Αν ο Επίτροπος βαφτιστεί μάνατζερ, είναι εντάξει; Προσπαθώ να καταλάβω πού θα πάει αυτή η ιστορία με τον Γ. Παπανδρέου. Για πόσο ακόμη θα συνεχίσει να συκοφαντεί τη χώρα. Να δίνει επιχειρήματα στους δανειστές και σε διάφορους κερδοσκόπους και να χρησιμοποιεί τα επιχειρήματά τους.

Προσπαθώ επίσης να καταλάβω τι νόημα έχουν όλες αυτές οι οργισμένες επιθέσεις κατά της συμπεριφορά των δανειστών, χωρίς να γίνεται καμιά αναφορά στο γεγονός ότι τα ενοχλητικά επιχειρήματα στα οποία καταφεύγουν τους τα έχει ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου προσφέρει στο πιάτο.

Και συνεχίζει να το κάνει. Συνεχίζει ακάθεκτος, που να πάρει η ευχή!

Προχθές πάλι, στις Βρυξέλλες, προσερχόμενος στη συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος το έκανε ξανά το θαύμα του.

Αφού μίλησε περί πράσινης ανάπτυξης της Ευρώπης και άλλων πρασίνων αλόγων περί δημοσιονομικής υπευθυνότητας και… φορολογικής δικαιοσύνης, είπε και το εξής απίθανο:

«Πιστεύω ότι το να χρησιμοποιείται η Ελλάδα ως παράδειγμα, για να βάλουν την ανάπτυξη και στην υπόλοιπη Ευρώπη, στο ίδιο στενό ρούχο, είναι λάθος. Η Ελλάδα είναι μια ειδική περίπτωση».

Συγγνώμη, αλλά τι περισσότερο λέει η Μέρκελ και έχουμε ανοίξει νέο κεφάλαιο «αντίστασης κατά των Γερμανών» - με επικεφαλής τους πλέον άκαπνους και τους πλέον ιδιοτελείς;

Συγγνώμη, αλλά κατάλαβε τι είπε; Ότι ορθώς η Ελλάδα μπήκε στο «στενό ρούχο», αλλά είναι λάθος να πάθει το ίδιο και η υπόλοιπη Ευρώπη;

Και πως η Ελλάδα είναι «ειδική περίπτωση»; Χρησιμοποίησε δηλαδή την προσφιλή έκφραση της κ. Μέρκελ ή κάνω λάθος;

Μα αν είμαστε πράγματι «ειδική περίπτωση», ποιος φταίει; Ποιος φταίει που καταντήσαμε να θεωρούμεθα «ειδική περίπτωση»;

Ποιος άλλος (και) από τον ίδιο που τελικά αποτελεί πράγματι «ειδική περίπτωση»;

Επίσης, δεν αντιλαμβάνομαι για ποιο λόγο γίνεται τόση φασαρία για τα περί επιτροπείας.

Σε τουλάχιστον δύο περιπτώσεις (δημόσια, γιατί ποιος ξέρει πόσες φορές το έπραξε σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις) ο κ. Παπανδρέου έχει διακηρύξει πως «η Ελλάδα έχει κακό μάνατζμεντ».

Το είπε στις 27 του περασμένου Σεπτεμβρίου μιλώντας (παρουσία του κ. Χρυσοχοΐδη, ο οποίος τότε δεν είχε ακόμη αισθανθεί κάτοικος… αποικίας) στους Γερμανούς βιομηχάνους, το είπε και στις συζητήσεις του με Ευρωπαίους αξιωματούχους στις 13 του περασμένου Οκτωβρίου.

«Η Ελλάδα δεν είναι φτωχή χώρα, αλλά έχει κακό management», είπε επί λέξει ο κ. Παπανδρέου ενώπιον των Γερμανών βιομηχάνων και του προέδρου τους κ. Κάιτελ. 

Επομένως, αφού η Ελλάδα έχει «κακό μάνατζμεντ» (περί των… μάνατζερς ούτε λόγος), γιατί να μη στείλουν έναν μάνατζερ να τους… μανατζάρει - τους «μάνατζερς» που αντιδρούν, όχι εμάς;

Μέσα στον Σεπτέμβριο υπήρξε και άλλο… κρούσμα: Στις 30 του μήνα, ο κ. Παπανδρέου συναντήθηκε στο Παρίσι με τον Γάλλο Πρόεδρο Σαρκοζί και τον κάλεσε να αποστείλει εμπειρογνώμονες στην Ελλάδα ώστε να γνωρίζουν τις αλλαγές που λαμβάνουν χώρα.

Οπότε, μετά από όλα αυτά, τα περί μάνατζερ-επιτρόπου μπήκαν στο κείμενο των Συμπερασμάτων της 27ης Οκτωβρίου.

Η σχετική παράγραφος 10 έχει ως εξής:

«Θα πρέπει να ενισχυθούν οι μηχανισμοί για την παρακολούθηση της εφαρμογής του ελληνικού προγράμματος, όπως ζήτησε η ελληνική κυβέρνηση. Η υλοποίηση του προγράμματος είναι ελληνική και η εφαρμογή του ευθύνη των ελληνικών αρχών. Στο πλαίσιο του νέου προγράμματος, η Επιτροπή, σε συνεργασία με τους υπόλοιπους εταίρους της στην Τρόικα, θα συγκροτήσει για τη διάρκεια του προγράμματος επιτόπου εποπτική οντότητα, συμπεριλαμβανομένης της συμμετοχής εθνικών εμπειρογνωμόνων, σε στενή και συνεχή συνεργασία με την ελληνική κυβέρνηση και την Τρόικα για την παροχή συμβουλών και συνδρομής ώστε να διασφαλιστεί η έγκαιρη και πλήρης εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων. Θα συνδράμει την Τρόικα στην αξιολόγηση της συμμόρφωσης των μέτρων που θα λάβει η ελληνική κυβέρνηση στο πλαίσιο των δεσμεύσεων του προγράμματος. Αυτός ο νέος ρόλος θα καθοριστεί στο Μνημόνιο συμφωνίας».

Επομένως, και αποφασίστηκε και το ζήτησε η ίδια η ελληνική κυβέρνηση. Αν το περίφημο γερμανικό έγγραφο δεν είναι συνέπεια αυτών των αποφάσεων, τότε τι είναι;

Κι’ ας κάνει τώρα τον ανήξερο ο κ. Παπανδρέου, λέγοντας γενικά και αόριστα πως αυτό (το περί επιτροπείας) «έχει ακουστεί και άλλες φορές»!

Φυσικά, δεν έχει απλώς ακουστεί. Έχει γραφτεί σε απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου!

Άλλωστε, την ίδια εκείνη ημέρα, στις 27 Οκτωβρίου 2011, στη διάρκεια μιας ακόμη θριαμβευτικής και διθυραμβικής συνέντευξης Τύπου, στη διάρκεια της οποίας ο κ. Παπανδρέου μας ανακοίνωσε ότι μας απάλλαξε από το «ιστορικό μας βάρος», δήλωσε ξεκάθαρα, όταν ερωτήθη περί της συνεχούς παρουσίας των ελεγκτών:

«Να είναι εδώ για να μπει τέλος στο σόου κάθε τρίμηνο».

Την ίδια μέρα, στη συνέντευξη Τύπου, ο κ. Βενιζέλος ήταν πιο… αναλυτικός: «Θέλουμε την συνεχή παρουσία των ελεγκτών για να μην δημιουργούνται επικοινωνιακά προβλήματα και το έργο να γίνεται ταχύτερα»…

Εντάξει; Συνεννοηθήκαμε; Υπάρχει κάποια άλλη απορία;

Δεν φαντάζομαι.

Άρα, προς τι όλοι αυτοί οι θρήνοι περί τοποθέτησης Επιτρόπου και απώλειας της εθνικής κυριαρχίας;

Ξεχάσατε πως τα ίδια κουβεντιάζαμε και μετά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 26ης-27ης Οκτωβρίου;

Και ότι το δίδυμο Παπανδρέου – Βενιζέλου μας έπεισαν πως… γίνεται (και αυτό) για το καλό μας;

Απορίας άξιον είναι πώς όλοι οι θρηνούντες και εξεγειρόμενοι δεν τα θυμήθηκαν όλα αυτά και προσπαθούν να μας τα παρουσιάσουν ως αποτέλεσμα των «κακών ξένων» - τους οποίους ο κ. Παπανδρέου έβαλε στο παιχνίδι.

Προφανώς για να θριαμβολογούν – εκ μέρους της κυβέρνησης, βεβαίως – ότι τελικώς το θέμα εξέλιπε (μετά από γενναία εκδήλωση εθνικής υπερηφάνειας, βεβαίως).
 

Μιλάμε για μεγάλη... αντιστασιακή δράση!

Και μια τελευταία ερώτηση: Η ίδια η τρόικα δεν κατέχει αυτή τη στιγμή ρόλο Επιτρόπου; Οι τύποι μας πείραξαν;

Ας αφήσουμε που με τέτοιο εθελοδουλισμό και τέτοιους κυβερνήτες, μπορεί και να μας βοηθήσει.

Να κόψει το (άχρηστο) υπουργικό συμβούλιο στη μέση (τουλάχιστον), να πετάξει από το παράθυρο τους (άχρηστους) συμβούλους τους και (πού ξέρετε;) να διώξει τους δελφίνους του κ. Παπανδρέου που παριστάνουν ότι κέρδισαν την μάχη του ανταγωνισμού βάζοντας το γάλα πρώτης βρεφικής ηλικίας στα ράφια των σούπερ-μάρκετς!