Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Η χθεσινή επίσκεψη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, δεν ήταν παρά μια… γραφειοκρατική διαδικασία.

Όταν επί δύο μήνες ολοκληρώνεις τις ανά την Ελλάδα ομιλίες σου με το σύνθημα «Στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουνε» και όταν στην τελευταία προεκλογική σου ομιλία έχεις διαβεβαιώσει ότι «η λαϊκή θύελλα θα ξεσπάσει σαν θύελλα», τότε, οποιοδήποτε και αν είναι το αποτέλεσμα των εκλογών, κάτι πρέπει να κάνεις.

Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών τα γνωρίζουν όλοι – και επομένως και η αξιωματική αντιπολίτευση.

Ούτε θύελλα είχαμε, ούτε το ποσοστό που εξασφάλισε μπορεί να πυροδοτήσει πολιτικές εξελίξεις εν μέσω τουριστικής σεζόν, ούτε υπήρξε το «τρεις κάλπες, μια νίκη», ούτε τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε ένα θεαματικό ποσοστό που να δημιουργεί προϋποθέσεις πλειοψηφικού ρεύματος.

Αν τα κόμματα της κυβέρνησης συρρικνώθηκαν (όπως γίνεται πάντοτε σε ευρωεκλογές) και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε περί τις 100.000 ψήφους.

Επομένως;

Μα είναι απλό.

Αυτή την μετεκλογική Δευτέρα, ο κ. Τσίπρας είχε δύο επιλογές:

Ή να προχωρήσει σε μια (αναμενόμενη) κίνηση εντυπωσιασμού, εξωστρέφειας και στάχτης στα μάτια, όπως ήταν η επίσκεψη στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Ή να μπει σε έναν ακόμη κύκλο εσωστρέφειας, να πάει στο κόμμα του (και στις συνιστώσες του) και να εξηγήσει γιατί με τόσα μέτρα και τόσες υποσχέσεις (ονομαστικά προς κάθε κατηγορία πολιτών και εργαζομένων) δεν κατάφερε να πείσει ένα αξιοπρόσεκτο ποσοστό ψηφοφόρων.

Έπρεπε, δηλαδή, να απαντηθεί το ερώτημα: «Μα αφού τους είπαμε πως μαζί μας δεν θα γίνει καμιά θυσία για το ευρώ και όλοι θα τρώνε με χρυσά κουτάλια, γιατί δεν μας υπερψήφισαν;».

Άλλωστε, ο κ. Τσίπρας επισκέφθηκε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας γνωρίζοντας εκ των προτέρων δεν μπορούσε να πράξει τίποτε από όσα θα του ζητούσε.

Στην πράξη, ο κ. Τσίπρας επιχείρησε να προκαλέσει αυτό για το οποίο κατηγορούσε την κυβέρνηση κατά την προεκλογική περίοδο.

Επέδειξε «παλατιανή» συμπεριφορά, ζητώντας από τον Πρόεδρο να κάνει ό,τι έκαναν οι βασιλιάδες στην προ Τρικούπη και Δεδηλωμένης εποχή, όταν ο βασιλιάς διόριζε τους κηπουρούς του.

Και όπως συνέβαινε στη χώρα επί Φρειδερίκης, όταν το Παλάτι απέλυε πρωθυπουργούς και σχημάτιζε κυβερνήσεις αναντίστοιχες με τα εκλογικά αποτελέσματα.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, εγγυητής του πολιτεύματος και της ομαλότητας, δεν μπορεί, βέβαια, να παρέμβει.

Αλλά ακόμη και αν είχε τέτοια αρμοδιότητα, ασφαλώς θα έριχνε μια ματιά στα ποσοστά.

Και θα έβλεπε πως αυτά – έτσι κι’ αλλιώς, διότι δεν έγιναν εθνικές εκλογές – δεν εξασφαλίζουν καμιά Δεδηλωμένη μέσα στη Βουλή.

Αλλά ακόμη και μετά από εθνικές εκλογές, σύμφωνα με το Σύνταγμα, τα κόμματα λαμβάνουν διερευνητική εντολή, προκειμένου να διαπιστώσουν αν θα βρουν συμμάχους για να σχηματίσουν κυβέρνηση.

Και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, για να αναθέσει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, πρέπει να έχει προηγουμένως πειστεί ότι υπάρχουν σοβαρές προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο.

Τελικά, μετά την χθεσινή αναγκαία κίνηση εξωστρέφειας, ο κ. Τσίπρας δεν θα αποφύγει να επιστρέψει στο κόμμα του και να δώσει εξηγήσεις…

Περιμένουμε την επόμενη Πολιτική Απόφαση (της αυτοκριτικής)…