Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

41 χρόνια μετά την τραγωδία της Κύπρου, τον Αττίλα, την εισβολή, την Κατοχή, το πολύπαθο νησί της Αφροδίτης συνεχίζει να αγωνίζεται για την επανένωσή του και να αναζητά μια λύση που θα επουλώσει τα τραύματα.

Τον τελευταίο καιρό οι προσπάθειες που καταβάλλονται είναι σοβαρές και κάποιες ελπίδες έχουν αρχίσει να αχνοφαίνονται.

Μέσα στη δίνη των τελευταίων γεγονότων στην Ελλάδα, πολλά έχουν περάσει απαρατήρητα – και πολλοί είναι εκείνοι που δείχνουν να αδιαφορούν για τις εξελίξεις, αν και τον καιρό που η Κύπρος έμπαινε στο δικό της μνημόνιο παρίσταναν τους προστάτες της και την προέτρεπαν να καταφύγει σε «λύση» που θα την βύθιζε σε οικονομικό χάος και θα προκαλούσε μεγάλους εθνικούς κινδύνους.

Φυσικά, είναι οι ίδιοι που κάνουν ότι δεν βλέπουν πως στην κυπριακή υπόθεση εμπλέκεται τώρα πολύ σοβαρά τη ΕΕ (από την οποία οι υπερπατριώτες αυτοί θα ήθελαν να δουν την Κύπρο να απομακρύνεται και τώρα επιχείρησαν να πράξουν το ίδιο και με την Ελλάδα).

Έτσι, έκαναν ότι δεν είδαν πως την περασμένη εβδομάδα στο νησί βρέθηκε ο ίδιος ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, ο οποίος δεσμεύθηκε να λάβει ενεργό μέρος στην προσπάθεια.

Γευμάτισε με τους κυρίους Αναστασιάδη και Ακιντζί στο «Σπίτι της Συνεργασίας» στη «νεκρή» ζώνη της Λευκωσίας, δήλωσε ότι ο εκπρόσωπός του θα είναι υπόλογος στον ίδιο και θα διασφαλίσει ότι η λύση που θα εξευρεθεί θα είναι συμβατή με το κοινοτικό κεκτημένο και συμφώνησε πως μια συνολική λύση του Κυπριακού θα είναι επωφελής για όλους τους εμπλεκόμενους, την ΕΕ και την ευρύτερη περιοχή, υπογραμμίζοντας ότι ο ρόλος της Τουρκίας στο θέμα της λύσης είναι ζωτικός και θα πρέπει να συμβάλει προς την κατεύθυνση της λύσης.

Μάλιστα, ο κ. Γιουνκέρ υπογράμμισε πως ήταν βούλησή του η πρώτη του επίσημη επίσκεψη ως πρόεδρος της Κομισιόν να είναι στην Κύπρο, που «είναι χώρος σταθερότητας, ένας σταθερός εταίρος της ΕΕ, στην πρώτη γραμμή και είστε παράδειγμα συνεργασίας».

Αλλά τι σημασία έχουν όλα αυτά για εκείνους που αναζητούν «εναλλακτικές λύσεις» για την Ελλάδα και την Κύπρο, αγνοώντας σκόπιμα τους φυσικούς συμμάχους μας και κάνοντας το παν για να τους απαξιώσουν;

Αυτοί το μόνο που κάνουν είναι να αγωνίζονται υπέρ της ψυχικής απομάκρυνσης των λαών μας από την Ευρώπη, τον μοναδικό παράγοντα ασφάλειας για όλους μας…