Γράφει ο
Θανάσης Παπανδρόπουλος

Τον Γ.Χ. τον γνωρίζω πολλά χρόνια και συναντιόμαστε κατά καιρούς κάπου στα βόρεια προάστια για να πιούμε ένα ποτήρι. Έχει αδυναμία στην καλή ρωσική βότκα, εγώ όμως επιμένω στο ελληνικό κρασί. Κατά κανόνα δε στις συναντήσεις μας η συζήτηση επικεντρώνεται στις ελληνο-ρωσικές σχέσεις και στο πώς αυτές θα μπορούσαν να γίνουν πιο στενές.

Τον τελευταίο καιρό, όμως, ο «φίλος» –που είναι μόνιμος κάτοικος Μόσχας αλλά Έλληνας– το πάει πολύ μακριά. Μετά την ρωσική εισβολή στην Γεωργία, το 2008, δείχνει να τον ενδιαφέρει περισσότερο πώς η Ελλάδα θα γίνει δούρειος ίππος υπονόμευσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρά εμπορικός εταίρος της Ρωσίας. Επίσης, ενώ έως το 2008 το έπαιζε άθεος πρώην κομμουνιστής, σήμερα είναι ένας θεοσεβούμενος χριστιανός, που δεν παύει να αναφέρεται στην «Ελλάδα των Ελλήνων Ορθοδόξων Χριστιανών».

Τους τελευταίους μήνες τον είχα χάσει, όταν ξαφνικά με πήρε τηλέφωνο και βρεθήκαμε –δύο μέρες μετά την συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαδίμηρο Πούτιν. Ο «φίλος» ήταν πολύ χαρούμενος. «Είσαι να κάνουμε καμμιά δουλειά μαζί;», μού λέει. «Σαν τί;» τού απαντώ. «Υπάρχουν κάποια λεφτά για να κάνουμε ένα σωματείο που θα μελετήσει τις σχέσεις Ελλάδας-Ρωσίας από την εποχή του Βυζαντίου έως σήμερα. Και αυτό σε όλα τα επίπεδα, αλλά με έμφαση την Ορθοδοξία».

Δεν παραθέτω την συνέχεια της συζήτησης, ωστόσο μπορώ να καταθέσω κάποιες προσωπικές απόψεις, εμπλουτισμένες και με ευρύτερο ρεπορτάζ γύρω από τις ελληνο-ρωσικές σχέσεις.

Μία πρώτη διαπίστωση είναι ότι η επίσημη Ρωσία, στην σημερινή φάση των σχέσεών της με την Δύση, δεν πρόκειται να κάνει καμία απολύτως κίνηση που θα ενοχλούσε Δυτικοευρωπαίους και Αμερικανούς στις διερευνητικές επαφές της με την Ελλάδα. Παρά τα εδώ γραφόμενα, η υποδοχή του κ. Αλέξη Τσίπρα στην Μόσχα από τον Ρώσο πρόεδρο υπήρξε ψυχρή σε σχέση με τις ελληνικές αναμονές. Και η συνάντηση αυτή δεν θα είχε γίνει ποτέ αν ο Βλαδίμηρος Πούτιν δεν είχε δεχθεί αφόρητες πιέσεις από την ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, από ολιγάρχες που εξαρτώνται από αυτήν και από τους «σιλοβίκι», δηλαδή την νέα νομενκλατούρα, μέρος της οποίας πρόσκειται στους ιδεολόγους του «εθνικομπολσεβικισμού».

Σημαντικό ρόλο στο επίπεδο αυτό έπαιξε και παίζει ο πάμπλουτος επιχειρηματίας Konstantin Malofeev, χρηματοδότης των Ρώσων ακτιβιστών στην ανατολική Ουκρανία και φίλος του υπουργού Εθνικής Άμυνας Πάνου Καμμένου. Ο Ρώσος επιχειρηματίας διατηρεί επίσης πολλές σχέσεις και επαφές με τα ακροδεξιά και εθνικιστικά κόμματα της Γαλλίας (Εθνικό Μέτωπο), της Ουγγαρίας (Φιντέζ) και της Αυστρίας (FPO). Παράλληλα, όμως, είναι και ο βασικός χρηματοδότης του κινήματος του Ρώσου ιδεολόγου Αλέξανδρου Ντούγκιν, θεωρητικού του νέο-ευρασιατικού χώρου ή της Ενδιάμεσης Περιοχής, όπως την αποκαλεί ο Έλληνας θεωρητικός Δημήτρης Κιτσίκης. Αμφότεροι οι θεωρητικοί διακρίνονται για το αντιδυτικό μίσος τους και τον άκρατο αντιφιλελευθερισμό τους και επιδιώκουν με κάθε μέσο να αυξήσουν την επιρροή τους στο Κρεμλίνο.

Από την πλευρά του, ο K.Malofeev δηλώνει φανατικός «αντιαμερικανός», εχθρός του –όπως τον αποκαλεί– «φιλελεύθερου ολοκληρωτισμού» και συνεπής χριστιανός ορθόδοξος. Αρνείται ότι είναι ολιγάρχης και επισημαίνει ότι η γνωριμία του με τον Πάνο Καμμένο έγινε τυχαία, στον γάμο του εφοπλιστή Γιώργου Καραγιώργη στην Μόσχα, όπου ήταν κουμπάρος. Βεβαίως, ο Ρώσος επιχειρηματίας αρνείται ότι χρηματοδοτεί ακροδεξιά κόμματα και ότι έχει σχέσεις με εθνικιστικούς κύκλους στην Ελλάδα. Αυτά ο κ.  τα δήλωσε στην συνάδελφο Μ. Καρχιλάκη, η οποία διατηρεί μπλογκ και έδειξε να ενδιαφέρεται για το θέμα που μάς απασχολεί.

Γεγονός είναι, πάντως, ότι απόψεις και θέσεις του K.Malofeev έχουν αναρτηθεί στο site με τίτλο «The fourth political theory» (Η τέταρτη πολιτική θεωρία), που, κατά τον Α. Ντούγκιν είναι ο «εθνικομπολσεβικισμός», πέραν του φασισμού και του κομμουνισμού. Η θεωρία αυτή εκκολάπτεται με ταχείς ρυθμούς στην Ελλάδα και ενισχύεται από πολλές οπτικές γωνίες και από την ύπαρξη του κυβερνητικού σχήματος, ήτοι την σύμπραξη άκρας αριστεράς και άκρας δεξιάς, με κάποιες παραλλαγές στο εσωτερικό τους.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, αναφορικά με την Ελλάδα σημαντικός είναι ο ρόλος του Γκεόργκι Γκάβριτς, ο οποίος την περίοδο 2009-2013 υπήρξε τρίτος γραμματέας της Ρωσικής Πρεσβείας στην Αθήνα και είχε τακτικές επαφές με ακροδεξιούς εθνικιστικούς κύκλους, όπως και με κάποιους ανθρώπους του αποκαλούμενου «πατριωτικού ΠΑΣΟΚ». Παράλληλα, ο Γκ. Γκάβριτς επεδίωξε να αποκαταστήσει σχέσεις τόσο με το καραμανλικό περιβάλλον, όσο και με κάποιους εθνικιστές συμβούλους του Αντώνη Σαμαρά, κυρίως πριν αυτός ανέλθει στην εξουσία.

Θα πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι, όπως αναφέρει η γερμανική Zeit Online από χάκερς που μπόρεσαν να μπουν στα emails του Ρώσου διπλωμάτη, ο τελευταίος είχε τακτική επαφή με τον Ιταλό ακροδεξιό ηγέτη της ιταλικής οργάνωσης Forza Nuova, η οποία μέσω αυτού επιδιώκει να αποκτήσει προσβάσεις στην Χρυσή Αυγή και την ηγεσία της.

Πληροφορίες μας λένε ότι σήμερα ο Γκ. Γκάβριτς, που δημιούργησε ένα πολυπλόκαμο κύκλωμα σε Ρωσία, Κριμαία, ανατολική Ουκρανία, Ιταλία και Ελλάδα, διαχειρίζεται κάποια εκατομμύρια ευρώ, τα οποία προφανώς προέρχονται από το Marshall Fund του Ρώσου ορθόδοξου ολιγάρχη και μέρος αυτών προορίζεται για αποσταθεροποιητική προπαγάνδα στην Ελλάδα. Σοβαρός μοχλός αυτής της προπαγάνδας είναι και ένα ρωσικό φιλανθρωπικό ίδρυμα που ασχολείται με θρησκευτικά και πολιτιστικά θέματα και το οποίο διατηρεί πολύ θερμές σχέσεις με Έλληνες ηγούμενους ορθόδοξων μοναστηριών και μητροπολίτες.

Πέρα από το περίφημο ορθόδοξο τόξο που φιλοδοξεί να δημιουργήσει η ρωσική πλευρά σε συνεργασία με την ελληνική εκκλησία, η ρωσική επιρροή επεκτείνεται και στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Στον χώρο αυτόν εμπλέκονται ελληνικά εφοπλιστικά συμφέροντα και ρωσικά επενδυτικά ταμεία, τα οποία, μετά την συνάντηση Τσίπρα-Πούτιν, σχεδιάζουν να επεκτείνουν την δράση τους και άρα την διείσδυσή τους στην χώρα μας. Το θέμα είναι να βρεθούν τα απαραίτητα εταιρικά σχήματα, για να μην γίνουν λάθη ικανά να προκαλέσουν ευρωπαϊκές υποψίες.

Στο σημείο αυτό επισημαίνουμε ότι η παρούσα κυβέρνηση, σε μία προσπάθεια επιδείξεως καλής θέλησης προς το «σύστημα Πούτιν» (για το οποίο θα αφιερώσουμε ξεχωριστό ρεπορτάζ), έκανε κάποια δώρα στον ΠΑΟΚ Θεσσαλονίκης, ιδιοκτησία του Ελληνορώσου επιχειρηματία κ. Ιβάν Σαββίδη, παράλληλα δε ξανάκλεισε και τον φάκελο με τις προμήθειες εξοπλισμών από την Ρωσία. Πρόκειται για απόρρητη έκθεση του πρώην γενικού γραμματέα εξοπλισμών  Γ.Ζορμπά, που αφορούσε τις προμήθειες των zubr.

Από δημοσιογραφικής πλευράς, όπως αναφέρει ο συνεργάτης της Zeit Online Ζαχαρίας Ζαχαράκης, την ρωσική διείσδυση στην Ελλάδα στηρίζει ο δημοσιογράφος Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, στενός συνεργάτης του Αλ. Ντούγκιν και ανταποκριτής για δέκα χρόνια στην Μόσχα. Φιλικά προσκείμενος στον ΣΥΡΙΖΑ, ο Δημ. Κωνσταντακόπουλος έχει αρθρογραφήσει κατά καιρούς στην Αυγή και στο περιοδικό Επίκαιρα. Κείμενά του υπάρχουν στο konstantakopoulos.blogspot.com.

«Όραμα» του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου –αν και δεν το δηλώνει ευθαρσώς– είναι η εγκατάσταση  ενός «εθνικομπολσεβικικού» καθεστώτος στην Ελλάδα, που θα αναλάβει να «σώσει» το έθνος από τους «ευρωφιλελεύθερους», την παγκοσμιοποίηση, τους σιωνιστές κάθε λογής, τους τραπεζίτες, τους Αμερικανούς και γενικά το …απόλυτο κακό. Και, βεβαίως, έως ότου επιτευχθεί η «σωτηρία» αυτή, η χώρα θα τελεί υπό την προστασία του «ξανθού γένους» και του ορθόδοξου τόξου.

Ωστόσο, μέχρι να συμβούν όλα αυτά προέχει η κατάλληλη, δια της προπαγάνδας, προετοιμασία του «πιο έξυπνου λαού στον κόσμο»…