Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει! Αρκεί να μην πετάξουν μακριά οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ… Αυτό που προέκυψε από το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και την επαναστατική γυμναστική των πολυήμερων και πολύωρων συνεδριάσεων είναι ότι ο (προερχόμενος κυρίως από τον αυτοδιαλυθέντα Συνασπισμό) πυρήνας εξουσίας του κόμματος δεν ενδιαφέρεται για τη βούληση των Συνιστωσών – απλώς τους επιτρέπει να λένε τη γνώμη τους.

Γι’ αυτό και με μεγάλη ευκολία έγινε αποδεκτό το αίτημα να αυτοδιαλυθούν, κατόπιν… ωρίμανσης,  σε «εύλογο χρονικό διάστημα» (δηλαδή… ποτέ) και όχι στο ασφυκτικό χρονικό πλαίσιο των τριών μηνών που είχε αρχικά τεθεί.

Οι πέντε Συνιστώσες που δεν δέχθηκαν να αυτοδιαλυθούν, προσθέτουν στον ΣΥΡΙΖΑ ό,τι και αυτές που αυτοδιαλύθηκαν – δηλαδή ελάχιστα.

Επομένως, δεν ενδιαφέρει αν ο Μανώλης Γλέζος θα διαλύσει ή όχι τους «Ενεργούς Πολίτες» του ή ο Α. Νταβανέλος τη Διεθνιστική Εργατική Αριστερά του ή ο Γιάννης Θεωνάς την Κίνηση  για την Ενότητα Δράσης της Αριστεράς ή ο Π. Μαντάς το ΔΗΚΚΙ του.

Ούτε ενδιαφέρει αν ο Παναγιώτης Λαφαζάνης της Αριστερής Πλατφόρμας διαφώνησε με τα ασφυκτικά πλαίσια αυτοδιάλυσης ή δεν ήθελε την ενιαία λίστα.
Ποιος είχε όρεξη να του χαλάσει το χατίρι;  Ο πρόεδρος είπε πως καλό είναι να υπάρξει μια ενιαία λίστα, αλλά σιγά μην τα χαλάσουμε γι’  αυτό.

Κατέβηκε η ενιαία λίστα της πλειοψηφίας, κατέβηκε και το ψηφοδέλτιο της Αριστερής Πλατφόρμας, κατέβηκαν και οι Ανένταχτοι εντός ΣΥΡΙΖΑ, κατέβηκε και η Κομμουνιστική Τάση-Κομμουνιστική Πλατφόρμα, κατέβηκε και η Παρέμβαση για την Ενότητα, κατέβηκε και η Παρέμβαση των Μελών.

Σύνολον έξι ψηφοδέλτια (εντός του ενιαίου κόμματος, για να μην ξεχνιόμαστε), αλλά αυτά είναι δευτερεύοντα θέματα εσωτερικής καταγραφής δυνάμεων, που δεν έχουν κανένα αντίκρισμα στην κοινωνία.

Ακόμη και τα λευκά κατά την εκλογή προέδρου (όπου είχαμε τρεις υποψηφίους και ο Αλέξης Τσίπρας συγκέντρωσε ποσοστό 74,08%), ουδεμία σημασία έχει που έφθασαν στο 20,57%.

Διότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ενδιαφερόταν για τις Συνιστώσες του ούτε πριν, ούτε μετά την μετατροπή του σε ενιαίο κόμμα.

Γι’ αυτό και από χθες δηλώνει ενιαίο κόμμα, ακόμη και χωρίς αυτές που αρνήθηκαν να αυτοδιαλυθούν.

Λυπάμαι που θα το πω, αλλά η άποψη του Μανώλη Γλέζου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πήγε από το 3% στο 20% χάρη στις Συνιστώσες του, είναι μια αυταπάτη.
Αν ήταν γι’ αυτό, δεν θα ξεπερνούσε το 5%.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είδε τα ποσοστά του να εκτοξεύονται λόγω της μαζικής μετακόμισης στις τάξεις του των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ – ου μην αλλά και των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ.

Όταν ένα κόμμα πάει από το 43 στο 13% και ένα άλλο από το 3 στο 30%, δεν χρειάζονται ούτε αποδείξεις, ούτε οι… συνιστώσες.

Αυτή είναι η πικρή (για τους ρομαντικούς) αλήθεια και γι’ αυτό ο κ. Τσίπρας και οι περί αυτόν δεν χολοσκάνε για το τι θέλουν ή δεν θέλουν οι συνιστώσες.

Θέλουν περισσότερο χρόνο; Ας τον πάρουν!
Θέλουν δικά τους ψηφοδέλτια; Ας τα έχουν!
Θέλουν κι’ άλλοι να είναι υποψήφιοι πρόεδροι; Ας είναι!
Πετάει ο γάιδαρος (στα επουσιώδη); Πετάει!

Όταν, όμως ετέθησαν τα ουσιώδη θέματα (από τον Π. Λαφαζάνη) που θα μπορούσαν να τρομάξουν τους συντηρητικούς ψηφοφόρους, εκεί τα πράγματα άλλαξαν!

Απορρίφθηκαν όλες οι προτάσεις της Αριστερής Πλατφόρμας.

Ο Λαφαζάνης ζήτησε «καθαρά και ξάστερα» διαγραφή όλου του χρέους και στάση πληρωμών, που, όπως είπε, είναι όπλο στα χέρια μας.
Η πρότασή του απερρίφθη.

Αυτό που υιοθετήθηκε  ήταν η «διαγραφή μέρους του χρέους, μετά από διαπραγμάτευση και λογιστικό έλεγχο».

Και επειδή διαγραφή μέρους του χρέους έχει γίνει (και όλα δείχνουν πως μετά τις γερμανικές εκλογές θα γίνει κι’ άλλη), επειδή η διαπραγμάτευση απαιτεί δύο όπως και το ταγκό (πράγμα που κάθε άλλο μπορεί να το έχει «δεμένο» ο ΣΥΡΙΖΑ) και επειδή ο λογιστικός έλεγχος απαιτεί μήνες και βάλε, ζήσε Μαύρε μου να φας τριφύλλι.

Ο Λαφαζάνης ζήτησε επίσης να μείνει ανοιχτό το ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ, αλλά και αυτή η πρότασή του απερρίφθη.

Ζήτησε επίσης να περάσουν οι τράπεζες υπό δημόσιο έλεγχο και να εθνικοποιηθούν στρατηγικούς τομείς της Οικονομίας – και αυτή η πρόταση απερρίφθη.

Επομένως, οψέποτε ο ΣΥΡΙΖΑ έλθει στην εξουσία δεν θα κάνει ακραία πράγματα – κι’ ας τα διακηρύσσουν εδώ κι’ εκεί ο ίδιος ο πρόεδρός του («δεν θα προβούμε σε μονομερείς ενέργειες, αλλά αν μας αναγκάσουν…») και όσα πρωτοκλασάτα στελέχη του υποστηρίζουν ότι για πέντε-έξι μήνες θα ζούμε με αυτά που (δεν) παράγουμε.

Έπεα πτερόεντα. Γραμμένα δεν θα τα βρούμε πουθενά.

Ακόμη και η διαγραφή «μέρους του χρέους» τελεί υπό την αίρεση της διαπραγμάτευσης και του λογιστικού ελέγχου.

Αν η διαπραγμάτευση δεν πάει καλά και αν ο λογιστικός έλεγχος πάρει παραπάνω χρόνο, στο μεταξύ θα εφαρμόζουμε μνημόνιο.

Τελεία και παύλα.

Μπορώ μάλιστα να πω ότι περισσότερο μέτρησε (κι’ ας έκανε η ηγεσία ότι το ξεπέρασε) ο λόγος διαμαρτυρίας της προερχόμενης από το ΠΑΣΟΚ, κ. Σακοράφα, που δήλωσε την πρόθεσή της να μην ξαναθέσει υποψηφιότητα για την Κ.Ε. αφού και, όπως είπε, ούτε όταν ήταν έκανε τίποτε ή ζητήθηκε η γνώμη της για οτιδήποτε.

Και κυρίως, μέτρησαν αυτά που είπε ο, επίσης προερχόμενος από το ΠΑΣΟΚ, κ. Κουρουμπλής, που κάλεσε τον ΣΥΡΙΖΑ να απενοχοποιήσει το επιχειρείν, να μιλήσει για την πατριωτισμό της αριστεράς και την εθνική ανεξαρτησία.

Δηλαδή, όπως είπε «να απελευθερώσουμε κοινωνικά στρώματα που θέλουν να συστρατευτούν μαζί μας» - και επομένως αφήστε κατά μέρος τις ανοησίες των συνιστωσών, γιατί ακούει τις απόψεις τους ο κανονικός κόσμος και ακόμη τρέχει.

Στην ομιλία και στη δήλωση που ακολούθησε του κ. Κουρουμπλή, υπάρχει μάλιστα και μια προειδοποίηση:
«Εμείς από το Ενωτικό Μέτωπο είχαμε και άλλες επιλογές όταν φύγαμε από το ΠΑΣΟΚ. Επιλέξαμε συνειδητά το ΣΥΡΙΖΑ, γιατί πιστεύουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί μέσα από την ενιαιοποίησή του να γίνει το όχημα των μεγάλων αλλαγών και των σημαντικών ανατροπών».

Σα να τους λέει πως «δεν είμαστε και δεδομένοι»…

Αυτό άλλωστε είπε στην ομιλία του και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, αφού κήρυξε τον γνωστό παπανδρεϊκό «ανένδοτο».

Το ΠΑΣΟΚ και την δεξαμενή των ψηφοφόρων του έχει λοιπόν υπόψη του ο κ. Τσίπρας.

Γι’ αυτούς ανησυχεί  και σ’ αυτούς  απευθύνεται.

Και μάλιστα, απευθείας, όπως προκύπτει από την ομιλία του στο Συνέδριο, όταν απευθύνθηκε «προς όσους αισθάνθηκαν κάποτε ότι ανήκουν σε μια μεγάλη δημοκρατική παράταξη που θα άλλαζε την Ελλάδα»:

«Θα ήθελα να απευθυνθώ για άλλη μια φορά στο δημοκρατικό κόσμο που στήριξε ελπίδες και προσδοκίες στο ΠΑΣΟΚ και έδωσε μάχες για την αλλαγή: Έχει καμιά σχέση η συνιστώσα της ΝΔ που φέρει το όνομα ΠΑΣΟΚ με την 3η του Σεπτέμβρη και με το ΠΑΣΟΚ που επαγγέλθηκε αλλαγή, εθνική ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη;»

Αυτά είναι «καθαρές κουβέντες»: Τι σχέση έχει το σημερινό ΠΑΣΟΚ με την 3η του Σεπτέμβρη και την Αλλαγή του Α. Παπανδρέου; Ελάτε σε μας για να ξαναζήσετε το όνειρο!

Και επίσης:

«1.650.000 ψηφοφόροι έκαναν την υπέρβασή τους και μας ψήφισαν ένα χρόνο πριν. Έκαναν τεράστια υπέρβαση. Δεν έγιναν ξαφνικά ούτε ΣΥΡΙΖολόγοι ούτε συνιστωσιολόγοι. Ούτε καν αριστεροί δεν έγιναν.

Εμείς οφείλουμε να τους διαπαιδαγωγήσουμε και να τους κάνουμε και πιο ριζοσπαστικούς και πιο αριστερούς. Αλλά όταν κάποιος κάνει την υπέρβαση και έρχεται σε σένα, δε μπορείς εσύ να αρνείσαι κάθε υπέρβαση κάθε ρίσκο, κάθε μετακίνηση από τις βεβαιότητές σου».

Υπάρχει καμιά αμφιβολία για το πού θέλει να κρατήσει στραμμένο το ενδιαφέρον του;

Παρακάτω, ο κ. Τσίπρας γίνεται ακόμη πιο σαφής:

«Δε πρόκειται να κερδίσουμε τη μάχη, αν το μήνυμα που εκπέμπουμε στο κόσμο που τώρα μας ψήφισε και τώρα ελπίζει σε εμάς:
Εσείς αλλάξτε και ελάτε εδώ.
Εμείς δεν αλλάζουμε τίποτα και με τίποτα.
Όπως δουλεύαμε δέκα χρόνια πριν έτσι θα δουλεύουμε και τώρα.
Όπως δουλεύαμε πριν που πάλι ως ΣΥΡΙΖΑ παίρναμε 3%, έτσι θα δουλεύουμε και τώρα που έχουμε 30%.
Και μη κάνετε το λάθος να νομίζετε ορισμένοι ότι αυτός ο κόσμος είναι κλειδωμένος, είναι δεδομένος για το ΣΥΡΙΖΑ.
Μας παρακολουθεί με προσοχή και μας δοκιμάζει.
Αλλά αυτόν τον κόσμο θα τον κερδίσουμε μόνο αν προχωρήσουμε σε θαρραλέα βήματα που δείχνουν ότι είμαστε αποφασισμένοι.
Αποφασισμένοι πρώτα να αλλάξουμε εμείς για να αλλάξουμε τον κόσμο.
Πρώτα να διακινδυνεύσουμε εμείς τις σιγουριές μας, για να πειστεί να αφήσει κι αυτός τις δικές του σιγουριές στα αστικά κόμματα.
Πρώτα να θυσιαστούμε εμείς, για να τον καλέσουμε να στηρίξει με πάθος ένα μεγάλο αγώνα για την ανατροπή, για την ανεξαρτησία και την αξιοπρέπεια.
Και τι να πούμε άλλωστε σε αυτόν το κόσμο;
Ότι το Κόμμα που σε καλεί να οργανωθείς για να αλλάξουμε τη χώρα θα είναι ένα Κόμμα με 14 διαφορετικά καταστατικά και 14 διαφορετικά προγράμματα;
Και ότι σε καλούμε να εμπιστευτείς τη τύχη της χώρας σε ένα κόμμα που θα έχει όργανα με μέλη διορισμένα και όχι δημοκρατικά εκλεγμένα από τη βάση, από τα μέλη του και από τα συνέδριά του.
Ότι δηλαδή θα αποφασίσουν για το μέλλον της χώρα κάποιοι άνθρωποι που δε θα λογοδοτούν σε κάποιο δημοκρατικά εκλεγμένο σώμα;
Και άμα δε λογοδοτούν στα κομματικά όργανα πώς θα λογοδοτήσουν στον ίδιο το λαό;»

Και τέλος:
 
«Ή θα δεσμευόμαστε όλοι από το καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ και από εκεί και πέρα εντός του πλαισίου του ΣΥΡΙΖΑ και τάσεις και οργανώσεις και ρεύματα και συνιστώσες και ό,τι άλλο θέλουμε, αλλά του ΣΥΡΙΖΑ.
Ή θα δεσμευόμαστε ο καθένας από το καταστατικό του, οπότε χαιρετίσματα».

Και για να αποφευχθούν τα… χαιρετίσματα από τους μη δεδομένους πρώην ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, ας πάει και το παλιάμπελο – των συνιστωσών, της ακύρωσης του μνημονίου, της διαγραφής του χρέους, της στάσης πληρωμών και όλων των άλλων λεονταρισμών…