Οι άλλες ήταν για την προπαγάνδα100 Ημέρες πάλι, αλλά για τη… δόση μας Κάποτε, κατά την προεκλογική του 2009 περίοδο, οι πρώτες εκατό ημέρες, παλιό σύνθημα στο οποίο είχε καταφύγει ο σημερινός πρωθυπουργός, κουβαλούσαν μέσα τους κάτι το ελπιδοφόρο – τουλάχιστον για όσους είχαν ξεχάσει τις προηγούμενες υποσχέσεις περί 100 πρώτων ημερών.

Σήμερα, οι 100 (κάθε φορά) ημέρες, σχετίζονται με την πιστή εφαρμογή του Μνημονίου και την επόμενη (4η) δόση του δανείου.

Κάποτε, ο κ. Παπανδρέου, όταν μιλούσε για τις πρώτες 100 ημέρες της κυβέρνησής του, γέμιζε τον κόσμο υποσχέσεις για καλύτερες ημέρες, όπου όλα θα έβρισκαν τον δρόμο τους και η κρίση θα αντιμετωπιζόταν «με πέντε κινήσεις» -  σε κάποιες περιπτώσεις και με τρεις.

Σήμερα, οι 100 ημέρες που έχουμε μπροστά μας μέχρι τον επόμενο έλεγχο από τους επιτηρητές μας, προαναγγέλλονται ζοφερές και με αμφίβολα αποτελέσματα.

Χθες, κατά την συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, ο πρωθυπουργός προσπάθησε για άλλη μια φορά να υπενθυμίσει πως πρέπει να υπάρξει επιτέλους συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για όσα συνομολογήθηκαν με το μνημόνιο.

Ανέλαβε προσωπικά ο ίδιος, μαζί με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης τον συντονισμό για την προώθηση των περίφημων διαρθρωτικών αλλαγών, αλλά και για τις πρωτοβουλίες που πρέπει επιτέλους να αναληφθούν και σχετίζονται με την αναπτυξιακή προοπτική.

Κατά τα λοιπά, το υπουργικό συμβούλιο ασχολήθηκε με την αγροφυλακή, τους εργαζομένους της πρώην πυροσβεστικής και τους δασοπυροσβέστες.

Με λίγα λόγια, ζούμε σε ένα κράτος όπου τα υπουργικά συμβούλια διαδοχικών κυβερνήσεων, απασχολούνται με θέματα ήσσονος σημασίας, τα οποία όφειλαν να είχαν επιλυθεί προ πολλού και χωρίς να συνεδριάζει ολόκληρο υπουργικό συμβούλιο.

Και μέσα στην γενική σύγχυση, ο κ. Παπανδρέου αποφάσισε να κλέψει χρόνο από τον πολύτιμο του υπουργικού του συμβουλίου, για να επιτεθεί στον προκάτοχό του Κ. Καραμανλή!

Τον συνέκρινε με τον Ιρλανδό πρωθυπουργό και  κατηγόρησε τον κ. Καραμανλή ότι δεν πήρε μέτρα, δεν ανέλαβε το πολιτικό κόστος και οδήγησε την χώρα σε πρόωρες εκλογές.

Μα, αν θυμόμαστε καλά, τουλάχιστον από τον Φεβρουάριο του 2009 ο κ. Παπανδρέου ζητούσε εκλογές «για να αποφευχθούν τα χειρότερα».

Στις 5 Φεβρουαρίου του 2009, με συνέντευξη στο Ζάππειο, ανακοίνωσε ότι τον Μάρτιο του 2010 δεν θα ψήφιζε για την επανεκλογή του κ. Παπούλια, προκειμένου να προκληθούν εκλογές και να του δοθεί η ευκαιρία να σώσει τη χώρα.

Πρότεινε μάλιστα την διεξαγωγή πρόωρων εκλογών με δέσμευση για συναινετική εκλογή Προέδρου το 2010. Και για τον σκοπό αυτό (τις εκλογές) είχε επισκεφθεί και τον κ. Παπούλια.

Ήδη από τον Οκτώβριο του 2008, από το βήμα της Βουλής, είχε δηλώσει ότι η τότε κυβέρνηση είχε απολέσει την εμπιστοσύνη του λαού, ενώ από τον Μάρτιο του 2008 είχε καταθέσει πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό (που μετά το «έλυσε» με τον ίδιο τρόπο).

Όταν μάλιστα, την άνοιξη του 2009 ανέβασε τους τόνους για εκλογές, είχε δηλώσει: «Τώρα είναι για μένα η μεγάλη στιγμή να κριθώ από τον λαό και τις γενιές που θάλθουν, να βρεθώ αντιμέτωπος με την Ιστορία, να αναμετρηθώ με μεγάλους στόχους και βάζω τον πήχη πολύ ψηλά».

Τον Ιούνιο του 2009, με συνέντευξή του στην εφημερίδα «Το Θέμα», δήλωσε και πάλι ότι θα προκαλούσε εκλογές τον Μάρτιο του 2010 και δήλωνε: «Ο καλύτερος τρόπος να τιμήσουμε το αξίωμα και το πρόσωπο του Προέδρου είναι η εκλογή του να γίνει από ένα κοινοβούλιο με νωπή λαϊκή εντολή».

Τέλος,  αυτή η διαρκής μουρμούρα για τον προκάτοχό του και την προηγούμενη κυβέρνηση,  καθιστά τον κ. Παπανδρέου ανακόλουθο ακόμη και σε σχέση με όσα έλεγε γι΄ αυτό ακριβώς το θέμα.

Στην «Ημερησία» της 12-13 Σεπτεμβρίου 2009, υπό τον πρωτοσέλιδο τίτλο «Έτσι θα κυβερνήσω», ο κ. Παπανδρέου δήλωνε: «Εγώ δεν είμαι Καραμανλής, αναλαμβάνω τις ευθύνες μου. Όχι στο άλλοθι της καμένης γης».

Για να μην μιλήσουμε και για την τελευταία προεκλογική συνέντευξή του (Τα Νέα, 3-4 Οκτωβρίου 2009), όταν δήλωνε:  «Θα κινηθούμε γρήγορα για να δείξουμε την αλλαγή στον τρόπο διακυβέρνησης – με ως ένα από τα πρώτα μέτρα την άμεση θεσμοθέτηση της υποχρεωτικής δημοσιοποίησης των αποφάσεων υπουργών στο Διαδίκτυο». «Οι πόροι θα βρεθούν από την επανεκκίνηση της ανάπτυξης, τη δίκαιη κατανομή των φορολογικών βαρών, τη δραστική καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της σπατάλης που γιγαντώθηκαν τα τελευταία χρόνια». «Ξέρουμε να διαπραγματευόμαστε, έχουμε συγκροτημένο σχέδιο και ισχυρά επιχειρήματα». «Οι δεσμεύσεις μας θα τηρηθούν. Ξέρουμε καλά – και το ξέρει και η αγορά – πως η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη από τα επίσημα στοιχεία. Αυτό σημαίνει πως η προσπάθεια θα είναι αναγκαστικά μεγαλύτερη και πιο μακροχρόνια».

Πιθανόν γι’ αυτό να χρειάζεται κάθε φορά… καινούργιες 100 ημέρες!