς· αυτές είναι οι αρθρώσεις του νου και οι συνάψεις του εγκεφάλου).

―――――――――

* ΨευδοΙστοριοΚαπηλία = Αθέμιτη και ανήθικη,  κακοήθης/φαύλη/αχρεία εκμετάλλευση ιστορικών γεγονότων και γνώσεων, καθώς και αρχών και ιδανικών/ιδεωδών με συνειδητή παραποίηση της αλήθειας, για κατασκευή ψευδολογημάτων προς αποκόμιση ιδίου οφέλους και επίτευξη ιδιοτελών σκοπών.