Η αδιαλλαξία της Κουμουνδούρου σηματοδοτεί μια νέα περίοδο οπισθοδρόμησης σε τοπίο αστάθειας!ΟΙ ΑΚΡΟΒΑΣΙΕΣ της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ ανάμεσα στις διάφορες συνιστώσες μεταφέρουν την εσωτερική αστάθεια της Κουμουνδούρο στο πολιτικό σκηνικό. Οι κορώνες οξύτητας του Αλέξη Τσίπρα, η ακατάσχετη παροχολογία, αλλά και η λάσπη του Γιάννη Δραγασάκη δεν είχαν για στόχο την κυβέρνηση, αλλά το εσωτερικό του κόμματος. Προσπάθησαν να δείξουν ότι ασκούν σκληρή κριτική, ότι δεν χαρίζονται, στην αριστερή πτέρυγα του κόμματος. Η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει έντονα την Ένωση Κέντρου, που όταν έγινε κυβέρνηση με ποσοστό 54%, διαλύθηκε εις τα εξ ων συνετέθη και βύθισε την χώρα στην επταετία των συνταγματαρχών.

Μπορεί να μη κινδυνεύουμε από μια νέα στρατιωτική δικτατορία, αλλά στη γωνία μας περιμένει η πιο σκληρή οικονομική κατάρρευση, με πλήρη εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας. Η ακροβασία στην άκρη του χάους, με την εμμονή στα όσα εξήγγειλε ο Αλέξης Τσίπρας στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, δεν είναι σοσιαλιστική πολιτική, αλλά πολιτική σύγχυσης, με μοναδικό στόχο την εξουσία. Όπως εύστοχα παρατήρησε η Αλέκα Παπαρήγα, «ο σοσιαλισμός του ΣΥΡΙΖΑ είναι σαν άχνη ζάχαρη στον κουραμπιέ. Όταν την φυσήξεις, φεύγει». Αυτό που δεν είπε η πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ, είναι ότι, όταν φύγει η άχνη, θα φανεί ο… μουχλιασμένος κουραμπιές!

Επέστρεψε, δυστυχώς, στον τόπο η μούχλα της περιόδου 2008- 2009. Προς τον Ανδρέα Παπανδρέου ήθελε να μοιάζει ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά, μάλλον, προς τον Γιώργο φέρνει! Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε τις παροχές που υποσχέθηκε, υπήρχε η ευχέρεια η χώρα να δανείζεται και το χρέος πέταξε από το 27% στο 86% του ΑΕΠ, μέχρι το 1989 που παρέδωσε την εξουσία. Αντίθετα, η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, που αντί να συμμαζέψει τα οικονομικά, σκόρπισε επιδόματα, οδηγηθήκαμε στο μνημόνιο, χωρίς περιθώρια διαπραγμάτευσης. Αυτό που μας έλειψε, είναι να οδηγηθούμε, στις σημερινές συνθήκες που βρισκόμαστε, ακόμα παρακάτω.

ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΗ

Στο λόγια ο ΣΥΡΙΖΑ ομνύει στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Παραμονή στην ευρωπαϊκή οικογένεια σημαίνει τήρηση των συνθηκών που έχουν υπογραφεί. Αυτό επιβάλλει κάθε προϋπολογισμός να τίθεται στην αίρεση της Κομισιόν. Τι θα κάνει μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, όταν θα επιστραφεί ένας προϋπολογισμός με τις υποδείξεις για αλλαγές; Θα τις ακολουθήσει ή θα προτιμήσει τη σύγκρουση; Είναι άλλο πράγμα, εξ αρχής να δηλώνεις δεν με εκφράζει η ΕΕ και αποχωρώ και είναι πολύ χειρότερο το έρχομαι σε σύγκρουση. Η αποχώρηση εμπεριέχει διαπραγματεύσεις. Η σύγκρουση σημαίνει βίαιη αντίδραση. Είμαστε σε θέση ν’ αντιμετωπίσουμε βίαιη ευρωπαϊκή αντίδραση; Οι συγκρούσεις, όμως, υπονομεύουν την ευρωπαϊκή συνοχή.

Η αλαζονεία του ΣΥΡΙΖΑ έχει οδηγήσει τα στελέχη του να ονειρεύονται ότι θ’ αλλάξουν την Ευρώπη. Ο πρωθυπουργός ρώτησε, με ποιούς συμμάχους; Φυσικά, δεν πήρε απάντηση. Το ιταλικό κόμμα που κατέβηκε με τίτλο «στην Ευρώπη με τον Τσίπρα», πήρε στις ευρωεκλογές αλλοτινό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ, 4%! Το ίδιο και τα συμμαχικά κόμματα σε Γερμανία και Γαλλία. Τα σοσιαλιστικά κόμματα στην Ευρώπη έχουν προσαρμόσει τις πολιτικές τους στις επιταγές της ελεύθερης αγοράς. Είτε μας αρέσει είτε όχι, το ριζοσπαστισμό της γηραιάς ηπείρου την εκφράζουν, πλέον, τα ακροδεξιά κόμματα, πλην Ελλάδας. Στη χώρα μας αφ’ ενός κρατάει ακόμα το ΚΚΕ και αφ’ ετέρου η Χρυσή Αυγή είναι κακέκτυπο των ακροδεξιών ευρωπαϊκών κομμάτων, που δεν τη δέχθηκαν, καν, στην ομάδα τους.

Μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί σύντομα απέναντι στις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της. Οι μαγκιές τύπου, να μη τολμήσετε να δεσμεύσετε την χώρα με συμφωνίες χωρίς την έγκρισή μας, γιατί θα τις καταργήσουμε, παραπέμπει στις εξαγγελίες, θα κάνουμε δημοψήφισμα για την παραμονή μας στην ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ ή εμείς θα καταργήσουμε την συμφωνία με την COSCO. Ούτε από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ φύγαμε ούτε η COSCO έφυγε από το λιμάνι του Πειραιά. Οι ακροβασίες στην άκρη του γκρεμού θα φέρουν το χάος και τη διάλυση.

Ποιοι θέλουν να διαλυθεί η ΕΕ και η ευρωζώνη; Τα γεράκια στρατιωτικοί και τραπεζίτες του Ντάλας, στο Τέξας, εκεί που δολοφονήθηκε ο Τζον Κένεντι και πήγε, μίλησε και χειροκροτήθηκε ο Αλέξης Τσίπρας! Θα θυμίσουμε στην Κουμουνδούρου ότι η αμερικανική Πρεσβεία αρνήθηκε βίζα στον κομμουνιστή Στρατή Κόρακα, παρ’ όλο που θα ταξίδευε με επίσημη ελληνική αντιπροσωπεία στις ΗΠΑ.

Ισχυρίζονται στο ΣΥΡΙΖΑ ότι ο Αλέξης Τσίπρας επισκέπτεται ξένους πολιτικούς και στελέχη οργανισμών, όπως τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρική Τράπεζας ή μετείχε στην οικονομική Σύνοδο του Κόμο, και τον ακούνε με προσοχή. Φυσικά, τον άκουσαν με προσοχή. Δεν είπαν, όμως, ότι συμφωνούν με τις θέσεις του, ούτε ότι θα τις εξετάσουν και θ’ αποτελέσουν θέμα συζήτησης. Εκτός, αν στο ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι θα υπήρχε διαφωνία και απόρριψη, αν του έλεγαν, «αγοράκι, καλά μας τα είπες, σε ακούσαμε, πήγαινε τώρα στο σπίτι να παίξεις με τις… κούκλες σου»!

Οι ελιγμοί ανάμεσα στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις είναι δύσκολο πράγμα και πρώτη η σημερινή κυβέρνηση, μόλις άρχισε ν’ ανιχνεύει. Ανήκαμε στην Ευρώπη, αλλά χωρίς ευρωπαϊκή πολιτική. Αναλώθηκαν οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις, πλην ΚΚΕ, σ’ έναν άκρατο μικροκομματικό λαϊκισμό.

ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΣΥΓΧΥΣΗ

Η αντιπολιτευτική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει ένα μεγαλύτερο κακό, έχει φέρει σύγχυση στην κοινωνική συνοχή. Δεν είναι μόνον αυτό που κατήγγειλε η Αλέκα Παπαρήγα, ότι οι λαϊκές απαιτήσεις έχουν ατονήσει, παρ’ όλα τα αντιλαϊκά μέτρα. Ο ριζοσπαστισμός των απαιτήσεων δεν έχει απλά ατονήσει, αλλά έχει διαλυθεί. Όταν οι πολίτες, όπως φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις, τρέχουν σε όποιον τάξει τα περισσότερα, τότε η σωτηρία και η έξοδος από την κοινωνική κρίση απομακρύνεται όλο και περισσότερο. Οι δημοσιονομικοί δείκτες, έτσι κι αλλιώς, θα βελτιωθούν, γιατί οι δανειστές δεν πρόκειται να χάσουν τα χρήματά τους, έστω κι αν χάσουν μέρος από τους τόκους τους. Δεν ακούσαμε από κανένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ να απαιτεί να γίνει λογιστική αποτίμηση του χρέους, για να ξέρουμε τι χρωστάμε και τι έχουμε πληρώσει μέχρι σήμερα.

Το ότι ο λαός είναι έτοιμος να τσιμπήσει στο «δόλωμα» των παροχών, καταγράφεται παραστατικά στις δημοσκοπήσεις. Σε μια από τις τελευταίες, της εταιρείας Metron Analisis για τον ραδιοφωνικό σταθμό «Παραπολιτικά» στην πρόθεση ψήφου, ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει 25,7%, η ΝΔ 19,8% και ακολουθούν το Ποτάμι με 6,9%, η Χρυσή Αυγή με 5,3%, το ΚΚΕ με 4% και το ΠΑΣΟΚ με 3,4%. ΑΝ. Ελ. και ΔΗΜΑΡ μένουν εκτός Βουλής. Ιδιαίτερα η ΔΗΜΑΡ, έχει σταθερά στις δημοσκοπήσεις κάτω από 1%.

Από εδώ και πέρα φαίνεται η σύγχυση. Καταλληλότερος για πρωθυπουργός εξακολουθεί να παραμένει ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος συγκεντρώνει 30%  έναντι του Αλέξη Τσίπρα ο οποίος συγκεντρώνει 23%. Με την ίδια διαφορά των 7 μονάδων προηγείται ο Αντώνης Σαμαράς στο ερώτημα για το ποιος μπορεί να διαχειριστεί το δημόσιο χρέος, που συγκεντρώνει το 35%, έναντι 28% του Αλέξη Τσίπρα…

Με μικρότερη διαφορά, 49% έναντι 45%, προηγούνται όσοι θέλουν η παρούσα Βουλή να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας, έναντι αυτών οι οποίοι ζητούν να προηγηθούν βουλευτικές εκλογές.

Επίσης, το 47% κρίνει θετικά την απόφαση της κυβέρνησης να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης, αντίθετα με το 40% που θεωρεί την κίνηση αυτή λανθασμένη.

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο πρώτος σε δημοφιλία πολιτικός αρχηγός με 41% έναντι 40% του Αντώνη Σαμαρά και του Σταύρου Θεοδωράκη. Ακολουθούν ο Πάνος Καμμένος με 29%, οι Φώτης Κουβέλης και Δημήτρης Κουτσούμπας με 26%, ο Ευάγγελος Βενιζέλος με 23% και ο Νίκος Μιχαλολιάκος με 11%.

Τα στοιχεία και αυτής της δημοσκόπησης δίνουν ένα προβάδισμα στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τα ποιοτικά στοιχεία δίνουν προβάδισμα στον Αντώνη Σαμαρά και την κυβερνητική πολιτική. Η πρώτη θέση οφείλεται στην ακατάσχετη παροχολογία «δια πάσαν νόσον και...» και όχι στην εμπιστοσύνη ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα τα καταφέρει. Τώρα οι πολίτες κτυπούν καμπανάκι στην κυβέρνηση και της λένε δώσε κι εσύ κάτι, αλλά, όταν θα μπουν πίσω από το παραβάν, θα επιλέξουν τη σταθερότητα.

Σωστά τους θύμισε ο πρωθυπουργός ότι και πριν τις εκλογές του Ιουνίου, οι δημοσκοπήσεις έδειχναν πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ με μεγάλη διαφορά. Όμως, είναι μεγάλη η ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί με τις παροχολογίες του εκμηδένισε των ριζοσπαστισμό των λαϊκών διεκδικήσεων. Αλλά υπάρχει κι άλλο συμπέρασμα, η δημοσκόπηση δείχνει μια προτίμηση του κόσμου προς τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά! Αν η δημοσκόπηση είχε για ερώτημα την πρόταση του Δημήτρη Κρεμαστινού για κυβέρνηση ευρύτερης συνεργασίας ειδικού σκοπού, θα συγκέντρωνε πολύ πιο μεγάλη πλειοψηφία από το να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατία από αυτή τη Βουλή.   

ΕΥΡΩΠΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Ή ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Δύο δρόμοι υπάρχουν να βγούμε από την κρίση, ή ακολουθούμε τις μέχρι τώρα συμφωνίες ή φέρνουμε πλήρη ανατροπή. Με τον «χωροφύλαξ» και με τον «αστυφύλαξ», δεν φέρνεις αποτέλεσμα, πρέπει να επιλέξεις. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να παραμείνει στην Ευρώπη, η, τυχόν, κυβέρνησή του θα πρέπει να σεβαστεί τις κοινοτικές οδηγίες, θα πρέπει να μειώσει τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων και όχι να διορίσει άλλους. Θα πρέπει να αφήσει ελεύθερη την αγορά να διαμορφώνει τους κανόνες της, θα πρέπει να περιορίσει και άλλο τις δημόσιες δαπάνες.

Αν τα εφαρμόσει όλα αυτά, τότε θ’ αποδειχθούν «φούμαρα» οι εξαγγελίες. Όσο για το κούρεμα του μεγαλύτερου χρέους, θα πάει… για μαλλί και θα βγει ο ίδιος κουρεμένος! Όπως, πολλές φορές και από πολλούς, έχει λεχθεί, το χρέος μας, τα ομόλογά μας τα κατέχουν κράτη της ΕΕ. Αυτά τα κράτη τα έχουν περασμένα στους προϋπολογισμούς τους. Δεν θα δεχθεί κανένα Κοινοβούλιο ευρωπαϊκής χώρας να ανατρέψει τον προϋπολογισμό του για χάρη της Ελλάδας! Χώρια, που κάποιες από τις χώρες θα έχουν οικονομικό πρόβλημα. Ας μη λησμονούμε ότι έχουν ελληνικά ομόλογα ακόμα και χώρες που βρίσκονται σε κρίση, όπως είναι Ιταλία και Πορτογαλία. Το πρόβλημα αυτό μπορεί να φέρει σε διάλυση την ευρωζώνη και, κατ’ επέκταση, όλη την ΕΕ ή θα γυρίσει το ρολόι της Ευρώπης πολλά- πολλά χρόνια πίσω. Ίσως, δεν είναι τόσο τυχαίο ότι το κούρεμα του ελληνικού χρέους το ζητούν ΣΥΡΙΖΑ και ΔΝΤ!!!

Από την άλλη, θα πρέπει να μάθει να κάνει δημόσια έργα με τη σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ). Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά στην Κουμουνδούρου, εκτός να έχουν έτοιμα τα «δικά τους» παιδιά, δικαιώνοντας και πάλι την Παπαρήγα που είπε ότι έχουν την αποδοχή κεφαλαιούχων.

Είναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση ότι την ευρωπαϊκή πολιτική, χωρίς «βολ πλανέ και ακροβασίες» την ακολουθούν τα κόμματα της λαϊκής δεξιάς και τα σοσιαλδημοκρατικά, δηλαδή τα κόμματα που συναποτελούν σήμερα την κυβέρνηση. Η επιλογή του δρόμου για την έξοδο από την κρίση είναι βέβαιη, αλλά αργή και βασανιστική. Σε ανάλογη περίπτωση βρεθήκαμε το 1898, όταν πάλι είχαμε κάτω από διεθνή οικονομικό έλεγχο. Από την περίοδο ανόρθωσης, που ήλθε μετά τον δεύτερο μεγάλο πόλεμο, πήραμε σαν χώρα το προσωνύμιο «Ψωροκώσταινα», που τόσο παραστατικά περιέγραψε στις γελοιογραφίες του ο ΜΠΟΣΤ με τον «Πειναλέοντα» λαό και την «Ανεργίτσα». Δεν θα βγούμε τόσο εύκολα από την κρίση, όσο τάζει η κυβέρνηση. Θα βοηθήσει, ασφαλώς η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, αλλ’ αυτή θ’ αρχίσει ν’ αποδίδει, στα γεμάτα, μετά το 2025. Φυσικά, για να τα επιτύχουμε όλα αυτά, χρειάζεται σταθερότητα και κοινωνική γαλήνη, κάτι που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βαλθεί να το γκρεμίσει, με τη διακήρυξη… πίσω ολοταχώς στο 2009! Στο «λεφτά υπάρχουν» χωρίς να λέει που θα βρεθούν.