Μήπως να του δώσουμε διαβατήριο για «ένα χρόνο και ένα ταξίδι»; Η προανακριτική επιτροπή της Βουλής για τη Λίστα Λαγκάρντ έκρινε πως ο πρώην πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου πρέπει να εμφανιστεί ενώπιόν της την προσεχή Τρίτη, δεν επαρκεί το υπόμνημα το οποίο της απέστειλε και πρέπει να υποβληθεί στη βάσανο των ερωτήσεων και να δώσει διευκρινίσεις σχετικά με όσα αναφέρει στο υπόμνημά του.

Λογικό – πέρα από τις ενστάσεις για το αν είναι σωστό οι πολιτικοί να ανακρίνουν πολιτικούς, αν δηλαδή οι κρίνοντες μπορούν να είναι και κρινόμενοι ή πρέπει (και) οι πολιτικοί να εμφανίζονται ενώπιον του φυσικού τους δικαστή.

Λογικό – πέρα από το γεγονός ότι η συγκεκριμένη επιτροπή έχει αυτοϋπονομευτεί με όλα όσα συμβαίνουν εκεί, που πλέον ανήκουν στη σφαίρα της ψυχοπαθολογίας, με αποτέλεσμα μια σοβαρή διαδικασία να έχει εξελιχθεί σε απεραντολογία και εκτόνωση απωθημένων.

Επιπλέον, η συγκεκριμένη επιτροπή έχει αρμοδιότητες ανακριτή – και επομένως μπορεί να διατάξει την βίαιη προσαγωγή όποιου αρνείται να προσέλθει.

Σωστό κι’ αυτό – αν και μέχρι στιγμής κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί, διότι το κοινοβούλιο δεν είθισται να αναλαμβάνει τέτοιες πρωτοβουλίες, ακριβώς επειδή είναι ναός της Δημοκρατίας.

(Σχετική πρόταση εκ μέρους των ΑΝ.ΕΛ απεσύρθη, αλλά αποδεικνύει ότι κάποιοι έχουν μπλέξει τα πράγματα μεταξύ ανακριτικών γραφείων και κοινοβουλίου).

Τον τελευταίο καιρό, όμως, έχουν αρχίσει να λέγονται διάφορα περίεργα πράγματα.

Και κάποιοι ρίχνουν νερό στον μύλο του αντικοινοβουλευτισμού απαξιώνοντας τον βασικό θεσμό του, που είναι τα κόμματα (αλλά βγάζοντας κάθε φορά – οι γνωστοί εισαγγελείς του πολιτικού βίου – τον εαυτό τους απ’ έξω).

Επειδή πλησιάζει η 21η Απριλίου…

Επειδή τις τελευταίες ημέρες μέσα στην αίθουσα της Ολομέλειας ακούγονται και διάφορα περί «επαναστάσεως»…

Επειδή τα πράγματα έχουν πάρει επικίνδυνη τροπή και κάποιοι, στη μανία τους να εμφανιστούν ως άσπιλοι και αμόλυντοι, πυροβολούν συνεχώς τα πόδια της Δημοκρατίας…

Επειδή, ο νόμος 4000 που είχε ψηφιστεί για την αντιμετώπιση του τεντιμποϊσμού, χρησιμοποιήθηκε αργότερα από τη χούντα και βάσει αυτού του νόμου δικάστηκαν και καταδικάστηκαν πολλοί αντιστασιακοί…

Ας βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, τουλάχιστον ως προς ένα σημείο – και θα επανέλθουμε.

Την προηγούμενη Πέμπτη, όταν τα μέλη της προανακριτικής ψήφισαν υπέρ της φυσικής παρουσίας του κ. Παπανδρέου, η βουλευτής Ζωή Κωνσταντοπούλου ζήτησε να σταλούν τα πρακτικά της συνεδρίασης στο προεδρείο της Βουλής, ώστε να μην δοθεί άδεια στον πρώην πρωθυπουργό να ταξιδέψει στο εξωτερικό!

Επ’ αυτού, διαφώνησε (προς τιμήν του) το επίσης μέλος της επιτροπής από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ Σταύρος Κοντονής, ο οποίος είπε το αυτονόητο – ότι δηλαδή σκοπός της επιτροπής είναι να πάει να καταθέσει ο κ. Παπανδρέου και όχι να του απαγορευτεί η έξοδος από τη χώρα.

Όποιος υποστηρίζει (πλησιάζει είπαμε και η 21η Απριλίου) πως είναι δυνατόν να απαγορεύεται η έξοδος από τη χώρα (και μάλιστα όχι από τις αρμόδιες αρχές, αλλά από το προεδρείο της Βουλής) σε οποιονδήποτε, είναι προφανές ότι δεν έχει την παραμικρή συναίσθηση του τι σημαίνει αυτό.

Τι σημαίνει δηλαδή απαγόρευση εξόδου από τη χώρα – μέθοδο που ακολουθούσε η χούντα, η οποία για ειδικούς λόγους έδιδε διαβατήριο «για ένα χρόνο και ένα ταξίδι».

Μπορεί να έχει κανείς οποιαδήποτε άποψη για τον Παπανδρέου – και να έχει και τα χίλια δίκια.

Αλλά από εκεί ως το να προκριθεί ως μέθοδος τιμωρίας του η απαγόρευση εξόδου του από τη χώρα (ίσως να ήταν προτιμότερη η… απαγόρευση εισόδου) υπάρχει απόσταση.

Και μάλιστα, να απαγορεύει η Βουλή την έξοδο από τη χώρα!

(Μήπως και να δίνει άδειες για «ένα χρόνο και ένα ταξίδι»;)

Κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο – όταν δεν έχουν απαγγελθεί κατηγορίες ή δεν είναι κάποιος ύποπτος φυγής.

Η πρόκληση τέτοιου προηγουμένου θα ήταν πρωτοφανής – και φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει αποδεκτό.

Επομένως, γιατί προτάθηκε;

Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου!

Η επιστήμη έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά!

έβαια, ήλθε το υπόμνημα του δημοσιογράφου Κ. Βαξεβάνη και φαντάζομαι πως η υπόθεση έληξε άδοξα και μέσα στην απόλυτη σιωπή.

Ο δημοσιογράφος δεν προσήλθε στην επιτροπή (αν και είχε κληθεί) και κατέθεσε με υπόμνημα.

Και όχι μόνο αυτό!

Δήλωσε πως «για ό,τι δημοσίευσα κρίνομαι δημοσιογραφικά και όχι από επιτροπές της Βουλής»!

Και ο ίδιος αγνόησε το γεγονός ότι η συγκεκριμένη επιτροπή είναι προανακριτική και έχει τις ανάλογες εισαγγελικές αρμοδιότητες.

Αλλά – και σωστά, διότι, όπως είπαμε πρόκειται περί κοινοβουλίου – ουδείς σκέφθηκε να ζητήσει την βίαιη προσαγωγή του.

Πολύ περισσότερο, ουδείς διανοήθηκε να του απαγορεύσει την έξοδο από τη χώρα!

Θα πείτε, το ίδιο είναι ο Παπανδρέου που μας πήγε στα μνημόνια και το ίδιο ο Βαξεβάνης;

Έχουν τις ίδιες ευθύνες;

Προφανώς όχι.

Αλλά ενώπιον του Νόμου είναι όλοι ίσοι.

Αν μια προανακριτική επιτροπή μπορεί να αποφασίσει βίαιη προσαγωγή και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, αυτό πρέπει να το κάνει για όλους και όχι επιλεκτικά.

Ας συνέλθουν λοιπόν όσοι πιστεύουν ότι μπορούν να επιδεικνύουν υπερβάλλοντα ζήλο και όσες διανοήθηκαν πως (Απρίλιο μήνα) μπορούν να μας ξυπνούν εφιαλτικές μνήμες από την περίοδο της δικτατορίας.