Γράφει ο
Τάσος Παπαδόπουλος

Πρόσφατα βρέθηκα στο Στρασβούργο και παρακολούθησα μια δίωρη συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με θέμα την πορεία της ελληνικής οικονομίας. Επιστρέφοντας, την Παρασκευή το πρωί, παρακολούθησα επίσης μια συζήτηση στην ελληνική Βουλή ανάμεσα στον Α. Τσίπρα και στον Κ. Μητσοτάκη, με θέμα τους εμπρησμούς τρόλεϊ και λεωφορείων, καθώς και την καταστροφή των νέων ακυρωτικών μηχανημάτων σε μετρό και λεωφορεία.

Κοινό χαρακτηριστικό των δύο αυτών συζητήσεων σε Στρασβούργο και Αθήνα, ήταν το γεγονός ότι οι ομιλητές δεν επικεντρώθηκαν στο θέμα για το οποίο διεξαγόταν η συζήτηση, αλλά μετέφεραν, όπως λένε και οι ποδοσφαιρόφιλοι, την μπάλα στην εξέδρα.

Κι αυτό γιατί, στο Ευρωκοινοβούλιο, οι μεν ξένοι ομιλητές, ανάλογα με την χώρα από την οποία προέρχονταν και το κόμμα που εκπροσωπούσαν, μιλούσαν με συμπάθεια για τις ελληνικές προσπάθειες, ή αν ήταν Γερμανοί, ή από χώρες που αποτελούν δορυφόρους του Σόιμπλε και των ιδεών του, ευθέως και χωρίς στην ουσία επιχειρήματα, πέταγαν το πυροτέχνημα του Grexit, χωρίς να παρουσιάζουν αξιόπιστα στοιχεία.

Έκαναν ότι δεν άκουσαν οι τελευταίοι, όταν βγήκαν να κατακεραυνώσουν την Ελλάδα, την εισήγηση του αντιπροέδρου της Κομισιόν του κ. Ντομπρόφσκις, που στην ομιλία του αναφέρθηκε στις προόδους που έχει κάνει η χώρα μας, καθώς και στις θυσίες των πολιτών όλα αυτά τα χρόνια.

Αλλά και οι Έλληνες ευρωβουλευτές βρήκαν την ευκαιρία, έστω και στον περιορισμένο χρόνο που τους διατίθεται, μόλις ενάμισι λεπτό, αντί να κατακεραυνώσουν τους παρατρεχάμενους του Σόιμπλε, να μεταφέρουν την εσωτερική αντιπαράθεση στο Ευρωκοινοβούλιο.

Μια εικόνα διόλου κολακευτική, για το μεγάλο θέμα που απασχολεί τη χώρα μας, που δεν είναι άλλο παρά η ανάγκη, χωρίς άλλη καθυστέρηση, ανόρθωσης της ελληνικής οικονομίας.

Από την άλλη πλευρά και η συζήτηση στο ελληνικό κοινοβούλιο ουδέν νεότερο προσέφερε στην ενημέρωση των πολιτών, για τις συνεχείς επιθέσεις στα ΜΜΜ, που όπως γνωρίζουμε όλοι μεταφέρουν πολίτες χαμηλότερων εισοδημάτων, που δεν έχουν την ευχέρεια να μετακινούνται με τα ΙΧ τους.

Τα σπασμένα όμως δεν τα πληρώνουν ούτε οι υπεύθυνοι για την τάξη αυτής της χώρας ούτε φυσικά οι ανόητοι μπαχαλάκηδες, που με την βία πετάνε έχω τους πολίτες από τα λεωφορεία, είτε για να τα κάψουν, είτε για να σπάσουν τα ακυρωτικά μηχανήματα.

Και είναι απορίας άξιο το πως και το γιατί, το θέμα αυτό ο Α. Τσίπρας το χαρακτήρισε ήσσονος σημασίας, και επιχείρησε να διαφύγει με την προσφιλή του μέθοδο, που δεν είναι άλλη από αλλαγή της ατζέντας της συζήτησης και την μετατροπή της σε κουβέντα για την αξιολόγηση καθώς και σε προσωπικές επιθέσεις στο πρόσωπο του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Στην προσπάθειά του να συσπειρώσει το ακροατήριο των βουλευτών του, επικαλέστηκε  ένα καραμπινάτο ψέμα, ότι δήθεν ο εκπρόσωπος του κόμματος της ΝΔ δήλωσε, ότι την Δευτέρα μετά το Eurogroup θα καταθέσει η Αξιωματική Αντιπολίτευση πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης.

Το απόγευμα της Παρασκευής τα παπαγαλάκια, της κατά τα άλλα κρατικής τηλεόρασης, επιχείρησαν να καλύψουν το ψέμα, με αποτέλεσμα να βγει τηλεφωνικά οργισμένος ο εκπρόσωπος της ΝΔ για να τους διαψεύσει προκαλώντας τους να παίξουν το video με την φερόμενη ως δήλωσή του, περί πρότασης μομφής, πράγμα που δεν έπραξαν.

Αλλά για να επανέλθουμε στην ουσία της συζήτησης και στην αδυναμία απάντησης του Α. Τσίπρα, που με γενικά στοιχεία προσπάθησε να αποδείξει ανεπιτυχώς, ότι η εγκληματικότητα δεν έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις, καλύπτοντας πλήρως τον ανεκδιήγητο υπουργό του, που όταν απαντά στις αιτιάσεις βουλευτών λέει άρες μάρες κουταμάρες.

Η αδυναμία των κυβερνώντων, να  αντιμετωπίσουν τους λεγόμενους μπαχαλάκηδες, έχει να κάνει με τα όσα έλεγε ο Α. Τσίπρας στο παρελθόν για όσους δεν πλήρωναν διόδια λέγοντας ότι το κίνημα δεν πληρώνω θα επεκταθεί και σε άλλους τομείς. Με την λογική του μέλους 15μελούς συμβουλίου μαθητών, ο Α. Τσίπρας είχε στο παρελθόν υποστηρίξει και παροτρύνει τους ανεγκέφαλους κουκουλοφόρους, στο θεάρεστο αντικοινωνικό έργο τους, να μην πληρώνουν για την χρήση μεταφορικών μέσων ή διοδίων.

Οι μπαχαλάκηδες σήμερα ενεργούν λοιπόν κατ’ εντολήν του, ανεξάρτητα αν ο ίδιος, κακή τη τύχη μας, βρέθηκε στο τιμόνι της εξουσίας.

Κι επειδή η λογική δεν έχει εκλείψει παντελώς από όλους μας, ερωτάται ο κάθε υπεύθυνος πολιτικός παράγων, ποιος πληρώνει τα σπασμένα; Φυσικά ο αγρίως φορολογούμενος πολίτης.

Ποιος πληρώνει όσους δεν πληρώνουν εισιτήριο στα ΜΜΜ, για να καλυφθούν οι μισθοί των εργαζομένων στις συγκοινωνίες; Ποιος άλλος από τον εργαζόμενο, μέχρι πότε άραγε, που καλείται να καλύψει τις ζημιές.

Ποιος ταλαιπωρείται καθημερινά με την απουσία λεωφορείων και τρόλεϊ  από τις στάσεις, που ή κάηκαν ή έχουν αποσυρθεί επειδή κλάπηκαν τα ακυρωτικά τους μηχανήματα; Μα ο πολίτης φυσικά, που καθυστερεί να φτάσει στη δουλειά του και αγωνιά, αν θα διατηρήσει τη θέση του, την επόμενη ημέρα.

Όλα αυτά τα λεγόμενα προβλήματα  της καθημερινότητας, δεν απασχολούν τον άρχοντα ου Μεγάρου Μαξίμου, που περί άλλα τυρβάζει, καλώντας κάθε ημέρα τους συνεργάτες του για να τους πει να κλείσουν την δεύτερη αξιολόγηση, χωρίς καν να γνωρίζει το πως και το γιατί.

Οι άνθρωποι απλά έχουν χάσει την μπάλα…