Γράφει ο
Κώστας Αγγελάκης

Στις εποχές που ζούμε, όλα γίνονται ή σχεδόν όλα.

Ένας Αφροαμερικανός πολίτης ήταν από τους καλύτερους παίκτες του γκολφ, ένας λευκός μέσος αστός ήταν από τους καλύτερους ράπερ, και μία ομάδα μπάσκετ από λευκούς παίκτες κυριάρχησε για χρόνια στο αμερικάνικο πρωτάθλημα.

Έχουμε τους γνωστούς άγνωστους να σπάνε τα πάντα, καταγγέλλοντας τον καπιταλισμό, φορώντας ακριβά επώνυμα ρούχα και έχοντας το iphone στην τσέπη.

Έχουμε πολιτικούς να λέγουν και να αντιλέγουν πιο γρήγορα από ότι αλλάζουν πουκάμισα, έχουμε αριστερές κυβερνήσεις να ακολουθούν φιλελεύθερα οικονομικά προγράμματα, και τι δεν έχουμε…..

Έχουμε μεταλλωρύχους να σπάνε μια τζαμαρία και να χρεώνονται 900 ευρώ, και έχουμε και ανθρώπους του Ρουβίκωνα να μπαίνουν όπου θέλουν, να σπάνε ότι θέλουν και να μην ανοίγει μύτη, έχουμε δάση μέσα στα αεροδρόμια και αρχαία κάτω από αεροδιαδρόμους που μόλις ανακαλύψαμε.

Όλα γίνονται ή τέλος πάντων σχεδόν όλα.

Εκείνο που δεν γίνεται όμως είναι να έχουμε, σε αυτήν τη χώρα, ανάπτυξη με αριστερό πρόσημο και θα εξηγήσω γιατί.

Όλοι έχουν παραδεχθεί ότι για να περάσει η ελληνική οικονομία στην επόμενη μέρα, χρειάζεται ένα επενδυτικό σοκ αρκετών δισεκατομμυρίων τα επόμενα χρόνια. Αυτό δεν είναι δική μου άποψη, είναι άποψη που κατ αρχάς εκφράστηκε από τον Νίκο Χριστοδουλάκη, υπουργό οικονομικών στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Βασιλικής Θάνου το 2015 και εν συνεχεία επιβεβαιώθηκε από τους πάντες.

Επιβεβαιώθηκε από όλες τις τραπεζικές εκθέσεις, από τους περισσότερους διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς και ινστιτούτα και από όλα σχεδόν τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα, αν εξαιρέσουμε κάποιες ελάχιστες ακραίες καταστάσεις.

Εκτός του ότι έχουμε δαπανήσει ένα μεγάλο χρονικό διάστημα από τότε, με πολύ πενιχρά αποτελέσματα, δεν υπάρχει και καμία πιθανότητα να γίνει τίποτα στο μέλλον, κάτω από τις παρούσες συνθήκες.

Οι λόγοι είναι απλοί, και όσο υπεραπλουστευμένοι και αν ακούγονται, θεωρώ ότι ισχύουν ακριβώς έτσι.

Ένα μεγάλο επενδυτικό σοκ, μπορεί να γίνει μόνο από μεγάλους επιχειρηματικούς οργανισμούς και κοινοπραξίες τους διεθνούς κεφαλαίου, με σκοπό το κέρδος. Μας αρέσει δεν μας αρέσει μόνο έτσι γίνεται.

Όλοι αυτοί όμως, οι μελλοντικοί και πιθανοί επενδυτές, για μία αριστερή κυβέρνηση είναι «περσονα νον γκράτα». Και αυτό γιατί  «αυτοί είναι άνθρωποι του κεφαλαίου που στύβουν τους εργαζόμενους με μόνο στόχο την καταπίεση της λαϊκής κυριαρχίας και τα υπερκέρδη των πολυεθνικών, μπλα, μπλα, μπλα, μπλα……»

Αν λοιπόν η κυβέρνηση μας είναι πραγματικά αριστερή κυβέρνηση, τότε σε όλη αυτήν την προσπάθεια που κάνουν, για την προσέλκυση επενδύσεων, εκβιαζόμενοι από τους «κακούς δανειστές», ενδόμυχα θα εύχονται να αποτύχουν. Έτσι θα αποδειχθεί σωστή η πρότερη τους θεωρία και δεν θα ξεπουλήσουν τελικά, δημόσια και ιδιωτική περιουσία προς τα μεγάλα οικονομικά τραστ.

Και αυτό ακριβώς κάνουν, «αποτυγχάνουν» σε σχεδόν όλες τις ανοικτές υποθέσεις βρίσκοντας σχεδόν πάντα και την σωστή δικαιολογία. Σεβασμό στο περιβάλλον, την εκκλησία, στα αρχαιολογικά ευρήματα είναι λίγες από τις αιτίες των καθυστερήσεων και των αναβολών που έχουμε δει μέχρι τώρα.

Γιατί για αυτούς στο τέλος της ημέρας δεν έχει σημασία αν έγινε η δουλειά, αλλά αν φταίνε αυτοί για αυτό ή κάποιοι άλλοι.

Ακούγεται τραγικό αλλά θεωρώ ότι είναι ακριβώς έτσι. Δεν είναι η ανικανότητα που δεν θα φέρει τις επενδύσεις αλλά η σκοπιμότητα και εδώ είναι που το πταίσμα γίνεται έγκλημα.

Αν πάλι δεν είναι πραγματικά αριστερή κυβέρνηση, αλλά όλο αυτό ήταν ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα που απλά μόνο φώτισε τον δρόμο προς την εξουσία, τότε θα αφήσω σε εσάς τους χαρακτηρισμούς που τους αξίζουν.

Όπως και να έχει το πράγμα η εμπιστοσύνη εταίρων και επενδυτών δεν κερδίζεται με τέτοιες πρακτικές.

www.costasaggelakis.com

http://newpost.gr/blogs/kwstas-aggelakhs/631434/anaptyksh-me-aristero-proshmo-apla-den-ginetai