Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Με αφορμή τα όσα συμβαίνουν στην Αργεντινή τα τελευταία τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια, πολλοί στη δική μας χώρα δηλώνουν τώρα πως είναι σωστό να ευημερούν οι αριθμοί και να δυστυχούν οι άνθρωποι.

Τι άλλο να υποθέσει κανείς στο άκουσμα «επιχειρημάτων» βάσει των οποίων η Αργεντινή δεν έχει κανένα πρόβλημα, αφού αυτό δείχνουν τα στοιχεία, αν όχι ότι αρκεί να ευημερούν οι αριθμοί κι’ ας δυστυχούν οι άνθρωποι;

Βέβαια, η αλήθεια βρίσκεται αλλού:

Ότι σε συνθήκες χρεοκοπίας ούτε οι αριθμοί ευημερούν στην πραγματικότητα, ούτε οι άνθρωποι.

Και υπάρχει και μια ακόμη αλήθεια:

Ότι δεν είναι δυνατόν να δυστυχούν οι αριθμοί και να ευημερούν οι άνθρωποι.

Διότι από την πολλή ευτυχία (των ανθρώπων) και την πολλή δυστυχία (των αριθμών) τελικά καταλήγουμε στην χρεοκοπία – οπότε δεν ευημερούν ούτε οι αριθμοί, ούτε οι άνθρωποι.

Την περασμένη Παρασκευή, 1 Αυγούστου, ο οίκος αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας Moody's, προχώρησε στην αναβάθμιση του ελληνικού μακροπρόθεσμου αξιόχρεου (των ομολόγων) κατά δυο βαθμίδες, από Caa3 σε Caa1, με σταθερή προοπτική.

Αιτιολογώντας μάλιστα την απόφασή του ο Moody's αναφέρθηκε στη σημαντική βελτίωση της δημοσιονομικής θέσης της Ελλάδας και στο γεγονός ότι η κυβέρνηση παραμένει προσηλωμένη στη δημοσιονομική προσαρμογή, προβλέποντας σταδιακή μείωση της σχέσης χρέους προς ΑΕΠ, η οποία αναμένεται να κορυφωθεί εφέτος και να αρχίσει να μειώνεται από το 2015.

Ο οίκος έκανε επίσης αναφορά στη βελτίωση των προοπτικών της ελληνικής οικονομίας, που βασίζεται τόσο στην κυκλική ανάκαμψη όσο και στην πρόοδο που επετεύχθη στην προώθηση των δομικών μεταρρυθμίσεων, όσο και στην εξισορρόπηση της οικονομίας.

Ειδική αναφορά έκανε ο οίκος και στο μειωμένο επιτοκιακό κόστος του χρέους για τον προϋπολογισμό και αντιστοίχως την επέκταση της ωρίμανσης του, που ενισχύουν τις δημοσιονομικές δυνατότητες και μειώνουν τους χρηματοδοτικούς κινδύνους.

Ο συγκεκριμένος οίκος προχωρά σε αλλεπάλληλες αναβαθμίσεις από τον Νοέμβριο του 2013, ενώ ανάλογη τακτική ακολουθούν και οι άλλοι διεθνείς οίκοι.

Στις 23 Μαΐου, ο Fitch αναβάθμισε την αξιολόγηση της Ελλάδας σε «Β» από «Β-» με σταθερές προοπτικές, ενώ και ο S&P κατατάσσει την Ελλάδα σε «Β-».

Μια μέρα νωρίτερα, στις 31 Ιουλίου, ο Standard & Poors είχε υποβαθμίσει το κρατικό αξιόχρεο της Αργεντινής, που βρισκόταν στη βαθμίδα CCC-, στην κατηγορία SD, δηλαδή σε «επιλεκτική χρεοκοπία, με την επισήμανση ότι η Αργεντινή αθέτησε ορισμένες από τις υποχρεώσεις της όσον αφορά το ξένο συνάλλαγμα.
  
Την επομένη, 1 Αυγούστου, η Διεθνής Ένωση Συμβάσεων Ανταλλαγής και Παραγώγων κήρυξε την Αργεντινή σε κατάσταση χρεοκοπίας, οπότε τέθηκε αμέσως σε κίνηση η διαδικασία ενεργοποίησης των CDS, δηλαδή των ασφαλίστρων κινδύνου.

Και βέβαια, διαπιστώθηκε και επίσημα πως υπήρξε «πιστωτικό γεγονός», δηλαδή χρεοκοπία.

Σημειώστε πως για να υπάρξει τέτοια απόφαση, απαιτείται πλειοψηφία της τάξης του 80% προκειμένου να εγκριθεί από την 15μελή επιτροπή κρίσεων της ISDA.

Οπότε, κάποιος πρέπει να μας πει τι είναι προτιμότερο: Να χρεοκοπείς ξανά και ξανά ή να αποφύγεις την χρεοκοπία;

Σύμφωνα με άρθρο του Εκόνομιστ, αν η Αργεντινή είχε καταφέρει να επιλύσει τις διαφορές της με τους δανειστές (σ.σ. στους οποίους κατέφυγε επειδή κήρυξε στάση πληρωμών το 2001)οι αγορές μπορεί να είχαν ξεχάσει γρήγορα τα προηγούμενα παραπτώματά της.

Όπως μάλιστα αναφέρει το περιοδικό, πολλές από τις χώρες που χρεοκόπησαν μετά το 2001, «τώρα αντιμετωπίζονται ως εκπληκτικά ασφαλή «στοιχήματα», κρίνοντας από τις αποδόσεις των ομολόγων τους».

Σημειώνει επίσης ότι η ταχύτερη αποκατάσταση είναι αυτή της Ελλάδας, καθώς «η χώρα διαπραγματεύθηκε μαζικό «κούρεμα» σε ομόλογα αξίας άνω των 300 δις ευρώ το 2012 και παρ’ όλα αυτά κατάφερε να επιστρέψει στις αγορές νωρίτερα φέτος με την έκδοση ενός 5ετούς ομολόγου αξίας 4 δις ευρώ με απόδοση κάτω του 5%».

Αλλά κάποιοι επιμένουν ότι κακώς δεν ακολουθήσαμε το μοντέλο της Αργεντινής…