Γράφει ο
Ιωάννης Γ. Κουλούρης

Είναι γεγονός ότι η Τουρκία διαθέτει έναντι της Ευρώπης και ιδίως της Ελλάδας ένα σημαντικό ατού, το οποίο με τον τρόπο που το έχουν αντιμετωπίσει μέχρι τώρα οι Ευρωπαίοι έχει καταστεί ένα πραγματικό υπερόπλο. Αυτό δεν είναι άλλο από τον έλεγχο των μεταναστευτικών ροών και την απειλή να πλημμυρίσει την Ελλάδα και μέσω αυτής και την Ευρώπη με εκατομμύρια λαθρομετανάστες τους οποίους έχει βαπτίσει πρόσφυγες.

Και όμως η αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού είναι απλή όπως το αυγό του Κολόμβου.

Οι άνθρωποι αυτοί, άλλοι δυστυχείς και άλλοι τυχοδιώκτες, θέλουν να έρθουν στην Ελλάδα γιατί πιστεύουν ότι μέσω αυτής θα φθάσουν και στην Ευρώπη, που με τα επιδόματα και τις ευκολίες που τους παρέχει θα βελτιώσουν τη ζωή τους.

Επομένως ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστεί αυτή η απειλή είναι να συνειδητοποιήσουν  ότι ερχόμενοι στην Ελλάδα, δεν πρόκειται ποτέ να φθάσουν στην Ευρώπη, και θα παραμείνουν εγκλωβισμένοι στη χώρα μας με συνθήκες που θα τους επιτρέπουν μεν να επιβιώνουν, αλλά στην ουσία θα είναι φυλακισμένοι, με μόνη δυνατότητα την επιστροφή στις χώρες τους ή στην Τουρκία που ήταν.

Για να γίνει αυτό, τα κέντρα υποδοχής και παραμονής τους πρέπει να είναι εντελώς κλειστά χωρίς καμία δυνατότητα διαφυγής . Τέτοια κέντρα μπορούν να δημιουργηθούν στα αναρίθμητα ακατοίκητα και απομονωμένα νησιά που διαθέτει η χώρα μας, με την κατασκευή σε αυτά των κατάλληλων υποδομών για την προσέγγιση πλοίων και στέγης. Η σχετική δαπάνη για την κατασκευή τους, καθώς και για την εξυπηρέτηση τους σε είδη διατροφής και υγιεινής, καθώς και για την επιτήρησή τους θα πρέπει να βαρύνει την Ευρωπαϊκή Ένωση, και οπωσδήποτε θα είναι μικρότερη από τα δισεκατομμύρια που δίνει στην Τουρκία σήμερα και επί πλέον θα απαλλαγούν από τους εκβιασμούς της Τουρκίας.

Η λύση αυτή μπορεί να φαίνεται απάνθρωπη σε μερικούς αιθεροβάμονες ψευτοανθρωπιστές, οι οποίοι σίγουρα διαβιούν σε μέρη που δεν τους αγγίζει άμεσα το πρόβλημα, και να θυμίζει την περίπτωση της νήσου Έλις με την οποία οι αμερικανοί αντιμετώπισαν παρόμοιο πρόβλημα στο παρελθόν, καλά θα κάνουν όμως να σκεφτούν και τούς χιλιάδες που πνίγονται στη θάλασσα, και ότι αν δεν υπήρχε η νήσος  Έλλις πιθανόν να μην υπήρχε η σημερινή Αμερική.  

Οι εκάστοτε Ελληνικές κυβερνήσεις έχουν διαπράξει εθνικό έγκλημα μέχρι τώρα με το να δημιουργούν τέτοια κέντρα σε μεγάλα και κατοικημένα νησιά ή στην ενδοχώρα, μεταβάλλοντας τη ζωή των Ελλήνων κατοίκων τους σε κόλαση και προκαλώντας, πλην των άλλων,  την αλλοίωση του πληθυσμού μας και την απώλεια της εθνικής μας ταυτότητας.

Η σημερινή μάλιστα κυβέρνηση επιτείνει το πρόβλημα με τη μεταφορά μέρους των λαθρομεταναστών των νησιών του βορείου Αιγαίου σε κέντρα της ενδοχώρας, χωρίς να λαμβάνει υπόψη της τη  δυσμενή επίδραση που θα έχει αυτό στις συνθήκες διαβίωσης των γειτονικών Ελλήνων κατοίκων οι, οποίοι δικαίως και ευλόγως αντιδρούν και διαμαρτύρονται.

Πέραν τούτου η ενέργεια αυτή αντί να αποτρέπει την εισβολή και άλλων μεταναστών στη χώρα μας αντιθέτως την ενθαρρύνει. Δεν μπορώ να διανοηθώ πως σκέπτονται αυτοί που αποφάσισαν το αντεθνικό και παράλογο αυτό μέτρο. Δυστυχώς στο σημείο αυτό η κυβέρνηση ξεπέρασε και το ΣΥΡΙΖΑ, και διακινδυνεύει το μέλλον και την ύπαρξη της χώρας μας.

Θεωρώ ότι πρέπει να σταματήσει άμεσα την μεταφορά των μεταναστών από τα νησιά στην ενδοχώρα και να υιοθετήσει και απαιτήσει από την Ευρώπη τη λύση που προτείνω, η οποία είναι πολύ περισσότερο ανθρωπιστική από αυτό που θα επακολουθήσει με την αλματώδη αύξηση των ροών και των πνιγμών και τον εκβιασμό της χώρας μας από την Τουρκία.

Όσο γι’ αυτούς που θα θεωρήσουν το μέτρο κοινωνικά απάνθρωπο, και τις διάφορες αυτοπρόσκλητες «φιλανθρωπικές» ΜΗΚΥΟ, ας συγκρίνουν την εικόνα ενός παιδιού που πνίγεται στη θάλασσα με εκείνη ενός παιδιού που ζει μέσα σε ένα κλειστό χώρο, αλλά με ανεκτές συνθήκες διαβίωσης και χωρίς κίνδυνο της ζωής του.

Προφανώς κατά τα άλλα θα ισχύσουν τα περί παροχής ασύλου σε όσους το δικαιούνται και προώθησής τους κατά δίκαιο αναλογικό τρόπο στις χώρες της Ευρώπης και όχι φυσικά στην Ελλάδα που έχει ήδη πολύ περισσότερους από όσους της αναλογούν.

Ασφαλώς  υπάρχει και η λύση να δημιουργηθούν κέντρα διοχέτευσης και παραμονής των μεταναστών στις χώρες προέλευσης τους ή γειτονικές με αυτές, υπό την προστασία του ΟΗΕ αλλά αυτό δεν είναι αρμοδιότητα μόνο της χώρας μας και ξεφεύγει από το σκοπό του άρθρου αυτού.