Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Και ξαφνικά, εκεί που εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ το είχαν σχεδόν πιστέψει πως οδεύουν πλησίστιοι προς την εξουσία και πως ούριος άνεμος έπνεε στα πανιά αυτού του παράδοξου συνονθυλεύματος που συνιστά το λεγόμενο «αντιμνημονιακό μέτωπο», ξέσπασε ταραχή μεγάλη – τόσο μεγάλη που χρειάστηκε να συνεδριάζουν επί ημέρες τα όργανα του κόμματος και να ταξιδέψει ως την Κοζάνη κοτζάμ γραμματέας της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής.

Για να ακούσει, λέει, ποια είναι η γνώμη της τοπικής κοινωνίας – και προφανώς να διαπιστώσει πού ακριβώς πέφτουν οι ψεκασμοί!

Δηλαδή, εκεί που (δια στόματος αρχηγού στην Κεντρική Επιτροπή που διεξήχθη την 1η και την 2α Φεβρουαρίου) ακούσαμε περί εκλογών – δημοψηφίσματος και πως το κόμμα τίθεται «σε κατάσταση συναγερμού» και πως «στις δημοτικές εκλογές θα πάμε με όλα μας τα όπλα», αποδείχθηκε πως το όπλο δεν ήταν παρά ένα… εργαλείο αεροψεκασμού.

Οι κωμικοτραγικές εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή γραφικές ή αμφισβητούμενες υποψηφιότητες στις επικείμενες περιφερειακές εκλογές (που αναγγέλθηκαν πομπωδώς και αποσύρονται θορυβωδώς), αποδεικνύουν πως το κόμμα αυτό αποτελεί την επιτομή του πολιτικού καιροσκοπισμού.

Οι οβιδιακές τους μεταμορφώσεις είναι απαράμιλλες.

Ακόμη και το ίδιο τους το πρόγραμμα θέτουν σε… αναστολή, αν αυτό περιλαμβάνει κάτι το οποίο περιλαμβάνεται και στο μνημόνιο.

Όπως συνέβη στην περίπτωση των γιατρών του ΕΟΠΥΥ, όπου ενώ στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ σοσιαλιστικότατα αναφέρεται πως οι εργαζόμενοι πρέπει να είναι πλήρους και αποκλειστικής ενημέρωσης, ξαφνικά εμφανίζονται να υποστηρίζουν το ακριβώς αντίθετο.

Όπως συνέβη στην περίπτωση των προϋποθέσεων για παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.

Όπου στην Πολιτική Απόφαση του Ιδρυτικού Συνεδρίου, τον Ιούλιο του 2013, αναφέρεται ότι αυτή πρέπει να είναι καθολική και να παρέχεται δωρεάν σε όλους, ντόπιους και ξένους, ανεξάρτητα από την ασφαλιστική ή εργασιακή τους κατάσταση και στην ανακοίνωση του Τομέα Υγείας του κόμματος της 5ης Φεβρουαρίου, τα περί ξένων παραλείπονται και γίνεται αναφορά μόνο σε «ισότιμη, δωρεάν και καθολική πρόσβαση των πολιτών στο δημόσιο σύστημα υγείας, ανεξάρτητα από εργασία, ασφάλιση και εισόδημα».

Επομένως, οι «ξένοι» πήγαν περίπατο – για την ακρίβεια περιελήφθησαν γενικά και αόριστα στους «πολίτες».

Το πρόβλημα είναι το μνημόνιο – και τίποτε άλλο.

Ένας εγκλωβισμός που οδηγεί σε σχιζοφρενικές καταστάσεις, όπως αυτή με την υποψηφιότητα στην Κεντρική Μακεδονία ή στην αναστολή τμημάτων του προγράμματος του κόμματος.
Με αποτέλεσμα την απόλυτη γελοιοποίηση, με δηλώσεις επί δηλώσεων.

Την περασμένη Πέμπτη, 6 Φεβρουαρίου, η Ιταλίδα υπουργός των Εξωτερικών Έμμα Μπονίνο, που δεν ανήκει στη δεξιά, αλλά στην αριστερά, σε συνέντευξή της στη γερμανική εφημερίδα «Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ», το είπε ξεκάθαρα:

Είναι λάθος και άδικο, είπε, να γίνεται η Γερμανία ο αποδιοπομπαίος τράγος.

Πρόκειται, είπε, για στενόμυαλη κριτική, διότι το πρόβλημα της Ιταλίας είναι το τεράστιο χρέος, η εξυπηρέτηση του οποίου κοστίζει 90 δις ευρώ ετησίως.

«Ούτε η Ευρώπη, ούτε η Γερμανία είναι υπεύθυνες γι' αυτό, αλλά η Ιταλία», είπε η Μπονίνο. «Η ιταλική οικονομία δεν αναπτύσσεται πλέον εδώ και δέκα χρόνια. Κανένα κακόβουλο πνεύμα στο εξωτερικό δεν ευθύνεται γι' αυτό».

Αλλά προφανώς η Μπονίνο δεν έχει καμιά διάθεση να χαϊδεύει τα αυτιά των ψεκασμένων συμπατριωτών της.